AVCI

94;Aşkın ızdırabı#2

"Semih,iyi misin?" Yarım saat geçmişti ve sol bacağı hala titriyordu.Gözleri kapıda Oğuzu bekliyordu.Bu sabah Mahirle onu beraber görmüştü.Yirmi dört saniye...Toplam yirmi dört saniye,Mahir Oğuzun yanağına öpücük kondurmuştu. "Semih,iyi değilsin kalk gidelim." Yarım saattir beklediği kişiler kantine giriş yapmıştı.

Badeye bakmadan masadan kalkmış kahve sipariş etmişti. "Semih sakın.Şimdi değil,Mete orada lan!" Önündeki bedeni itip Oğuzun masasına doğru ilerlemişti. "Biraz daha beklersem kaybederim." 

"Alaz Ateşten ayrıldı." Efe masaya bombayı bırakmıştı. "NE?" Mete,Oğuz,Kerem şaşırarak ona bakıyordu.Onları kafasıyla onaylayıp iç çekmişti. "Alaz; arasanıza!" Metenin şarjı bitmişti.Kerem telefonunu çıkartıp arama kısmına girdi.Masaya bırakılan kahve tuşa basmasına engel olmuştu.

"Afiyet olsun.Gerçi hep çöpe attın ama..." Tüm masa Semihe bakıyordu.Ancak o tek bir kişinin gözlerine bakarak acıyla gülümsüyordu. "Seni gebertmeden defol lan şuradan!" Mete ayağa kalktığında Efe engel olmuştu ona. "N-ne?"

"Senin için kahve bırakan bendim.Onları hep çöpe atanda sendin.Tanıştırayım,Semih ben." Kahveyi Oğuzun önüne bırakıp kantinden çıkmıştı. "Şu piç ne kullanmış Allah aşkına!" Önündeki kahveye şaşırarak bakıyordu.Semihin peşinden gitmek için ayaklanmıştı Oğuz. "Kerem kalk!Kalk lan kalk!" 

Titreyen elleri sigarayı yakmasına izin vermiyordu.Bir kaç kez deneyip en sonda sinirle yere fırlatmıştı. "Semih dur!" Oğuzun sesini duyunca adımlarını durdurmuştu. "Gerçekten sen miydin?Neden karşıma hiç çıkmadın?Özür dilerim.O zamanlar Kerem çok şaka yapıyordu ve ben onun şakası sandım.Çok özür dilerim."

"Bu mu?Bu kadar mı?Benim aşkım bu kadar mı lan?Sen var ya...Herkesi gördün bir beni göremedin.Alev aldım lan ben!Sen yine görmedin.Alazın ağzına sıçtım!Belki böyle görür,farkıma varır dedim.Yine görmedin.Ölürsem beni görecek misin Oğuz?Gerçekten çok merak ediyorum."

"Özür dilerim..." Semihin gözlerinden akan yaşlara takılı kalmıştı.Bu kadar kör müydü? "Bu kadar işte.Benim dile alıp anlatamadıklarımı sen tek özüre sığdıra biliyorsun." Bu sabah hissettiği gariplik buydu Oğuzun.Yakınında kanayan bir kalp vardı.Yıllardır kanıyordu,buna rağmen hiç görmemişti.

"Bizi gördün dimi?O yüzden itiraf ettin..." Oğuzu kafasıyla onaylayıp burnunu çekmişti. "Benim hayalimi başkası yaşıyor...Çok koydu lan,hem de çok." İşaret parmağını göğsünün üzerine koymuştu. "Hani burası seni görünce,düşününce alev alıyordu ya...Yirmi dört saniye kalbimin kül olmasına yetti.Sen bana kördün,ben senden başkasına kördüm.Olan bu işte."

Sen bana kördün,ben senden başkasına kördüm...