AVCI

100;Bizim kavuşmalarımız

"Semih!" Akan gözyaşlarıyla beraber Oğuza sarılmıştı.Badeyi hemen hastaneye yetiştirip ardından Oğuzu aramıştı. "Yemin ederim bilerek olmadı!Gitmek istedim izin vermedi b-ben-" Oğuz Semihin sırtını sıvazlayıp sakinleşmesini bekliyordu. "Sakinleş lütfen.Bilerek yapmayacağını biliyorum."

"Oğuz..." Hıçkırıkları dinmiyordu.Bu kadar korkan biri tabii ki isteyerek yapmamıştı.Omzunda ağlayan bedenin sakinleşmesini bekleyecekti.

Mahir:

Mete az önce buradaydı.Bana hemen konum atıyorsun.Şimdi.

Bu kadar hızlı yakalanmayı beklemiyordu.Cevap yazmadan konum atmıştı. "Doktor!Durumu nasıl?İyi mi?Ölmedi dimi?" Katil olmaktan korkuyordu.Semihin bir şeylerden korkması Oğuza çok yabancıydı. "Bir kaç dikiş attık.Henüz uyuyor,uyanınca daha detaylı konuşabiliriz.Şu an için tek endişem hafıza kaybı."

.....

"Efe,neden dışarıdasın?" Meteyi görünce kalkıp sıkıca ona sarılmıştı.Efenin heyecanı Meteye garip gelmişti. "Ne oldu söyle." Gülümseyerek ona sarılan bedene karşılık vermişti. "Sana çok büyük hediyem var!" Meteden ayrılıp soğuk elini tutmuştu.Efeyi ikiletmeden peşinden gidiyordu.

"Ne bu kadar büyük hedi-" Önünde siyah motoru görünce konuşamamıştı.Efe elini bırakınca motora koşmuştu.Üzerinde çizik bile yoktu.Bunun kendi motoru olmadığını anlamıştı. "Ki-kimin bu?" Efe omuzlarını kaldırmış sırıtıyordu. "Benim Metemin galiba."

"Efe sen ciddisin?!" Meteyi kafasıyla onaylamıştı.Cebinden anahtarı çıkartıp Metenin avuçlarına bırakmıştı. "Anneni ikna ettim.Babamın yardımıyla motorunun aynısı bulduk ve aldık.Artık senin Mete.Hiç kaza yapmadan kullanmanı diliyorum."

"Sen var ya başıma gelmiş en güzel şeysin!" Efenin yanaklarına öpücük kondurmuştu.Motora binip Efeye arkasına geçmesi için bakış atmıştı. "Motorcu çocuk motoruna kavuştu." Kollarını sıkıca Meteye sardı. "Motorcu çocuk Efeye kavuşmuş,gerisi kimin umrunda."