AVCI

61;Aşk nedir?

"Konuşalım!" Efenin peşinden odasına girmişti.Bileğini kavrayıp onu durdurmak istiyordu. "Dokunma bana!" Efenin tercihlerinin değil,karakterininde değiştiğini o zaman anlamıştı Mete. "Beni dinleyeceksin!"

"Sen beni dinledin mi?!Geçmiş karşıma masal anlatıyorsun!Temelli dönmüşte bilmem ne.Kafan atar yine gidersin!" Kırgınlığını ifade ederken sesinin titremesine engel olamamıştı.Öfkenin sebebi korkuydu. "Attırma lan o zaman kafamı!Neden gittiğimi bilmiyor muydun?!Cevap ver Efe!"

"Her şey sana zor dimi?!Ben dışarıdan çok mu mutlu gözüküyorum?!Beni unutacaksın diye ödüm kopuyor neden?!Çünkü köpek gibi aşığım sana!"

"Ne?" Metenin yıllar önce kapattığı kalbi yeniden anahtarını bulmuştu. "Bu kadar canın yanıyorsa niye kaçtın?!Kaç kez peşinden geldim!Gelmedim mi?Tut elimi gidelim dedim!Sen kaçmak dışında ne yaptın Efe?!"

"Savaştım gerizekalı!Bana korkak diyorsun ya asıl korkak sensin!Ben babamla savaşıyorum kaç yıldır!" Öfkenin iyi tarafı dilini tutamamandı.Çözülmüştü dili bir kere,anlatacaktı Metesiz geçen yıllarını. "Anlat!Anlatmazsan nereden bilebilirim lan?!"

"Babam bizi öğrendi." İki yıldır kafasında bin tane şey kurmuştu Mete.Efe ondan sıkıldı,Efenin duyguları bitti...Çünkü hiçbir açıklama yapmadan gitmişti Metenin Efesi. "Üvey abimle sevgili olduğumu öğrendi.Ne kadar acı dimi?Sana geldim ama yinede.Tüm adımlarım sanaydı bencilliklerine rağmen."

"Efe ağlama lütfen." Efenin gözyaşını silmek için uzandığında çocuk bedenini geri çekti. "Çok iyi arkadaşsın Mete.Ancak gerçek şu ki,sen hiç iyi sevgili olamadın."

.....

"Oğuz Işıklı,yedi yaşında anne ve babasını trafik kazasında kaybetmiş.Babaannesinin yanında kalıyor,kadın uzun zamandır hasta." Oğuzu merak etmişti Mahir.Sürekli onu izlerken yakaladığı çocuğun hayatını bilmek istiyordu. "Geçimlerini nasıl sağlıyorlar?"

"Kadının emekli maaşı birde amcası yardım ediyor.Komşular söyledi abi;Oğuz babaannesine bakıyor,amcası ona para gönderiyormuş." Oğuzu almak için gittiğinde uzun süre evi gözlemlemişti.Evde tek yatak vardı. "Belkide iyi çocuktu.Arkadaşı yüzünden başına gelmeyen kalmadı."

Sabah kahvesini içmek için kahvedeydi.Burası Mahire aitti.İçeri düşen gün ışığıyla beraber tanıdık beden kahveye girmişti. "Eceline susadın."

"Turgut dışarı çık abimle konuşmaya geldim." Mahire bakıp izin istemişti.Gözleriyle onay verdiğinde kapıyı kapatıp dışarı çıkmıştı. "Geçiyorum karşına adam gibi konuşacağız." Tiksinerek bakıyordu ona.Önünde kardeşi değil can düşmanı varmış gibi. "Adamlık nedir biliyor musun ibne?"

"Bıkmadın mı?Gerçekten soruyorum,babama yalakalık yapmaktan bıkmadın mı?!" Abi kardeş sakin konuşamıyordu.Mahir Ateşin yakasını kavramıştı. "Ne anlatıyorsun lan sen?!" Yıllardır söyleyemediği gerçekleri.

"Hep babam gibi olmaya çalıştın.Onun gözüne batmak için gençliği gibi davranıyorsun!Şu takım elbise bile babamın seni sevmesi için!Kendin olmadığın sürece seni kim sevecek abi?"

"Lan amcık senin gibi ibne olmadığım için deliriyorsun!Ne kadar sürecek sanıyorsun?Yarın bir gün çöp gibi atacak seni dışarı!"

"Senden çok güveniyorum Alaza!O kadar güveniyorum ki bak karşındayım!Hiç sevilmedin abi.Hiçte sevilmeyeceksin.Kimse sana şevkatle bakmayacak.Hiç kimse senin gibi ruh hastasıyla göz göze gelmemek için uğraşmayacak!Aşk ne biliyor musun?Onun gözlerine bakmaya doyamamak ama aynı zamanda ona olan hislerini görmesin diye gözlerini kaçırmak.Sen bu hislerden mahrum kalacaksın!"

Ateşin anlattıkları gözlerinin önüne tek kişiyi getirmişti.Oğuz Işıklıyı ona bakmaması için uyardığını hatırlıyordu. "Şu siyahlarla kaplanmış yüreğin var ya...Benim yaşadıklarımı asla yaşayamayacak ve sen hala babam olmak için uğraşıyorsun!" Ateşin yakasındaki elleri gevşemişti.Şimdiye kadar onu dinlemek bile Mahir için hataydı. "Neden geldin."

"Sevgilimden,arkadaşlarından uzak duracaksın.Heleki Meteye bulaşırsan bir bıçakta ben alır elime karşına dikilirim." Abisini tanıyordu,Metenin ona uzattığı bıçağı alıp kalbine saplasın istemiyordu.

Yorum sınırı koymak istemiyorum ama kimsede yorum yapmıyor...