Sabah kalktığında yanında Ateş yoktu.Lavaboya bakıp mutfağa gitmişti. "Ateş?" Alazı mutfakta bekleyen mükemmel sofra vardı.Masaya bırakılan notu aldı. "Annen gelmeden kaçayım dedim.Size afiyet olsun" Sırıtarak sofradan zeytini alıp çiğnemeye başladı.Ateşten böyle hareketler görmek Alazı mutlu ediyordu. "Ben galiba sevilmek için doğru kişiyi buldum."
.....
"Efe neden sofrada yok?" Odanın kapısı hala kapalıydı.Yirmi dört saat geçmişti ve Efe odasından hiç çıkmamıştı. "Galiba hasta canım.Dün akşam ona çorba götürdüm,bu sabah bıraktığım gibi duruyordu.Bir bak istersen..." Sinirini belli etmemek için yumruklarını sıkmıştı.Eşini onaylayıp sofradan kalktı.Efenin odasına girip kapıyı kapattı.
Efe yorganı yüzüne çekmiş uyuyordu.Oda havasız olduğu için camı açmıştı. "Kalk." Kıpırdamamıştı bile. "Efe sana diyorum!Kalk yataktan!" Yorganı Efenin üzerinden çekti.Oğlunun beyazlamış suratını görmeyi beklemiyordu. "Hasta mısın?"
"Lütfen beni rahat bırak baba." Dudakları çatlamıştı. "Mete gitti diye bu haldesin dimi lan?!Kalk şu yataktan Efe!Hemen!" Yatağına oturup gözlerini kısarak babasına bakıyordu. "Benden nefret ediyorsun.Öyle mi baba?"
Oğlunu bu halde görmek incitmişti onu.Suratına bile bakamıyordu. "Biz Meteyle lisedeyken tanıştık.Sizden daha önce yani." Kaşlarını çatarak bakmaktan kaçındığı yüze baktı. "Motorcu çocuktu o zamanlarda.Hayranı çoktu ama kimse yanına yaklaşmıyordu.Çünkü yüzündeki ciddi ifade asla değişmiyordu." Anıları hatırladığında gülümsemişti.
"Sen bana ne anlatıyorsun Efe?!" Yıllardır anlatamadıklarını... "Dinleyeceksin.Mete kediye çarpmıştı,bizde öyle tanışmıştık zaten.Kızgındım ve korkuyordum kediye bir şey olacak diye.İşte öyle karşılaştık,bir daha kopamadık zaten.Peşimden geldi sürekli,beni varlığına alıştırdı."
Efeye vurmamak için zor duruyordu.Durumu zaten kötü görünüyordu,birde o vursa yataktan hiç kalkamayacaktı. "Sevda hanımın Metenin annesi olduğunu öğrendiğim an ilişkimizi sonlandırdım.Tabii bundan Meteye bahsetmedim.Üvey kardeş olacağımızı tanışma yemeğinde öğrenmişti.O zaman bana kızgınlığı daha çok arttı."
"O ne demek?" Metenin Efeye öfkesi hiç bitmemişti. "Ben Meteden senin için vazgeçtim.Sen mutlu ol üzülme diye.Peki sen neden beni üzüyorsun?Bana oğlum diyordun...Şimdi ibne diyorsun.Eskiden bana şevkatle bakan gözlerin şimdi nefretle bakıyor.Bana hiç kızdığını hatırlamıyordum,şimdi bana vurmak için yumruklarını sıkıyorsun."
Bakışları babasının sıktığı yumruğundaydı.Elleri hemen boşalmıştı Sadık beyin.Efe haklıydı,Meteyle ilişkisini öğrendiğinde Efeye konuşma fırsatı vermemişti.Şimdi oğlunun bu haline bakamayan adam onu bu hale kendisi sokmuştu.
Efe kim ne derse desin yazar elini hiç bırakmayacak fedakar çocuğum benim.Yorum göremiyorummmmmm
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
