AVCI

44;Kalbi kırılmış çocukların

"Şu motor sevdan nereden geliyor anlasam." Mete motorunun yağını değiştiriyordu.Babası oğlunu izlemekle meşguldü. "Hızı seviyorum baba.Bu yüzden motoruma aşığım." Oğlunun omzunu patpatlayıp sigarasını yaktı.Metenin babası tamirciydi.

"Annen kalbini mi kırdı?Yılbaşını benimle geçirmek için geldin sandım ama yanılmışım.Seni buraya rüzgar atmış." Hem de soğuk rüzgarlar. "Temelli geldim baba." Bakışları oğlunun yüzünde turlamıştı.Meteyi geri döndüren şeyin ne olduğunu merak ediyordu. "Hoş geldin oğlum.Evine hoş geldin."

.....

Bir saattir gidiyordular.Camdan bakarak yolun bitmesini bekliyordu.Oğlunun gözünün önünde kaybolup gitmesine izin vermeyecekti. "Beni tımarhaneye mi getirdin baba?" Efenin gözlerine her baktığında gördüğü mutsuzluk Sadık beyin nefes almasına izin vermiyordu.

"Saçmalama Efe.Psikoloğa getirdim.Merak etme ona hiçbir şey anlatmadım.Ne kadarını ve neyi anlatmak istiyorsan onu anlat.Kendini harcamana izin veremem." Oğlunun dolan gözlerine bakıp elini tuttu.Efenin ruhuna açtığı yaraları kapatmanın zamanı gelmişti.

"Merhaba Efe,Gökhan ben." Ona gülümseyen 1.85 boyunda adamın uzattığı eli tuttu.Psikoloğa değil,basketbol hocasına benziyordu.Efenin dikkatini ilk uzun bacakları çekmişti. "Efe aslında kahve içecektim ama yalnız içmeyi sevmem.Birde pastam var hepsini tek başıma yiyemem.Bana eşlik eder misin?" Önüne koyulan kahveye baktı.Kokusu hoştu. "Pasta çilekliyse olur." 

.....

"Annenin bu yaptığı akıl alır gibi değil!Seni yalnız bırakıp gitmek ne demek?Hayır o adamı ne kadar süredir tanıyorda gidiyor?" Keremin sorduğu soruları annesine sormuştu.Ancak o da bir cevap alamamıştı. "Kerem,Alaz kötü zaten birde sen üzme onu." Oğuz araya girip susturmuştu onu.Alazın ağlamaktan şişen gözlerine bakıp iç çekti.Mutfağa gidip kahve yapmıştı.

"Babanla konuşmayı dene Alaz.Senin için geleceğine inanıyorum." Kendisi buna inanmıyordu işte.Annesiyle gittiği için babası çok kızmıştı ona.Yıllar geçse bile o kırgınlığın geçeceğine inanmıyordu.

Günün son bölümü.Nasılsınız?