Hikaye Henüz Bitmedi

Bölüm 163

"Anlaşılan şu anda beni öldürmek istiyorsun."

Chises sırıttı.

“İnsanların zeki olması iyi bir şey, bu doğru. Şu an kalbini kırmak istiyorum."

Gerçek kimliği ortaya çıkan Zagnac, onunla saygılı bir şekilde konuşma zahmetine bile girmedi.

Böyle önemsiz şeyler iyiydi. Çünkü Chises her şeyi açıkladığında kendisini destekleyecek çok daha fazla insan olacağını biliyordu.

"Sana bilmiyormuş gibi davranman için bir şans verdim ama sen bunu mahvettin."

“….”

"Ölmek istediğini mi söylüyorsun?"

Onun samimi sesini duyan Chises farkında olmadan bir adım geri çekildi. Samimiyet aynı zamanda Azela'nın Zagnac için önemli olduğu anlamına da geliyordu.

Kötü bir ruh hali içinde kaşlarını kırıştırdı. O bir insan değil de bir şeytanken ona karşı gelmeye nasıl cesaret edebilirdi?

"Beni öldürürseniz kimliğiniz ortaya çıkar."

"Önemli değil."

"Önemli değil? Senin için öyle olabilir. Ancak seninle evlendiğini açıklayan Azela için öyle olacak.

Evet zavallı Azela, hiçbir şey bilmeden neredeyse şeytanla evleniyordu.

Zagnac onun sözleri karşısında irkildi.

Bunu gören Chises kaşlarını tekrar çattı. Bu sülük benzeri canlının bir an önce ortadan kaldırılması gerekirdi. Azela'ya zarar verme korkusuyla haddini bilmeden öldürücü niyetini gizlediğini görmek istemiyordu.

El sıkışan Chises soğukkanlılığını korumaya çalıştı ama Azela'dan bahsederken o da hep duygusaldı.

"Azela'yı bırak."

Başlangıçta bunu söylemek istemedi.

Zagnac'ın zayıf noktasını anlayıp onu çeşitli aşağılamalara maruz bıraktıktan sonra kimliğini herkesin önünde ortaya çıkarıp idam etmeyi planladı. Ancak Azela meselesi ortaya çıkınca tüm bu planları unutmuştur.

"Bu ağız buna cesaret etme."

Zagnac bu sözleri duyduğu anda öfkesine de kapıldı. Azela yüzünden iki adam mantıklı olamıyorlardı. Chises'in önüne atladı ve onu boynundan yakaladı.

İzleyen bir sürü insan olmasına rağmen bu onun umrunda değildi.

"Azela'nın adını söyle."

Yaklaşan Zagnac dişlerinin arasından hırladı.

Boynunu tutan el sıkılaştığında Chise'in yüzü bir anda kırmızıya döndü. Arkası dönük olduğundan insanlar yüzünü göremiyordu.

“ Kahretsin. ”

Nefes alamayan Chises, aralık dudaklarının arasından salyaları akıyordu. Kan çanağına dönmüş gözleriyle Zagnac'a baktı.

“Eğer ben burada ölürsem… kahretsin . Aze, la.”

Azela tehlikede olurdu. Chises'in bitiremediği sözleri anlamayı başaran Zagnac, ellerini Chises'in boynundan kurtardı. Boynu gevşedikçe yüzü kızardı ve öksürdü.

" Öksürük öksürük! ”

“Majesteleri Veliaht Prens mi? Nerede rahatsızsın?”

Öksürüğünün sesi etrafındaki insanları kendine çekerken, Zagnac kalabalığın arasından bir adım geriye gitti. Chises kırmızı gözlerle Zagnac'a baktı. Herkesin hayranlık duyduğu dükün insan olmadığını mı söyleyecekti?