Hikaye Henüz Bitmedi

Bölüm 77

Livia'nın söylediklerini hatırladığında Azela'nın göğsü sebepsiz yere sızladı. Livia, Zagnac'la olan evliliğine sıkı sıkıya bağlı görünüyordu. Son partide gördüğü sevimli yüzden geriye hiçbir şey kalmamıştı, yalnızca ciddiyet.

Üstelik İmparator da bunu istiyormuş gibi görünüyordu. Zagnac'ın düşüncesi ne olursa olsun, eğer İmparatorluk Ailesi'nin insanları bunu bu şekilde zorlarsa... Bir insan olan Dük Ferial'in bunu yapmaktan başka seçeneği kalmaz.

Bu düşünceyle Azela başını kaldırıp Zagnac'a baktı.

"Sorun nedir?"

Ona bakarken bir çocuk gibi masum bir gülümsemeyle sordu. Daha önce İmparatorluk Sarayı'nın salonunda gösterdiği gülümsemeden tamamen farklıydı. Evet, bu gülümseme yalnızca onun görebileceği bir şeydi.

Onun yüklenicisi olma ayrıcalığı.

Şeytanla sözleşme yapmak böyle bir ayrıcalık gerektiriyordu. Evet, doğruydu. Daha sonra başını güçlü bir şekilde kendi kendine salladı.

Zagnac onun görünüşü karşısında başını eğdi ama daha fazla soru sormadı.

Bu sırada fayton başkentin şehir merkezinden geçti. Dışarısıyla karşılaştırılamayacak kadar gösterişli, gürültülü ve canlıydı. Daha önce hiç görmediği kadar çok yiyecek ve eşya vardı ve o kadar çok insan vardı ki, bir arabanın girmesi zordu.

"Buradan yürümek daha iyi olur sanırım."

Zagnac, uzun süredir hareketsiz duran arabaya parmağını şıklatırken konuştu. Onun önerisi üzerine Azela aceleyle başını salladı. Çünkü faytona binmek yerine o canlı manzaranın içinde erimek isteme düşünceleriyle doluydu.

Zagnac sanki bekliyormuş gibi başını salladığında gülümsedi ve arabadan indi.

Arabadan inerken gürültü Azela'nın kulaklarına ulaştı. Bazı tüccarlar eşyalarını satın almak için bağırırken, bazıları da daha düşük fiyat isteyen tüccarlarla tartıştı.

“Bugün var olan demirciler arasında en iyi kılıcı yapana gideceğiz.”

Azela etrafına bakarken yavaşlarken Zagnac onun bileğini yakaladı.

Haklıydı, bir an için neden dışarı çıktığını unuttu… O onun eskort şövalyesiydi. Oynamak için burada değildi. Azela bir an için heyecanlanıp amacını unuttuğu için utanırken kızardı ve Zagnac'ın sırtına yapıştı.

“Şimdi gidip bir kılıç almayacak mıyız?”

"Kesinlikle, ustalıkla hazırlanmış kılıcı bulma yolunda."

Azela, Zagnac'ın sözlerini duyduktan sonra gözlerini ve ağzını kocaman açtı.

Genellikle alt seviyedeki şövalyeler sağlanan bir kılıç kullanırdı ve üst ve orta seviyedeki şövalyeler kendileri için doğru olan kılıcı satın alıp kullanırlardı. Bir demircinin özel yapım kılıcını kullanmak için daha yüksek bir seviyede olması gerekiyordu.

Her ne kadar alışılmış bir durum olmasa da herkes bu şekilde yaşıyordu. Nedeni basitti. Büyük bir demirci tarafından yapılmış bir kılıç ne kadar iyi olursa olsun, gerçek şu ki, onu kullanan kişinin becerisi iyi değilse zaten gerçek değerini gösteremezdi.

Ancak ona göre bir demirci kılıcı almak...

Azela şaşkın bir yüz ifadesiyle Zagnac'ın kolunu çekiştirdi.

“Sen, kılıç yapmana gerek yok. Sadece sıradan bir şey iyi bir şeydir.

“Bu, eskort şövalyemin beni korumak için kullanacağı kılıç, yani benden sadece yerde duran sıradan bir kılıç almamı ve beni onunla korumana izin vermemi mi istiyorsun? Anlamsız."