Hikaye Henüz Bitmedi

Bölüm 144

"Bayan Velista."

"…Evet."

"Dük Ferial'a benimle evlenme teklif ettiğini duydum."

Azela, Livia'nın söylediklerinden utanarak başını eğdi.

Sanki tüm duyguları açığa çıkmıştı... Livia'ya biraz olsun sempati duyan kalbinin yanı sıra, ondan faydalanmaya çalışan kötü kalbi bile. Kendini Zagnac'ın zihninden temizlemek için ona Livia ile evlenmesini söyledi çünkü ona yardım etmenin yolunun bu olduğunu düşünüyordu.

Ama sonuçta onu kullanıyordu.

“…Prenses'i kullandım.”

Azela üzgün duygularını ifade ederek yavaşça fısıldadı. Bu konuda daha fazlasını söylemeye dayanamıyordu. Daha fazla açıklama yapmadan kısa bir özür dilemesine rağmen Livia sanki her şeyi biliyormuş gibi nazikçe gülümsedi.

"Üzgün ​​olmana gerek yok. Sonuçta benim için de iyi bir şey oldu."

"…Evet?"

"Belki de hayatımda bir daha yaşamayacağım bir deneyimdir."

"Şey, bu..."

"Dük Ferial insan olmadığı için mi duygularını saklıyor?"

“….!”

Livia her şeyi biliyormuş gibi konuştuğunda Azela şaşkınlıkla gözlerini genişletti.

"Hey, nasıl..."

Değilmiş gibi mi davranmalı? Bir süre düşündükten sonra Livia'nın zaten ikna olmuş gibi görünen yüzünü görünce kaşlarını çattı.

Azela acı bir yüzle sonunda alçak bir sesle ağzını açtı.

“…Bunu kendisi mi söyledi?”

"Beklendiği gibi Bayan Vellista biliyordu."

“….”

Bir anlık duraklamanın ardından Azela başını salladı.

"Neden…"

"Neden kimliğini bana açıkladı?"

Azela tekrar başını salladı. Aniden Zagnac'ın neden birdenbire kimliğini Livia'ya açıkladığını merak eder.

“Şey… Senden hoşlandığı için olmalı.”

"Ne?"

"Beni tamamen vazgeçirmek için kendisinin bir insan değil şeytan olduğunu açıkladı."

Bunu söyleyen Livia hafifçe gülümsedi.

"Dük Ferial'in senden gerçek kimliğini bana açıklayacak kadar hoşlandığının farkında olmalısın."

Elbette. Duyguları, kendisi farkına varmadan önce bildiği bir şeydi. Azela başını salladığında Livia güldü ve dalgalanan saçlarını kulağına sıkıştırdı.

“Yüzleşmediğiniz sürece hiçbir şeyin değişmeyeceğini en iyi siz bilmelisiniz, Bayan Vellista.”

"Prenses…"

“Sizin sayenizde çok şey öğrendim ve birçok şey değişti.”

“….”

"Umarım benim yüzümden değişirsin. İnsan olmayan biri olarak ömrü kesinlikle bizimkinden daha uzun olacak ve ömrünün geri kalanında tek başına yas tutabilir."

Azela sözleri kafasına çarptığında başını salladı. On altı yaşındaki küçük Prenses, farkına varmadan tamamen yetişkin bir kadına dönüşmüştü. Livia elini uzattı ve Azela'nın eğik başını nazikçe okşadı.