Hikaye Henüz Bitmedi

Bölüm 15

Zagnac mor gözlerini parlattı ve Azela'ya bakmak için vücudunun üst kısmını çevirdi. Dün geceki gülümsemenin aynısı vardı... Ölmek isteyen onunla dalga geçen şeytanın gülümsemesiydi bu.

"Kont şunu söyledi... Siz ne düşünüyorsunuz Kontes Todd?"

Azela eğik başını kaldırdı ve Zagnac'a baktı. Neyin peşinde olduğunu anlamak zordu. Neden onunla iş yapmak istedi...? Onun için ne fayda sağlayacağını hesaplamak zordu.

"İnsanlar her zaman artıları ve eksileri tarttı. Bu sadece bir tür 'eğlenceli'.

Artıları ve eksileri kafasında tartarken aniden dün gece söylediklerini hatırladı.

"Azela mı?"

Daniel gergin bir sesle cevap vermeyen Azela'yı aradı.

Sesle uyanan kadın başını kaldırıp Daniel'a baktı. Ona bakarken yüzünü buruşturuyordu. Acele edip cevap vermesi gerektiğinin bir işaretiydi bu.

"...Evet."

Azela başını sallarken Zagnac'ın kaşları yarım ay gibi kıvrıldı.

"O zaman artık birlikte bir iş kuralım mı?"

Zagnac heyecanla mırıldandı.

***
"Bunun ona ne faydası olacak?"

İş planı basitti. Şu anda Başkent'te işlettiği butik dükkanının ikinci şubesini kenar mahallelere açmak istiyordu. Kötü bir hikaye değildi çünkü zaten pek çok bayanın sırada beklediği kadar ünlüydü.

Ancak şehrin kenar mahallelerinde yer aldığı için Başkent'teki ana mağazadan daha büyük, daha görkemli ve görkemli olmasını istedi. Zagnac, Azela'nın her şeyi halletmesini istiyordu. Yer seçiminden binanın iç ve dış dekorasyonuna ve onu yönetecek personelin seçimine kadar her şey.

Bu sırada tüm bu hikayeleri dinleyen Daniel, 'Bunun Azela'nın geçmişteki şöhretiyle ne alakası var?' diye tartıştı.

"Hıh..."

Yorgun olan Azela kendini yatağa bıraktı. Ne göz alıcı makyajını çıkaracak, ne de elbisesini çıkaracak gücü vardı.

Bugün onun günü çok zordu. Yataktan zar zor kalkıp elbisesinin arka fermuarını açtığında, dar göğsü biraz daha rahat hissetti. Düşününce, evliliğinden bu yana ilk kez bu kadar önemli bir görev ona verilmişti.

Bitkin düşmüştü.

"Hala artıları ve eksileri tartıyor musun?"

Tanıdık ses karşısında irkilen Azela battaniyeyi çekti ve başını çevirdi. Dünkü gibi pencere pervazında oturuyordu.

"Du, Dük Ferial..."

"Hayır hatalısın."

Çağrısı üzerine işaret parmağını kaldırdı ve sert bir şekilde sola ve sağa salladı.

"Şimdi Zagnac."

"Za, Zagnac."

"Evet."

Ona Zagnac'ın diye seslendiğinde, sanki onu övüyormuş gibi yumuşak bir sesle karşılık verdi ve gözlerini yarım ay şeklinde güzelce kıvırdı.

Arkasında uzanan gökyüzü bugün hâlâ zifiri karanlıktı. Aniden aya ve yıldızlara bakarken aklına tuhaf bir düşünce geldi. O ortaya çıktığında gökyüzündeki ay ve yıldızlar kaybolmuş gibiydi.

"...Neden buradasın?"

Azela bu tuhaf saçmalığı gidermek için başını salladı ve ona sordu. Omuzları kasıldı ve güç her iki uyluğuna da yayıldı. Belki yine...?