මන් හෙමින් ඉස්සරහට යද්දී මන් දැක්කේ අපේ කල්පනී ටීචර්ව.
"ටීචර්......." මන් දුවගෙන ගිහින් කතා කරේ ටීචර්ගේ සාරි පොටත් අල්ලගෙන.
" ආහ්... මේ යෙතුනිනේ. මන් ඒත් බැලුවා කව්ද මේ පොඩි එකා වගේ සාරි පොටේ එල්ලෙන්නේ කියලා." ටීචර් හිනාවෙලා කිව්වා.
" අපි පොඩි තමා ටීචර්."
"මේ ඉස්කෝලෙ නෙවේ ලමයෝ ටීචර් කියන්න ඕනි නෑ. මන් කලිනුත් කියලා තියෙනවානේ."
" හරි හරි ආන්ටි ආයේ කියන්නේ නෑ." මන් සාරි පොටත් වන වනම ආන්ටිත් එක්ක ඉස්සරහට යන ගමන් කිව්වා.
කල්පනී ආන්ටි ඉන්නෙ අපේ ගෙදරට එහා පැත්තෙ ගෙදර. එයාල එහෙට ආවෙ මාස දෙකකට විතර කලින්. ඒ ආන්ටිගෙ මහත්තයගේ රස්සාවේ වෙනස්වීමක් එක්ක. වසන්ත අන්කල් සිවිල් ඉන්ජිනියර් කෙනෙක්. එතකොට කල්පනී ටීචර් තමා අයියගෙයි මගෙයි දෙන්නගෙම ප්‍රයිමරි ක්ලාස් ටීචර්. ඒ හින්දා පොඩි කාලේ ඉදලම ටීචර් අපිව දන්නවා. මෙහෙට ආවට පස්සේ ඒ දැනහැදුනුම් කම වැඩිවුනා.
" ඇයි ආන්ටි අද කලින්. වෙනදට මට හම්බවෙන්නේ නෑනේ."
" ආහ්හ්... අද අපේ අක්කගේ පුතා එනවා කිව්වා. එයාගේ කාමරේ එහෙම අස් කරලා දාන්න ඕනි ඒකයි. එයත් ඔයාලගේ ඉස්කෝලෙම තමා මතක විදිහට."
ආන්ටිට ලමයි නෑ. ඒ කියලා වසන්ත අන්කල්ගේ ආදරේ අඩු වෙලත් නෑ. වෙලාවකට ආන්ටි මට එයාලගේ කතාව එහෙම කියනවා.
අපේ එහාපැත්තෙන් ඇවිත් නැවැත්තුවේ බයික් එකක්.
" ආහ්හ්... ගුරයි ගෝලයයි ගමනක් යනවා වගේ. දුව මන් එහෙනම් ඔයාගේ ටීචර්ව ගන්නම් හොදේ." ඒ වසන්ත අන්කල්.
"හරි හරි අන්කල්. ඔයාගේ තමා ටීචර් කොහොමත්." මන් අන්කල් ට කිව්වෙ ටීචර් අන්කලුයි මමයි දිහා ඔරවන් බලන් ඉද්දී.
" හොද විහිලුව. හරි එහෙනම් යෙතුනි පරිස්සමින් යන්න හරිද?" ටීචර් ඔරවගෙනම බයික් එකට නැගල කිව්වා.
" හරි ආන්ටි. බායි."
ටීචර් ගියාට පස්සේ ආයේ හිමින් සැරේ මන් ගෙදෙට්ට ගෑටුවා. ගේට්ටුව ඇරගෙන මන් ඇතුලට ගියේ සපත්තු දෙක රැක් එකෙන් තියන් ගමන්.
YOU ARE READING
කණාමැදිරි එළි
Romance" වැස්ස හැමවෙලේම ආවෙ එයාට අයිති වගේම එයා කැමති තැනට." - තෙනූශ මින්දිනු සමරදිවාකර- " මන් හැමවෙලේම ඉන්නෙ මන් අයිති තැන වගේම මන් කැමති තැන." - යෙතුනි සිදස්නා ආරියවංශ-
