මන් නාල කරල පහලට ආවෙ අයියා ෆයිල් වගයක් බදාගෙන කෑම මේසෙට වෙලා ඉද්දී.
" මන් හිතුවේ නෑ ඔයා එයි කියලා." මන් කෑමමේසෙ පුටුවකින් වාඩිවෙන ගමන් කිව්වා.
" නැ සුදු දෝනි අප්පච්චිටත් එන්න වෙන්නෙ නැතිවෙයි කිව්වා. දන්නවනේ එපැත්තේ වැඩිය ඩොක්ටස්ලා නෑනෙ. මන්වත් එන්න එපැයි දෝනිගේ වැඩ ටික බලන්න." අයියා දාන් හිටපු කන්නාඩිය ගලවලා කිව්වා.
" හැබැයි ඒක විතරක්මත් නෙවේ මන් එන්න හේතුව"
" ඇයි මොකෝ වුනේ"
" ලොකුඅප්පච්චි බිස්නස් බාරගන්න කියනවා."
"මොකක්!!! ඒත් ඔයාගෙ ඩිග්‍රී එකට තව අවුරුදු එක හමාරක් විතර තියෙනවානේ. එයා කිව්වනේ ඒක ඉවර වෙනකන් ඉමු කියලා."
" මටත් කරන්න දෙයක් නෑ දෝනි. ලොකුඅප්පච්ච් මෙච්චර කල් අප්පච්චිගේ ශෙයාස් ටිකත් එක්කම බලාගත්තනේ. අනිත් එක ලොකු අයියයි පොඩි අයියයි දෙන්නටත් බ්‍රාන්ච් දෙකේම වැඩ බලන්න අමාරුයි."
" තව ටිකක් හිතල බලන්නකො එහෙනම්. එතකොට මේ ඒ රිපෝට්ස් ද?"
" ඔව්. මේව බලද්දී මාව අවුල් යනවා. එක එක ඒව නිකන් පොඩි උන් කරලා වගේ. අයියලා එන්න කියන එක සාදාරණයි." අයියා ඔලුවත් තෙරපගෙන කිව්වා.
" අපි ඕක පස්සෙ බලමු. දැන් කාල ඉමු. මේ... කිරි අම්මට කවන්න කියනවකෝ." මන් දත් තිස් දෙකෙන්ම හිනාවුනා.
" විරිත්තන්න එපා බන්. කැතයි. ඔහොම ඉන්නව මන් කියලා එන්නම්." අයියා නැගිටලා කුසිය පැත්තට ගියා.
අප්පච්චිට ඩොක්ටර් කෙනෙක් වෙන්න තිබ්බ උවමනාව නිසා එයා ෆැමිලි බිස්නස් එකෙන් ඈත් වුනා. ඒ වුනාට එයාගෙ ශෙයාස් ටික ලොකු අප්පච්චි, අප්පච්චිගේ අයියා බලාගත්තා. අපේ අයියට පොඩි කාලෙ ඉදන් ඔය බිස්නස් බලාගන්න කියන එක ඔලුවට දාල තිබ්බේ. අම්මා ඉන්න කාලෙනම් එයා ඒක වැඩිය හිතුවෙ නැති උනාට එයා නැති උනාට පස්සෙ එයත් ඒක ගැන හිතන්න ගත්තා. කොමස් කරලා රෑන්ක් එකක් දාලා රුහුනෙ මැනේජ්මන්ට් ෆැකල්ටි එකේ එයා දැන් ඩිග්‍රී එක කරනවා. ලොකු අයියයි පොඩි අයියයි දෙන්නම කියනවනම් වැඩේ බරපතලයි වගේ.
YOU ARE READING
කණාමැදිරි එළි
Romansa" වැස්ස හැමවෙලේම ආවෙ එයාට අයිති වගේම එයා කැමති තැනට." - තෙනූශ මින්දිනු සමරදිවාකර- " මන් හැමවෙලේම ඉන්නෙ මන් අයිති තැන වගේම මන් කැමති තැන." - යෙතුනි සිදස්නා ආරියවංශ-
