ඇහට වැටුන එළියක් එක්ක මන් හිමින් ඇස් ඇරියෙ වෙනදට මට දැනිලා නැති හැගීමක් හිත අස්සෙ කැරකෙද්දි. මගෙ ඇග උඩින් බරක් වගේ දැනෙද්දි මන් ආයෙ ඇස් ඇරියේ ඇස් දෙක පිය වෙලා ගිය ලස්සන මූණක් මගෙ මූණ ඉස්සරහම තියෙද්දි. තේනුගෙ අතක් මගෙ ඇග උඩින් වැටිලා මාව අල්ලන් ඉද්දි අනිත් අත එයාගෙ ඔලුව යටින් තිබ්බා. ඊයෙ වෙච්ච දේවල් එකින් එක මගෙ ඔලුවෙ ඇතුලේ ප්ලේ වෙද්දි මගෙ මූණත් එක්ක පිච්චිලා යනවා වගේ දැනුනා. ලැජ්ජයිත් වගේ. මම මෙයා ගාව නිදාගෙන ඇති. කිස් කරලා ඇති. හැබැයි මෙච්චර කාලයක් ඒ දේවල් උනේ යම්කිසි බවුන්ඩ්‍රියක් ඇතුලෙ. ඊයේ ඒවා ඔක්කොම කැඩිලා බිදිලා යන්න ඕනි තරම් හේතු තිබ්බා. මට මෙයා ගාව කලින් නින්ද යන දවස්වලට වඩා අද වෙනස්. කලින් උනේ මන් මහන්සියට එහෙමත් නැත්තන් එයා මහන්සියට එයාගෙ උකුලෙ මම හරි මගෙ උකුලෙ එයා හරි එහෙමත් නැත්තන් අපි දෙන්නගෙ අපාර්ට්මෙන්ට් වල. එච්චරයි. අද මට දැනෙන්නෙ කලින්ටත් වඩා එයාට බැදිලා වගේ හැගීමක්. එයා කඩවසම්. ගොඩක්. ඒ නෝස් බ්‍රිජ් එක, පළල ජෝ ලයින් එක, ගානට ශේප් වෙලා තිබ්බ ඇස්. ඇයි එයාගෙ හිත. වෙන කාගාවත් ලේසියකට දකින්න බැරි හොද හිතක් එයාට තියෙනවා. මෙයා ඕනිම දෙයක් කරන්න පුලුවන් කෙනෙක්, මට මගෙ ජීවිතේ මුලු කාලෙටම බාර දෙන්න පුලුවන් කෙනෙක්. ඉතින් මන් ඒක කරා. මගෙ අතක් මටත් කලින් එයාගෙ මූණ ලගට ගියේ ඇගිල්ලකින් එයාගෙ නහය ඇල්ලෙද්දි.
" ඔහොම හොරෙන් බලන් ඉන්න එපා. කිව්වනම් මාත් බලන් ඉන්නවනේ."
ඇස් වහගෙනම එයා කියද්දි මන් අත ඉක්මනට ඇදලා ගත්තෙ මගෙ ඉණ වටේ එතිලා තිබ්බ එයාගෙ අත තද වෙද්දි. මෙයා ඇහරලද ඉන්නෙ දෙයියනේ. අනේ මට ලැජ්ජයි අප්පා. ඇයි මෙහෙම කරන්නෙ. මන් ඒ පපුව අස්සෙ ඔලුව හන්ගගත්තෙ එයාට හිනා ගිය එකට පපුවත් ලාවට හෙලවෙද්දි.
" මගෙන් හැන්ගෙන්න මගෙ පපුව අස්සෙම රින්ගලා හරියනවද යෙතූ. කෝ මෙහෙ බලන්න."
මන් හිමින් මූණ උස්සලා එයාගෙ මූණ දිහා බැලුවේ එයාට ලස්සන හිනාවක් එද්දි. ඕකට තමා ඉතින් මන් අහු උනේ.
" ගුඩ් මෝනින් මයි වයිෆ්..."
" ගුඩ් මෝනින් මයි හබි."
YOU ARE READING
කණාමැදිරි එළි
Romansa" වැස්ස හැමවෙලේම ආවෙ එයාට අයිති වගේම එයා කැමති තැනට." - තෙනූශ මින්දිනු සමරදිවාකර- " මන් හැමවෙලේම ඉන්නෙ මන් අයිති තැන වගේම මන් කැමති තැන." - යෙතුනි සිදස්නා ආරියවංශ-
