" සුදු දෝණි රෙඩිද?"
" ඔහ්.. එන ගමන් අයියා."
" පරක්කු උනා කියලා නම් ආයෙ කෑගහන්න එපා. මන් නම් රෙඩි."
" එනව එනව හලෝ..."
මන් ඉස්කෝලෙ ගවුම ඇදලා රතු බ්ලේසර් එක අරන් පහළට ආවෙ බෑග් එකත් කරේ දාන්. අද ඉතින් අමතක නොවන දවසක්. හෙඩ් ප්‍රිෆෙක්ට් බැජ් එක හම්බෙනවා. මන් පහලට එද්දි අයියා ශර්ට් එකේ අත හදනවා. කොන්ඩෙත් උස්සලා මේන් මෙයා. හෙන ලස්සනයි හලෝ.
" අයියා... ලම්සනයි හලෝ..."
" ආවද. යන්න ගිහින් කාලා එන්න. ඔයාලා හත හමාරට කලින් ඉස්කෝලෙ ඉන්න මිනිස්සු."
අයියා හිනාවෙලාම මට කිව්වා. මාත් බෑග් එකයි බ්ලේසර් එකයි සෝෆා එක උඩට දාලා කිරිඅම්මා එක්ක කයියක් ගහන් කාලා ආවා. කිරිඅම්මටත් වැදලා අයියගේ නිල් බ්ලේසර් එකත් අරන් අපි ඉස්කෝලෙට ආවා. එයා අද ඇදන් හිටියේ බ්ලූ ට්‍රවුසර් එකට වයිට් ශර්ට් එක යටකරලා බ්ලූ බ්ල්ලෙසර් එකක් දාලා. මගෙ අයියා කියලා ඕනි කෙනෙක්ට ආඩම්බරෙන් කියන්න පුලුවන් කෙනෙක් එයා. අපි දෙන්නම මේන් හෝල් එක ලගට යද්දි කට්ටිය පිරිලා හිටියා. පටන් ගන්න තිබ්බෙ අටට උනාට අයියට එයාගෙ ගුරුවරුන්ට එහෙම කතා කරන්න ඕනි කිව්ව නිසා තමා එයා කලින් ආවෙ. මන් චනාලා එක්ක කයිය ගගහා ඉද්දි අපිව පෝළිම් ගස්සලා ඇතුළට එව්වා දිල්කි අක්කලා. අම්මලා තාත්තලත් ටිකින් ටික පිරෙද්දි එයාලවත් නම් ගහල තිබ්බ විදිහට වාඩිකරවද්දි අයියා චනාගෙ තාත්තා එක්ක කියව කියව හිටියා. දිනෙත අයියා සම්හරවිට ඉස්කෝලෙ වෙනුවෙන් එයා කරන අවසන් නිවේදන වැඩේ පටන් ගත්තා පහන්‍යා අක්ක එක්කම. පොල් තෙල් පහන පත්තු කරලා ජාතික ගීය එහෙම කියලා තෙනූශ අයියා පිළිගැනීමේ කතාව කරා. මේ පාර චීෆ් ගෙස්ට්ලා විදිහට හිටියේ කැම්පස් ලෙක්චර්ස්ලා කීප දෙනෙකුයි නෙතූගෙ තාත්තයි.
දහය වසරේ ඉදන් බැජ් දෙන්න පටන් ගත්තම ළමයගෙ නම් කියද්දි අම්මා හෝ තාත්තා ස්ටේජ් එකට ගිහින් ඒක ගැහුවා. අස්සෙන් අස්සෙන් තිබ්බ ස්පීචස් සිගින් ඩාන්සින් අයිටම් වලින් පස්සෙ ටොප් බෝඩ් බැජස් දෙන්න පටන් ගත්තා. නිලක්ශයි අම්මයි ගිහින් බැජ් එක ගහද්දි මන් බැලුවේ ඒ මූණු දෙක දිහා. ඒ අම්මා හරි ලස්සනයි. අම්මා හිනාවෙලා ඉද්දි නිලක්ශ නම් හිටියේ ඕනිවට එපාවට වගේ. හැබැයි අම්මා බැජ් එක ගහද්දි නම් ලා හිනාවක් ඒ මූණේ ඇදිලා ගියා. නෙතූත් අම්මා එක්ක ගිහින් බැජ් එක ගද්දි ඊලගට මෙනුවයි රෙහාන් අන්කලුයි ගියා. මිහීගෙ අම්මයි එයයි බැජ් ගද්දි මන් දැක්කෙ හිනා වෙලා පිටිපස්සෙ එන්ට්‍රන්ස් එකට වෙලා ඉන්න අයියලා තුන් දෙනාව. ඒ තුන් දෙනා මුල ඉදලම මෙතනද ඉදලා තියෙන්නේ. ඊලගට චනාට එන්න කියද්දි චනාගෙ තාත්තා එහාපැත්තෙන් යද්දි මන් ලෑස්ති උනේ ඊලගට යන්න. මගෙ නම කියද්දි මන් නැගිටලා යනවත් එක්කම අයියත් නැගිට්ටා ඒත් අපි දෙන්නම එක පාරටම මග නතර උනේ අයියලගෙ පස්සෙ පෝළිමක ඉදලා ස්ටේජ් එක පැත්තට එන කෙනාව දැකලා.
YOU ARE READING
කණාමැදිරි එළි
Romance" වැස්ස හැමවෙලේම ආවෙ එයාට අයිති වගේම එයා කැමති තැනට." - තෙනූශ මින්දිනු සමරදිවාකර- " මන් හැමවෙලේම ඉන්නෙ මන් අයිති තැන වගේම මන් කැමති තැන." - යෙතුනි සිදස්නා ආරියවංශ-
