සෙනසුරාදා ඉරිදා දවස් යන්නෙ නිකන් රොකට් වගේ. ඔහේ පටන් ගන්නවා. ඔහේ ඉවර වෙනවා. ගිය සතියේ යන්න බැරි උන ඒවත් අල්ලලා මේ සතියේ අහගත්තා. ඒලෙවල් මුල් කාලෙ අපිට වැඩි බරක් නැති නිසා ලොකු ප්‍රශ්නයක් නෑ.
සුපුරුදු පරිදි සදුදා ඉස්කෝලෙ ගියේ ගේට් එක ගාව මොකෙක්වත් නැති වෙලාවෙ. මෙනුවයි මායි සයින් කරල ගේට් ඩියුටි ආවෙ ක්ලාසස් වලට ගිහින් පොඩි උන්ට බනිනවට වඩා මේ වැඩේ හොද නිසා.
" ගුඩ් මෝනින් යෙතුනි. මෙනුශ්ක මල්ලි ගුඩ් මෝනින්."
" ගුඩ් මෝනින් අයියලා."
තෙනූශ අයියයි සිහින අයියයි. එයාල ඉතින් වටේ යන්න එපැයි. එහෙම වටේ නෙවේ හොදේ. එයාල ඩියුටි චෙක් කරන්න යනවා. මොකද දන්නෙ නෑ දිනාල් අයියා නැත්තෙ.
" යෙතුනි, තව ටික්කින් කට්ටිය ආවම හැමෝගෙම ෆුල් බෑග් චෙක් කරන්න. මෙනුශ්ක කොල්ලොන්ගෙත් සාක්කු පවා බලන්න. ගිය සතියේ පොඩි අවුල් වගයක් ගිහින් සමිත සර්ට ප්‍රියංකර සර් මොනාද කියල තියෙනවා. අනිත් අයටත් හොදට චෙක් කරන්න කියන්න." තෙනූශ අයියා කිව්වා.
" අර අස්සෙන් අස්සෙන් ගිය කුඩු කේස් එකද?" මන් කනාවට වගේ ඇහුවා.
" ඔව් ඒක තමා. ශුවර් නැති නිසා හොදට බලන්න. ගෑනු ලමයි කියල අත අරින්න එපා."
" ආ... මෙනුශ්ක, චනාර්ගට කියන්න මාව හම්බවෙන්න එන්න කියලා පීටි රූම් එක ලගට ඩියුටි ඉවරවෙලා." සිහින අයියා කිව්වා.
" හා හරි."
ඒ දෙන්න ගියා. අපි තනි උනා. එහෙමම නෙවේ තව හිටියා කට්ටිය. දැන් ඉතින් තියෙන්නෙ බෑග් චෙක් කරන්න. හරිම සෝචනීයයි. මුන්ට මොන අමාරුවකට ඕව ඉස්කෝලෙ උස්සන් එනවද දන්නෙ නෑ. සික් එක වගේනම් ගෙවල් වලට වෙලා හිටපියව් නැත්නම් පලයව් පුනරුත්ථාපනේට. වෙන උන්ටත් ජරාව පුරුදු කරන්නෙ නැතුව.
" මොකෝ ඩබල අද මෙහේ?" අපේ පැත්තට ආපු නෙතුයි මිහීයි දැකලා මෙනුව ඇහුවා.
" අර දිනාල් අයියා මෙහෙට එව්වා බෑග් චෙක් කරන්න උදව් වෙන්න කියලා." මිහී මූන දෙක කරන් කිව්වා.
" කමක් නෑ බන්. මනුස්සයාගෙ පරම සතුට වෙනුවෙන්නෙ. නේ නෙතු?" මන් මිහීගෙ ඔරවන් ඉන්න කම්මුලට තට්ටුවක් දාල කිව්වා.
YOU ARE READING
කණාමැදිරි එළි
عاطفية" වැස්ස හැමවෙලේම ආවෙ එයාට අයිති වගේම එයා කැමති තැනට." - තෙනූශ මින්දිනු සමරදිවාකර- " මන් හැමවෙලේම ඉන්නෙ මන් අයිති තැන වගේම මන් කැමති තැන." - යෙතුනි සිදස්නා ආරියවංශ-
