" විකසිත මල්ලි..."
" කෝමද අක්කෙ?"
" ඔයා.... කාත් එක්කද ආවෙ. එන්න ඇතුළට."
මාමගෙ පුතා. මේක නුවර ඉදන් තනියෙන් මෙහෙ ආවද?
" අයියා... කෝමද ඉතින්?"
" අඩෝ මල්ලි... උබ කෝමද....??? යකො තනියමද ආවෙ?"
" ඔව් ඉතින්. කිරිඅම්මා කිව්වෙ නැද්ද මන් එනවා කියලා."
" නෑනෙ."
" අහ්හ් පොඩි පුතා... මට අමතක උනානෙ මෙයාලට කියන්න. මන් හිතුවේ හෙට උදේ එයි කියලා." කිරිඅම්මත් සාලෙට ආවා.
" නෑ කිරිඅම්මෙ, අද ඉස්කෝලෙ ගියෙ නෑ. මන් ඒ නිසා අද ආවා." මල්ලි කිරිඅම්මට වැදලා කිව්වා.
" ඉන්නකෝ මන් ගිහින් තේ ටිකක් හදන්නම්." කිරිඅම්මා තේ හදන්න ගියා.
මල්ලි බෑහ් එක සෝෆ එකෙන් තියලා එයත් වාඩිවුනා. මාත් ඉස්සරහ එකෙන් වාඩිවුනා.
" මොකෝ උබ මෙහෙ. ඒකත් මේ තනියම?"
" මේකනේ අයියා, තාත්තා කොළඹ යනවා කිව්වා. මට තනියෙන් ඉන්න බැරි නිසා මන් මෙහෙ එන්නද කියලා ඇහුවා. එයා හා කිව්වා."
" උබ කෝමද ආවෙ එතකොට?"
" ට්‍රේන් එකෙ."
" කමක් නෑ කමක් නෑ ඕව පුරුදු උනාට."
" ඒ මල්ලි එතකොට ක්ලාස් එහෙම නෑ."
" තියෙනවා අක්කා. ඒ උනාට ලොකු අවුලක් නෑ. හැම එකේම මේ දවස් වල පේපස් කරන්නෙ."
" හ්ම්ම්. මට තාම හිතාගන්න බෑ මාමා ඔයාව තනියෙන් එව්වා කියලා."
" මේ එව්වේ. මොනා කරන්නෙ අයියා?"
" මේ ඇල්ල හොටෙල් එකේ වැඩ වගයක් බන්."
" හ්ම්ම්... තාත්තා කිව්වා තමා ඔයා වැඩ බාරගන්න කතාවක්."
" ඔව් කොල්ලො. ඉතින් කෝමද ජීවිතෙ?"
" වරදක් නෑ. විභාග භීශනේ. ඕන් ඊලග සතියෙත් මොකක්ද තියෙනවලු."
" ඔහොම තමා බන් ඕලෙවල් කියන්නෙ නිකන් වැල්ලෙ වැලි කැටයක් වගේ. ඕක ගොඩදාන්න පුලුවන්."
" ඔව් මල්ලි වැඩිය හිතන්න එපා තව මාස තුනක් විතර තියෙනවනෙ."
" හ්ම්ම්... බලමුකෝ බලමුකෝ අක්කෙ."
YOU ARE READING
කණාමැදිරි එළි
Non-Fiction" වැස්ස හැමවෙලේම ආවෙ එයාට අයිති වගේම එයා කැමති තැනට." - තෙනූශ මින්දිනු සමරදිවාකර- " මන් හැමවෙලේම ඉන්නෙ මන් අයිති තැන වගේම මන් කැමති තැන." - යෙතුනි සිදස්නා ආරියවංශ-
