" ආ... මල්ලි. කන ටයිම් එක අල්ලලම ආවානේ."
" හිහී... බඩගිනී බන් අයියේ.."
" වරෙන් වරෙන් කන්න. අදත් ට්‍රේන් එකේද ආවෙ?"
" ඔව් සුදු අයියා. කෝ අපෙ තාත්තා?"
" එලවලු සුද්ද කරනවා. "
" මන් එහෙනම් ඒ පැත්තට නොයා ඉන්නම් නේ."
" ඒ මොකො මල්ලි?"
" මේකනෙ සුදු අක්කෙ, මන් ගියොත් මටත් ඕක සෙට් වෙනවා අපෙ තාත්තගෙන් ඒකයි."
" හා හා බෑග් එක තියලා කන්න එනවකෝ. ඊට වඩා ලොකු වැඩක් තියෙනවා."
" ඒ මොකක්ද අයියා ඒ? "
" අපි නිවාසෙට යන්න ඕනි මල්ලි. "
" ඒක කමක් නෑ. කුසියෙ වැඩ එපා."
" කව්ද අයියා මේ? "
" අහ්හ් දිනාල් මේ අපෙ මාමගෙ පුතා. විකසිත."
" මේ අයියලව මන් කළින් දැකලා නෑනෙ."
" මේ මගේ යාලුවො දෙන්නා මල්ලි."
" මිදුවො උබ මල්ලිව දන්නවද බන්?"
" ඔව් සිහින මට කළින් හම්බෙලා තියෙනවා."
" අයියා බයික් එක දෙන්න බෑ මේ පාරත්? "
" යකෝ තෙනූශ අයියා උබෙ බයික් එක මේ පොඩි එකා ගත්තද?"
" මන් සුදු අයියගෙ එකත් ගත්තා චනා අයියේ."
" ඕව කැත වැඩ. උබලට මන් ඉල්ලද්දි තමා දෙන්න බැරිනේ."
" හරි හරි බන්. මේ සැරේ දෙන්නම් චනා." අයියා චනාවා ශේප් කරා.
" මේ අයියලා දෙන්නා එතකොට? "
" දිනාල්"
" සිහින."
" ඒ කියන්නෙ මිහි අක්කගෙ සිහින කුමාරයා අයියද? "
අපි හිටියේ සාලෙ කෑම බෙදන් ඇවිත් කන්න යද්දි තමා විකසිත මල්ලි ආවෙ. මල්ලි සිහින අයියා දිහාට අත දික් කරලා අහද්දි සිහින අයියට කන්න ගත්ත කට හිර උනා. මිහීගෙ මූණ රතුවෙද්දි, දිනාල් අයියගේ මූණ අර මොකක්ද එක වගේ උනා. අපි නම් හිනා උනා.
" නෑ නෑ මල්ලි. ඒ දිනාල් අයියා."
" ඒත් සුදු අක්කා සිහින...."
YOU ARE READING
කණාමැදිරි එළි
Romance" වැස්ස හැමවෙලේම ආවෙ එයාට අයිති වගේම එයා කැමති තැනට." - තෙනූශ මින්දිනු සමරදිවාකර- " මන් හැමවෙලේම ඉන්නෙ මන් අයිති තැන වගේම මන් කැමති තැන." - යෙතුනි සිදස්නා ආරියවංශ-
