මන් හිමින් ඇස් අරින්න හැදුවේ එක පාරට ඇහැ රිදෙන්න ගත්ත නිසා තද එළියක් ඇවිත්. මට හොදට මතකයි ඊයෙ මහ රෑ දොළහත් පහු වෙලා ඇදට එන්න කළින් කවදාවත් නැතුව මන් කර්ටන් එක වහලා දැම්මා කියලා. මන් ඇස් ඇරලා නිදිමතේම ආයෙ ඇස් පියවෙන්න එද්දි කවුරුහරි බැල්කනි දොර ගාව ඉන්නවා දැක්ක නිසා මගෙ ඇස් මටත් කළින් ඇහැරුනා.
" නෙතු.."
" ගුඩ් මෝනින් සුදු නෝනා..." නෙතූ ඉන්නවා අත් දෙකත් පපුවට බැදන් මන් දිහා බලාගෙන.
" මෝ... මෝනින්. උබ මොකෝ මෙහෙ?"
" ඇයි සුදු අයියා කිව්වෙ නෑ අද අපි එනව කිව්වා කියලා."
" අහ්හ්... කිව්වා කිව්වා. ඒත් මෙච්චර කළින්?"
" කළින් කොහෙද බන්. දැන් අටත් පහුවෙලා."
" එහෙමද? "
" ඔව්. දැන් ගිහින් මූණ හෝදන් එන්නකෝ. තොගෙ මූණත් එක්ක කලු ගැහිලා. අපි එන්නම් උඩට." නෙතූ මන් ළගට ඇවිත් පිස්සිගෙ පලා මල්ල වගේ තිබ්බ මගෙ කොන්ඩෙ අත ගාලා කිව්වා.
" කෝ ඔක්කොමලා ආවද?"
" ඔව්. නිලක්ශත් ආවා. දැන් නම් අන්කල් එක්ක පහළ කතාවක."
" ම්ම්... අප්පච්චි ඇහුවේ නෑ මොකෝ මේ පාන්දර කියලා..."
" අපි ගමනක් යන්න ආවෙ."
" කොහෙ..?"
" ඒ පණ්ඩිතකම් වැඩක් නෑනෙ බොට. ගිහින් දත් මැදන් එනවා.."
" අයියා ගිහින්ද?"
" අහ් ඔව් සුදු අයියා අපි එද්දිම වගේ ගියේ.."
" හ්ම්ම් හවස් වෙලා ඉන්නවා කිව්වෙ අද."
" දැන් ගිහින් දත් මැදලා මූණ හෝදන් එනවා කට කෙළ පෙරන් ඉන්නෙ නැතුව පෙරේති." නෙතූ මාව අතින් ඇදලා නැගිට්ටුවා.
" පලයන්න."
" යනවා යනවා. කටත් ගදයි. අපි එනවා නැත්තන් අර කොල්ලො තුනත් ඇදන් උබ ඔහොම ඉද්දි."
මන් ටවල් එකත් අරන් වොශ් රූම් එකට යද්දි නෙතූ අනිත් කර්ටන් එකත් ඇරියා. ඇත්ත තමා ඇස් වට එහෙම කලු වෙලා. මන් දත් මැදලා මූණ හෝදලා ෆේස් වොශ් පොඩ්ඩකුත් දාලා මූණ හේදුවෙ තිබ්බ මුස්පේන්තු ගතිය යන්න. නයිට් ඩ්‍රස් එක අයින් කරලා ලූස් ට්‍රවුසර් එකකුයි ටී එකකුයි දාගෙන මන් කාමරේට ඇවිත් පොඩ්ඩක් ඇවිස්සිලා තිබ්බ කාමරේ ඇද හැදුවා. කොන්ඩෙත් එහෙන් මෙහෙන් පීරලා බිම වැටිලා තිබ්බ කොට්ටෙ උඩින් තියද්දිම වගේ සුනාමියක් එක පාරට කාමරේට ගහලා මුලු කාමරේම ෆුල් උනා.
YOU ARE READING
කණාමැදිරි එළි
No Ficción" වැස්ස හැමවෙලේම ආවෙ එයාට අයිති වගේම එයා කැමති තැනට." - තෙනූශ මින්දිනු සමරදිවාකර- " මන් හැමවෙලේම ඉන්නෙ මන් අයිති තැන වගේම මන් කැමති තැන." - යෙතුනි සිදස්නා ආරියවංශ-
