" අනේ අයියා ඉක්මනට එනවකෝ. පරක්කු වෙනවනෙ හලෝ."
අද තමා ස්කුල් කොන්සර්ට් දවස. ඊයෙ මට පොරොන්දු උනා අද මාව ඉස්කෝලෙට කළින් ගිහින් දානවා කියලා. දැන් මෙයා පරක්කුයි. අලි බොරුවනේ ඉතින්.
" ඉන්නවා දෝණි කෑගහන්නෙ නැතුව. මන් මේ එනවා."
" එනවකෝ අයියා. මටවත් ඔච්චර වෙලා යන්නෙ නෑ. මන් නේ ඉස්කෝලෙ යන්න ඕනි එකා."
" හරි හරි ආවා. "
" මේ මොකෝ මේ?"
" අද හොටෙල් එකේ පොඩි ෆන්ශන් එකක් තියෙනවා. ඔක්කොම ගත්තද?"
මන් හිටියේ පඩි පෙළ බැහන් එන අයියා දිහා බලන්. තනි කලු ඇදලා කලුම බ්ලේසර් එක අතේ අරන්. අද නම් හොටෙල් එකෙ නෙවේ පාරෙ යන කෙල්ලොත් පැණි හලයි.
" ඔව් ඔව්. මේ අද නම් ඔයාට මට නෑනෙක් ගේන්න පුලුවන් වෙයිනෙ." මන් ලොකූ හිනාවක් දාන් ඇහුවා.
" ගේනවා මන් තොට නෑනෙක්. යන් යන්. පරක්කු වෙනවා කියලා කෑගැහුවනෙ. අර රෙදි ටික ඒම ගත්තද?"
" ඔව් අනේ. ඔයා එනවනේ හවසට?"
" නැත්නම්. ගිය සැරෙත් මට බලාගන්න බැරි උනා ඔය රෙදි කෑලි පටලන් හිටපු විදිහ."
" අනේ මේ. යන්."
අයියා මගේ ඔලුවටත් තට්ටුවක් දාන් ගියා. මන් කිරිඅම්මට වැදලා අයියගෙන් බ්ලේසර් එකත් ඉල්ලගෙන බයික් එකට නැග්ගා. ඉස්කෝලෙ ගාවට ඇවිත් මන් බැස්සා.
" මේ ඔයා එනවනේ."
" එනවා එනවා වදේ. මන් එන්නෙ නැතුව වෙන කවුරු එන්නද?"
" හාකො හාකො. මන් බලන් ඉන්නවා හොදේ."
අයියා මගෙ හෙල්මට් එක ගත්තට පස්සෙ මන් එයාගෙ බ්ලේසර් එක එයාට දුන්නා.
" මේ සුදු දෝණි...."
මන් ආයෙ හැරුනේ ටිකක් ඉස්සරහට ගිහින් අයියා කතා කරපු නිසා.
" මේක තියාගන්නවා. හවස් වෙනකන් බඩගින්නෙනෙ."
" තෑන්ක්ස් හොදේ. මේ ඔයා ආයෙ ඉස්කෝලෙ ගාවට නාවට කමක් නෑ."
" ඒ මොකද???"
" ඇයි අප්පා පේන්නෙ නැද්ද වටේ ඉන්න කෙල්ලො පැණි හලනවා."
YOU ARE READING
කණාමැදිරි එළි
Romansa" වැස්ස හැමවෙලේම ආවෙ එයාට අයිති වගේම එයා කැමති තැනට." - තෙනූශ මින්දිනු සමරදිවාකර- " මන් හැමවෙලේම ඉන්නෙ මන් අයිති තැන වගේම මන් කැමති තැන." - යෙතුනි සිදස්නා ආරියවංශ-
