" අඩෝ අඩෝ ඒකත් එහෙනම් ජය සිරි මංගලම් නේ. සතුටුයි බොක්ක.... "
චනා ඇදේ පැත්තක වාඩිවෙලා හිටිය මෙනුවගෙ ඇගට කඩා පැන්නා. අපි ඉරිදා හවස හිටියේ මෙනුවගේ ගෙදර. උට හිමින් සැරේ කතාව කියන්න ඕනි උනා අනිත් අයට. ඒකෙ ප්‍රතිපලයක් ලෙස අපි උගෙ කාමරේ ඇද උඩ වාඩිවෙලා කතාව ඇහුවා.
" යෙතුවො අපිට එහෙනම් මෙනුවව මහා තනිකඩයන්ගේ සංගමෙන් අයින් කරන්න වෙනවනේ බන්."
" ඔව් බන් අපි තනි උනා අන්තිමේ. අපි දෙන්නා කොහොම හරි සංගමය පවත්තන් යන් හලෝ."
මන් මට එහාපැත්තෙ හිටිය නෙතූ බදාගත්තා.
" ඇයි යකෝ මන් ඉන්නෙ?"
" අනේ පල යන්න චනා උබට නිකන් අල්ලපු අත්තත් නෑ පය ගහපු අත්තත් නෑ වගේ එකකනේ ඉන්නෙ." නෙතූ කිව්වා.
" ඔව් බන් උබව අපේ සංගමෙන් නෙරපලා ගොඩක් කල්. දුප් යන්න."
" අඩෝ ඉතින් දැන් මාත් තනිකඩයි යෙතූ."
" තව කොච්චර කාලෙකටද? දවසකට සතියකට නැත්තන් තව පැයකට වගේ."
" අඩේ ඔහොම හිත කඩන්න එපා බම්. බලපන්කෝ මෙනුවෝ."
" ඕවා උබ දාගත්ත මරාල මාව අල්ලගන්න එපා. නැද්ද මිහී?"
" ඔව් බන්. ඕවා උබ බලෙන් දාගත්ත කරදර. කීවෙනි එකද බන් ඔය බ්‍රේක් අප් උනේ. මන් දන්නෙ නෑ අපේ ඉස්කෝලෙ උබ යාලුවෙන්න අහපු නැති කෙල්ලො තව ඉන්නවද කියලා."
" අඩෝ මාව ඔහොම අසරණ කරන්න එපා බන්. මන් උබලගෙන් ඇහුවේ නෑනේ."
" ඒ ඉතින් උබ අපෙන් කන පැලෙන්න කන නිසානෙ."
" හරි හරි ඉතින්. අපි ඒක ගැන කතා කරන්න නෙවේනෙ මෙතෙන්ට ආවේ. අපේ මෙනුවගෙ ප්‍රේම අන්දරය අහන්නනෙ."
" ඔව්නේ මන් නම් සිරාවටම හිතුවෙ නෑ බන් සිහින අයියා මුගෙන් අහයි කියලා."
" ඔව් බන් නෙතුවෝ. උබලා දෙන්න ගොඩක් වෙලාවට නයාට අදුකොළ වගේනෙ හිටියේ."
" දැන් නම් නයාට කිරි වගේනේ බන්." චනා කිව්වම අපි හිනාවෙද්දි මෙනුවා අපිට රැව්වා.
" ඒක නෙවේ. උබලට අවුලක් නෑ නේද?"
" ඒ කිව්වෙ?"
" නෑ චනා මන් කියන්නෙ උබලට මන් ගේ උන එක අවුලක් නෑ නේද?"
YOU ARE READING
කණාමැදිරි එළි
Non-Fiction" වැස්ස හැමවෙලේම ආවෙ එයාට අයිති වගේම එයා කැමති තැනට." - තෙනූශ මින්දිනු සමරදිවාකර- " මන් හැමවෙලේම ඉන්නෙ මන් අයිති තැන වගේම මන් කැමති තැන." - යෙතුනි සිදස්නා ආරියවංශ-
