උදේම නැගිටලා කුසියට යද්දි අයියා පොල් ගානවා. කිරි අම්මා හාල් හෝදනවා.
" මේන් නැගිටලා චූටි මැනිකේ. මෙන්න මේ පොල් ටික ගානවකෝ තව ටිකයි තියෙන්නෙ." අයියා මගේ දිහාට පොල් බෑවක් දික් කරලා කිව්වා.
මාත් ඉතින් පව්නේ. මන් වෙනුවෙන්නෙ නෙ කියල හිතලා පොල් ටික ගෑවා. කිරිබත් එක කපන්න ලන් වෙද්දී කිරිඅම්මා මට ගිහින් ලෑස්ති වෙන්න කිව්වේ අද කලින් යන්න ඕනි නිසා.
ලෑස්තිවෙලා පහලට එන්න යද්දි ෆෝන් එකට ආපු කෝල් එකට මන් නතරවුනා. ෆෝන් එක අරන් බලද්දි නම් ඇත්තටම අමුතු සතුටක් දැනුනා.
" ගුඩ් මෝනින් දෝනි."
" ගුඩ් මෝනින් අප්පච්චි."
" එම්ම්... සමාවෙන්න දෝනි එන්න වෙන්නෙ නැති එකට. අයියා කියන්න ඇතිනේ."
" කමක් නෑ අප්පච්චි. අයියා ඉන්නවනේ ඒ ඇති. අප්පච්චි හොදින් ඉන්නවා නේද?"
" ඔව් දෝනි. වැඩ වැඩියි ඒ හින්දා තමා කෝල් එකක්වත් ගන්න බැරිවුනේ."
" හරි එහෙනම් දෝනි, හොදට වැඩ ටික කරගන්න. පරිස්සමින් ඉන්න."
" හරි අප්පච්චි. අප්පච්චිත් පරිස්සමින් ඉන්න. බුදු සරණයි."
" බුදු සරණයි දෝනි."
හැමදාම වගේ හරිම කෙටි කතාවක්. හැමදාම වගේ පොඩි සමාවගැනීමක්. අද දවස මතක තිබිලා කතා කරපු එක ගැන නම් සතුටුයි ඉතිම්.
මේසෙන් ෆෝන් එක තියලා යන්න යද්දිම තමා ආයෙ දෙයක් මතක් වුනේ. මග් එක. ඒකත් අරන් පහලට ගියේ අද ඉදන් මන් තේ බොන්න ඒක ගන්න හිතපු නිසා. ලස්සනයිනේ ඒක.
" කිරි අම්මා. මේ අද ඉදන් මේකට මට තේ දෙන්න."
" කොහෙන්ද දෝනියෝ මේ මග් එක." අයියා මැදින් පැන්නා.
" ඊයෙ කෑම්ප් එකට ගෙනාපු ඒව ඉතුරු වෙලා. මටත් එකක් දුන්නා. මාත් ඉතින් ගත්තා. ලස්සනයිනේ මේක. මන්නෙ තේරුවෙ."
" ඔව් ඔව් අර ළමා මානසිකත්වේ හොදට පේනවා."
" ආයෙ පටන් ගන්න නේ යන්නෙ. පුතා ඔයත් ගිහින් දැන් ලෑස්තිවෙන්න. මෙයාව එක්කන් යන්නත් එපැයි." කිරිඅම්මා රණ්ඩුව ඇවිලෙන්න කලින් වතුර දැම්මා.
YOU ARE READING
කණාමැදිරි එළි
Roman d'amour" වැස්ස හැමවෙලේම ආවෙ එයාට අයිති වගේම එයා කැමති තැනට." - තෙනූශ මින්දිනු සමරදිවාකර- " මන් හැමවෙලේම ඉන්නෙ මන් අයිති තැන වගේම මන් කැමති තැන." - යෙතුනි සිදස්නා ආරියවංශ-
