" අපි මොකද කරන්නෙ?"
" සුදු දෝණි කොහෙ හරි යමුද?"
" අහ් ලොකු අයියා අයියා එනවා කියලා කිව්වා. තව ටිකකින් එයි. එතකන් ඉමුනේ."
" මේ වෙලාවෙ නම් එළියට යනවා කියන්නෙ නෙලීශ කාන්තාරෙකට බැස්සා වගේ තමා."
" ඔව් ලොකූ. අපි සුදු මල්ලිලා එනකන් ඉමු."
" මෙ අපි එහෙනම් මොකක් හරි කරමුද?"
" මොකක්ද?"
" ටෘත් ඔ ඩෙයා. මොකෝ කියන්නෙ?"
" තියූ අක්කගේ යෝජනාව මන් එක පයින් ස්තීර කරනවා."
" මන් කකුල් දෙකෙන්ම ස්තීර කරනවා."
අපි කාලා ඉවර වෙලා සාලෙ එක එක තැන වාඩිවෙලා අයිස් ක්‍රීම් කෑවා. ලොකු අයියාගෙ එළියට යෑමෙ තීරණය තියූ අක්කා ප්‍රතික්ශේප කරලා ටෘත් ඔ ඩෙයා කරමුද කිව්වම මම අත උස්සද්දි මිහී අත් දෙකම ඉස්සුවා.
" හරි එහෙනම්. කාන්තා පාර්ශවේට අපි ඉඩ දෙමු. සුදු දෝණි ඔක්කොම බිමට එමුනේ?"
" ඔව්නේ පොඩි අයියා. ඉන්නකෝ මන් බෙඩ් ශීට් එකක්වත් අරන් එන්නම්."
මන් කබඩ් එකෙන් බෙඩ් ශීට් එකක් අරන් සාලෙට එද්දි කට්ටිය සාලෙ තිබ්බ සෝෆා එක පොඩ්ඩක් එහාට කරලා ඉඩ හදලා තිබ්බා. මන් ශීට් එක බිම එලලා මිහී එක්ක ඒක ගානට හැදුවා. මන් මිහී එක්ක වාඩිවෙද්දි මට එහාපැත්තෙ සේමින්දි නන්ගි වාඩි උනා. එයාට එහයින් තියූ අක්කා, ලොකු අයියා, පොඩි අයියා, නිලක්ශ, චනා, පොඩි මල්ලි, මෙනුවා, සිහින අයියා, තෙනූශ අයියා, මේඝ අයියා, දිනාල් අයියා හිටියා මිහීට එහයින්. ලොකු අයියා අපි භාගෙට බීලා තිබ්බ ඊජීබි බෝතලේ මැද්දට එව්වා.
" කව්ද කරකවන්නෙ ඉස්සෙල්ලාම?"
" මම..."
මන් කාටත් කළින් අත උස්සලා කිව්වම පොඩි අයියා අත්පුඩියකුත් ගැහුවා. මන් ඒක කැරකුවාම ඒක ගිහින් නතර උනේ ලොකු අයියා දිහාට. ලොකු අයියා ජීවිතේ කලකිරිලා වගේ මන් දිහා බැලුවේ අතේ තිබ්බ ජූස් කෑන් එකත් උස්සන්.
" ටෘත් ඔ ඩෙයා."
" ටෘත්." ලොකු අයියා අහපු ගමන් කිව්වම ලොකු සූ හඩක් ගියා.
YOU ARE READING
කණාමැදිරි එළි
Non-Fiction" වැස්ස හැමවෙලේම ආවෙ එයාට අයිති වගේම එයා කැමති තැනට." - තෙනූශ මින්දිනු සමරදිවාකර- " මන් හැමවෙලේම ඉන්නෙ මන් අයිති තැන වගේම මන් කැමති තැන." - යෙතුනි සිදස්නා ආරියවංශ-
