අද නම් මහන්සි. සෙකන්ඩ් ඉයර් ළමයින්ට කුප්පියක් දාලා ලෙක්චර් එකටත් ගිහින් ආයෙ ගෙදර ඇවිනුත් උයන්න වෙනවා කියන්නෙම මහ එපා කරපු වැඩක්.
සේමින්දි නන්ගි මාත් එක්ක ඉන්න ඇවිත් මාස පහකට ලගයි. එයා ජපුරෙ මෙඩිසින් අහුවෙලා දැන් සෙකන්ඩ් ඉයර්. කලු කුමාරයා මුලදි මුලදි නන්ගිට පාට් දැම්මත් දැන් නම් ශේප් එකේ ඉන්නවා. එයත් එක්ක ඉන්න මට ලේසි. ඉස්කෝලෙ ඉදනුත් එකට වැඩ කරපු නිසා ඉන්න ලේසි. ප්‍රශ්නේ තියෙන්නෙ චනා එක්ක ඉස්සර තිබ්බ මහා රණ්ඩු කිරීමෙ ගතිය තාම නන්ගි ගාවයි ඌ ගාවයි දෙන්නා ගාවම තිබීම. මහ රණ්ඩු කෙකි. සේමින්දි ෆස්ට් ඉයර් ඉද්දි චනාට එයාව රැග් කරන්න බැරි උනත් වෙනම ෆැකල්ටි එකක් නිසා ඌ කැම්පස් එකේ දකින දකින තැන සේමින්දිව අවුස්සන්න දෙපාරක් හිතන්නේ නෑ. නන්ගිත් දෙවෙනි නෑ. දවසක් උගෙ කෑම එකට ලුණු වැඩිකරලත් දාලා තිබ්බා. දවසම ඌ සේමින්දිට බැන බැන ඉද්දි සේමින්දි නම් හිටියේ එයාට නෙවේ වගේ.
අද ඉතින් එයත් නෑ. අම්මට අසනීපයි කියලා එයා ගෙදර ගියා අද උදේ. දැන් ඉතින් මන් එක්කෝ උයන්න ඕනි. නැත්තන් කඩෙන් කන්න ඕනි. කඩෙන් කමු අනේ. මට බෑ උයන්න.
" මොකද යෙතුනි?"
" උයන්න බෑ අනේ."
" කඩෙන් කමු ඉතින්. චනත් තාම නෑනෙ."
" ඔව්නේ. එයත් ආවම මොනා හරි ගේමු. නැත්තන් ඕඩර් එකක් දාමු."
" හ්ම්... සේමින්දි ගියාද?"
" ඔව්. අපි කැම්පස් එකේ ඉද්දි යන්න ඇත්තෙ. පව්. හොදටම බය වෙලා හිටියෙ."
" මොනා වෙලාද?"
" කැන්සර් එකක් කිව්වෙ. ගෙදර එකම ළමයා ඒ."
" හොස්පිට්ල්ද ඉන්නෙ?"
" නෑ නිලක්ශ. එහෙ ගෙදර ඉන්නෙ. බෙහෙත් අරන් ආයෙ එනවලු. ඒ උනාට ප්‍රෙශර් එහෙමත් තියෙනවලුනෙ. ඒ අන්කල් තමා බලාගන්නෙ."
" හ්ම්..."
" නිලක්ශ...?"
" ම්හ්..."
" කැමති නැද්ද තාත්තව බලන්න යන්න?"
මන් අහපු එකත් එක්ක නිලක්ශ මන් දිහා ඇස් දෙක ලොකු කරන් බලන් හිටියා. ගෙදර ඇවිත් කුසියේ ඉදන් වතුර බොන ගමන් මන් අහපු එකට නිලක්ශ ගැස්සුනා. එයා ටික වෙලාවක් මන් දිහා බලන් ඉදලා ජනේලෙන් එළිය බලන් හිටියා.
YOU ARE READING
කණාමැදිරි එළි
Non-Fiction" වැස්ස හැමවෙලේම ආවෙ එයාට අයිති වගේම එයා කැමති තැනට." - තෙනූශ මින්දිනු සමරදිවාකර- " මන් හැමවෙලේම ඉන්නෙ මන් අයිති තැන වගේම මන් කැමති තැන." - යෙතුනි සිදස්නා ආරියවංශ-
