" දැන් අපි ඕක අමතක කරලා මේක කමු. අම්මා අද උබලටත් එක්ක ලන්ච්ශීට් එකකම බෙදල දුන්නා." මිහී කෑම එක දිග අරින ගමන් කිව්වා.
" ඈ බන් ලන්ච්ශීට් තහනම්නේ?" මෙනුවා ඇහුවා.
" අපි මේවා ඉස්කෝලෙ දාල යන්නෙ නෑනෙ බන්. ඒ හින්දා අවුලක් නෑනෙ."
" වරෙන් වරෙන් කන්න. යෙතු එන්න කන්න." නෙතු මටත් කතා කරාම මන් ඩෙස්ක් එක ලගට ගියා.
" මොනා තියෙන්නෙ බන්. දැන් නම් බඩ පැලෙන්න කන්න පුලුවන්." චනා පුටුවක් එහාට කරන ගමන් කිව්වා.
" උබ ඉස්සෙල්ලත් කාල නේ හිටියේ. ඔය බඩේ ඔච්චර ඉඩ තියෙනවද බන්?" මෙනුව ඇහුවා.
" අපි එල කොල්ලොනෙ බන් හොදට කන්න ඕනි. ඊලග මාසෙ මැච් එකක්."
" ආ ඒකටද අර සිහින අයියා එන්න කිව්වෙ?"
" ඔව්, බෝයිස් එකත් එක්ක තියෙන්නෙ. ඇයිද මන්දා මුන්ට එක සැරේට අපිව මතක් වෙලා තියෙන්නෙ."
" ම්ම් රයිස් එකක් තියෙන්නෙ. එනවා කන්න කියවන්නෙ නැතුව." මිහී කතා කරා.
" ආ මේ නිලක්ශ ආවලුනේ." නෙතු ඇහුවා.
" ඔව් ඔව්. අපෙ පෝලිමට පිටිපස්සෙ.එක්කෙනෙක්ගේ මූන බලන්න තිබ්බෙ අබ ඇටයක් දැම්මොත් පුපුරන සයිස්." මන් මෙනුව දිහා බලන් කිව්වා.
" කලින් විදියමද බන්?"
" ම්ම්ම් ටිකක් උස ගිහින්. ෆේස්කට් එක පොඩ්ඩක් වෙනස් වෙලා එච්චරයි."
" දකින්නත් ආසයි." මිහී කෑම එක අනන ගමන් කිව්වා.
" ඔව් ඔව්. උබට පෙන්නයි දිනාල් අයියා." චනා බත් කටක් කටට දාගන්න ගමන් කිව්වා.
" එයි බන් මේ පැත්තට පස්සෙ. යද්දි හරි බලන්න බැරියැ." මන් කිව්වා.
" මේ ඇත්තටම ඌ කිව්වෙ නැද්ද මෙනුට ඇයි ගැහුවේ කියලා." නෙතූ ඇහුවා.
" නෑ බන්. ඇහුවා ඇහුවා කිව්වෙ නෑ. ඒ දවස් වල කොහොමත් ඌ යන්න හිටිය නිසා ආයෙ පස්සෙන් පන්නන්න ගියෙත් නෑ කට්ටිය." චනා කිව්වා.
" අනේ ඔය බූරු පුතා නිසා මන් සතියක් හොස්පිටල්. මොන තරහක්ද මන්දා උට තියෙන්නෙ මන් එක්ක." මෙනුව කෑම එක අනන ගමන්ම කිව්වා.
YOU ARE READING
කණාමැදිරි එළි
Romansa" වැස්ස හැමවෙලේම ආවෙ එයාට අයිති වගේම එයා කැමති තැනට." - තෙනූශ මින්දිනු සමරදිවාකර- " මන් හැමවෙලේම ඉන්නෙ මන් අයිති තැන වගේම මන් කැමති තැන." - යෙතුනි සිදස්නා ආරියවංශ-
