" යෙතුනි..."
" නිලක්ශ.... ඇයි මේ තරම් වෙලා ඉස්කෝලෙ?"
පාර පැත්ත බලන් හිටපු මම පිටිපස්ස බැලුවේ කතා කරේ කව්ද කියලා බලන්න.
" මන් ටීචල එක්ක කතා කරල ආවෙ මිස් උන පාඩම් ටික ගැන."
" ආ... ඒක හොදයි"
" ඇයි ඔයා ගෙදර යන්නෙ නැද්ද?"
" ආහ් මන් මේ තෙනූශ අයියා එනකන් ඉන්නවා."
එයාගේ මූන තෙනූශ අයියගේ නම කියද්දි වෙනස් වෙනවා මන් දැක්කා.
" ඇයි ඒ එයා එනකන්?"
" එයා ඉන්නෙ අපෙ ගෙදරට එහා පැත්තෙ. එයත් එක්ක යන්න ඉන්න කිව්වා."
" අර ප්‍රශ්නෙටද?"
" මොන?"
" උදේ අර කැලුමයා....."
" ම්ම්ම්... සමහරවිට ඔව්. මට කිව්වෙ නෑ ඇයි කියලා."
" ඒ උනාට පරිස්සම් වෙන්න. ඕකා මහා හිසරදයක්."
මෙනුවට මෙයත් එක්ක තියෙන තරහ මොකක්ද කියන්න නම් දන්නෙ නෑ. මට නම් මෙයාගෙ එහෙම ප්‍රශ්නයක් නෑ. අපි කවදාවත් ලොකුවට කතා කරපු මිනිස්සු නෙවේ.
" හ්ම්ම්... කාලෙකින් නේද?"
" ඔව්නේ. අවුරුදු තුනකින් වගේ."
" කොහොමද ඉතින් කොළඹ ජීවිතෙ?"
" වරදක් නෑ. මෙහෙ මතක් වෙන්න දේවල් වැඩී හැබැයි."
" පොඩි කාලෙ ඉදන් හිටිය තැනනේ. එහෙම තමා."
" යෙතුනි........" ආයෙම කව්ද කතා කරා.
තෙනූශ අයියා. බෑග් එක කරකට දාගෙන අපි දෙන්න දිහා අමුතු බැල්මකින් බලන් හිටියා.
" අපි යමුද?" එයා ඇහුවා.
" යමු. නිලක්ශ..... කොහොමද යන්නෙ?"
" බස් එකේ තමා. මමා නෑ මේ දවස් වල."
" පුහ්හ්... මේන් නිලක්ශ දැන් බස් වලත් යනවා. එහෙනම් අපි යනවා. බායි." මන් හිනා වෙලා තෙනූශ අයියා දිහාට හැරුණා.
" අපි යන්..." නිලක්ශ දිහාට එක බැලමක් නොදී එයා ගියා.
මාත් අර මොකාද එකා වගේ එයා පස්සෙන් ගියා. බස් ස්ටෑන්ඩ් එකට ගියාම නම් ඇයි මෙතනට ආවෙ වගේ හැගීමක් ආවා.
YOU ARE READING
කණාමැදිරි එළි
Romance" වැස්ස හැමවෙලේම ආවෙ එයාට අයිති වගේම එයා කැමති තැනට." - තෙනූශ මින්දිනු සමරදිවාකර- " මන් හැමවෙලේම ඉන්නෙ මන් අයිති තැන වගේම මන් කැමති තැන." - යෙතුනි සිදස්නා ආරියවංශ-
