අපි තේ බිබී බිස්කට් කකා ඉස්කෝලෙ වෙච්ච ඒව කියව කියව හිටියා. ඒ අස්සෙ මගෙ ෆෝන් එක රින්ස් ගියා.
" හෙලෝ.." මන් බිස්කට් එකක් අතේ තියාගෙනම කෝල් එක ආන්සර් කරා.
" හෙලෝ දෝනි අක්කි....."
" අනේ දෝනි නන්ගි.... කෝමද ලමයෝ?" අයියත් මන් කතාකරන එක බලන් කව්ද කියලා දැනගත්තම හිනාඋනා.
" ඉන්නවා අක්කි. මට අක්කිව මතක් වුනා. එන්නෙ නැද්ද මාව බලන්න." නන්ගිගෙ කටහඩ දුකින් පිරිල තිබ්බා.
" කෝ ඉතින් දුක් වෙන්න එපා මගෙ නන්ගියෝ. මේ දවස් වල වැඩ වැඩි උනානේ. මන් එන්නම්කෝ ඔයාව බලලා යන්න හොදද?"
" හ්ම්ම්. මේ මන් ආට් කම්පෙටිශන් එක්කින් වින් කරා."
" වාව්. කන්ග්‍රැජුලේශන්ස් දෝනි. මන් දන්නවනේ ඔයා ගැන. දැන් කාල එහෙමද ලමයා ආ.."
" හ්ම්ම් දවල්ට කෑවා. හවසට තේ බිව්වා."
" මේ අයියා ඉන්නවා. මෙනු අයියත් ඉන්නව. කතා කරනවද? "
" සුදු අයියා ආවද? අනේ දෙන්නකො."
මන් ෆෝන් එක අයියා අතට දුන්නා.
" පොඩි දෝනි... කොහොමද දරුවෝ?"
" මන් ඇවිත් ටික දවසක් උනා."
" හරි හරි මගෙ මෝඩ කෙල්ල. එන්නම් අපි ලගදිම ඔයාව බලලා යන්න."
" ගුඩ් ගර්ල්. ඉස්කොලේ වැඩ ටිකත් ඔය විදියටම කරගන්න ඕනි හොදද?"
" ඉන්න මන් මෙනුට දෙන්නම්."
" දෝනි නන්ගි. මන් හොදින් ඉන්නව."
" ඉන්නකො මෙයාල එද්දි මාත් එන්නම් අනිත් අයවත් එක්කගෙනම ඔයා බලන්න හොදද?
" දැන් යාලුවො කෝමද?"
" හොදට ඉන්න ඕනි හරිද. අපි එන්නම් අනිවරෙන් ඔයාව බලලා යන්න. කාලෙකින් ඔහෙ ආවෙ නෑනෙ අපි.
" හරි නන්ගි. පරිස්සමින් ඉන්න ඕනි."
" හැමෝටම කතා කරානෙ. සතුටුද?" ෆෝන් එක ආයෙ මගෙ අතට ආවා.
" අනේ ඔව් අක්කි. මන් සිස්ටර්ට කියල කෝල් එක ගත්තෙ."
" සිස්ටර්ව මතක් කරා කියන්න හොදද?"
" හරි අක්කි. එහෙනම් පරිස්සමින් ඉන්න. බුදු සරණයි."
" බුදු සරණයි මගෙ දෝනි නන්ගිටත්." මන් වෙනුවෙන් විතරක් බුදු සරණයි කියන මගේ චූටි නන්ගියා. එයා හීන් හිනා හඩකින්ම ෆෝන් එක තිබ්බා.
YOU ARE READING
කණාමැදිරි එළි
Non-Fiction" වැස්ස හැමවෙලේම ආවෙ එයාට අයිති වගේම එයා කැමති තැනට." - තෙනූශ මින්දිනු සමරදිවාකර- " මන් හැමවෙලේම ඉන්නෙ මන් අයිති තැන වගේම මන් කැමති තැන." - යෙතුනි සිදස්නා ආරියවංශ-
