ටිකින් ටික ළ‍ං වුනේ අලුත් බෝඩ් එක විදිහට අපේ පළවෙනි වැඩේ. ගුරු දිනේ. මේ සැරෙ ඒලෙවල් නොවැම්බර් නිසා අපිට ඉස්සෙල්ලාම සෙට් වෙන වැඩේ මේක. මාසෙකට කළින් ප්ලෑන් කරන්න පටන් අරන් තව සතියකින් තියන්න ඉන්නෙ.
" මේ සිරාවටම අපිට බැරිද අපිට ළමා දිනෙට කරන දේ බලලා ගුරු දිනේට වැඩේ සෙට් කරන්න?" චනා ඇහුවා.
අපි හිටියේ ප්‍රිෆෙක්ට් රූම් එකේ. තෙනූශ අයියලයි, සසිනිමා අක්කලයි, අපියි ගිහාන් මල්ලිලයි තමා හිටියේ. ගුරුවරුන්ට දෙන්න අපි ප්ලෑන් කරපු අඹ පැළ ටික අදම අපි ඉස්කෝලෙට ගෙන්න ගෙන රූම් එකෙයි එහා පැත්තෙ හිස් කාමරෙයි තියලා තියන්න තමා බැලුවේ. ඉස්කෝලෙ ඇරිලා ටික වෙලාවක් වෙනවා.
අද තිශේන්ට තනියම මන් පොඩි උන් ටිකව ප්‍රැක්ටිස් කරවන්න කිව්වෙ මන් ටිකක් පරක්කු වෙලා එන්නම් කියලා. දැන් එයාල ගොඩක් හොද තැනක ඉන්නවා. කම්පෙටිශන් පටන් ගත්තම මෙඩල්ස් ටිකක් ඉස්කෝලෙ වෙනුවෙන් ගේන්න පුලුවන් තරමට එයාල ඉන්නවා. අදීල් මල්ලිත් ඒ අතර ඉන්න එක ගැන නම් මන් ගොඩක් සතුටු වෙනවා.
" ඒ ඒක තමා නේ. ගිය සැරේ වගේ මේ සැරෙත් ඩීජේ එකක්වත් දෙයිද?" කල්ප මල්ලිටත් චනාගෙ ප්‍රශ්නෙම තිබ්බා.
" බලමුකෝ නේ. උබලටත් ඉතින් නටන්න තියෙනවනම් වෙන එකක් ඕනි නෑනෙ." සසිනිමා අක්කා කිව්වා.
" එහෙම නෙවේ අක්කා, අපිට ඉතින් හැමදාම ඔය චාන්ස් එන්නෙ නෑනෙ. හම්බෙන එකෙන් උපරිම ප්‍රයෝජන ගන්න ඕනි. නැද්ද මෙනුවෝ?" චනා මෙනුවගේ කරට අත දාන් කිව්වා.
" උබත් ශෝක් එකාගෙන් ඇහුවේ. මූ කවද්ද කියන්නකෝ ඩාන්ස් කරන්න ආවෙ. ගිය සැරෙත් මන් ඇදන් ගියේ ඔහේ වාඩිවෙලා ඉද්දි." මන් කිව්වම මෙනුව මට රැව්වා.
" මේ යකත් එහෙම තමා නන්ගි. මූට ඒ දවස් වල ඉදන් තිබ්බනේ මිනිස්සු පේන්න බැරි මානසික රෝගයක්. දැන් නම් ඒක අඩුයි." දිනාල් අයියා තෙනූශ අයියව පෙන්නලා කිව්වා.
ඒකට නම් හැමෝම හිනාවුනා. මොකද තෙනූශ අයියා ගැන මෙතන ඉන්න හැමෝම වගේ දන්නවා. එයත් එක්ක වැඩ කරන්න ගද්දි තමා එයා මොන වගේ කෙනෙක්ද කියලා දැනගන්න පුලුවන්. නැත්නම් ඉතින් අර ටයිටැනික් හැප්පුන අයිස් කන්ද වගේ තමා. වැඩිය සෝශල් නොවුනත් එයා දන්නවා මිනිස්සුන්ව හැන්ඩ්ල් කරන්න ඕනි විදිහ.
YOU ARE READING
කණාමැදිරි එළි
Non-Fiction" වැස්ස හැමවෙලේම ආවෙ එයාට අයිති වගේම එයා කැමති තැනට." - තෙනූශ මින්දිනු සමරදිවාකර- " මන් හැමවෙලේම ඉන්නෙ මන් අයිති තැන වගේම මන් කැමති තැන." - යෙතුනි සිදස්නා ආරියවංශ-
