Ons geheim

XII

Tien jaar geleden

Zachtjes neurie ik een liedje dat ik op school heb geleerd. Het gaat over een familie die op vakantie gaat. Ik schommel zachtjes heen en weer op de maat van mijn muziekje en negeer op die manier de pijn in mijn zij. Ik ben zeven jaar. Mag je als je zeven bent alleen met het vliegtuig? Vast niet. Misschien mag het als ik samen met Josef ga, die is negen. Dat mag vast ook niet, maar hij gedraagt zich veel ouder als de andere kinderen in zijn klas, misschien dat het dan wel mag. Met mijn vingers tik ik op mijn knie. Ik ben alleen thuis. Josef is met mama naar de dokter. Hij moet een negen-jaars-prik halen. Eigenlijk moest dat al voor de zomervakantie, maar toen wilde mama niet met hem daarheen gaan. Dus nu moest hij, dat zei de juf. Mama was heel aardig tegen de juf, maar tegen Josef was ze niet aardig. Ze gaf hem de schuld. Alsof hij er iets aan kan doen...
Ik trek mijn knieën op en tik met mijn vingers verder op mijn enkels. Ik doe mijn ogen dicht. Als ik later zestien ben, ben ik vast sterk genoeg om mama af te weren, dan kan ik Josef en mij redden en kunnen we met het vliegtuig weggaan. Josef en ik kunnen dan samen in een huis gaan wonen... Ver weg van hier.
Buiten hagelt het, maar in mijn hoofd schijnt de zon. Ik zucht diep en glimlach bij mijn fantasie. We gaan wonen in een land waar het altijd zomer is en waar het nooit hagelt. We zullen elke dag tegen elkaar aan zitten in de tuin om te kijken hoe de zon ondergaat. Er zullen papegaaien vliegen en er zullen alleen maar aardige mensen zijn. We zullen ons huis 'ons paradijs' noemen, net als de mensen op de hoek van de straat. En misschien, misschien kan ik wel voor Josef zorgen, omdat hij nu altijd voor mij zorgt...
Ik schrik op uit mijn fantasie als Josef en mama terugkomen. Ze geeft hem een duw tegen zijn schouder.
"Au..." Mokt Josef zachtjes. "Dat is de schouder waar ze net in geprikt heeft..." Fluistert hij nog. Maar mama luistert niet, zoals gewoonlijk. Ze duwt hem gewoon nog een keer, deze keer richting de kapstok, omdat ze wil dat hij zijn jas ophangt. Ik zucht en sluit voor een seconde nog eens mijn ogen, maar 'ons paradijs' is weg...

Hey mensen,
Heel ff voor de duidelijkheid, de track die ik bovenaan het eerste deel van het hoofdstuk plaats kan slaan op zowel de tien jaar later-hoofdstukken als het eerste deel. Dat is in dit geval ook zo. Anders klopt er niets van, dus ik leg het nog maar ff uit!
Groetjes, Kiara