Ons geheim

XXIII

Tien jaar geleden

De kleur van mijn ogen reflecteert in het water. Eigenlijk ga ik liever niet in bad, maar de douche is stuk, dus als ik schoon wil worden moet het toch echt. Ik neem een hap adem en stap in het hete water. Het water prikt op mijn zij. Met mijn kiezen op elkaar geklemd blijf ik zitten. Naast dat badderen pijn doet aan mijn wonden, ben ik ook bang dat mama binnenkomt. Ze heeft Josef een keer onder water geduwt, ze liet pas los toen zijn gezicht net zo blauw werd als zijn ogen. Stiekem ben ik bang voor haar, maar zelfs het laten blijken van die angst wordt afgestraft tussen deze muren. Ik heb getwijfeld om mezelf op te sluiten, maar ook het op slot doen van de badkamer is verboden. Eigenlijk mag hier niets, bestaan is al te veel.
Ik duik voor een seconde met mijn hoofd onder water, maar kom zo snel mogelijk weer boven. Zo, nu is mijn haar nat en kan ik het wassen. Ik reik naar de shampoo-fles en moet daarvoor mijn rug naar de deur draaien. In nog geen seconde zit ik weer recht, met het perfecte zicht op de deur.
Ik zeep mijn haar in en wrijf zacht met het washandje over mijn gekwetste huidje. Nog even en dan kan ik er weer uit. Mijn hart gaat tekeer, maar ik weet me goed te houden. Nog maar heel even. Net als ik besluit voor de tweede keer onder water te duiken, deze keer om mijn haar uit te spoelen, hoor ik gehaaste voetstappen op de trap. Ik krimp in elkaar. Zeg alsjeblieft dat het Josef is, alsjeblieft... Ik hoor de voetstappen dichterbij komen. Zou ze echt hierheen komen? Ik bijt op mijn lip als de klink naar beneden gaat. Tergend langzaam gaat de deur open. Ik hap naar adem, maar laat mijn adem opgelucht varen als ik zie dat het Josef is. Ik hoor de klik in het slot.
"Josef wat doe je?"
"Sssst." Sist Josef.
"We mogen de deur niet op slot doen..." Fluister ik op mijn allerzachtst.
"En toch doe ik het." Fluistert Josef terug. "Had even gezegd dat je in bad ging." Sist hij. "Dan had ik gelijk hier kunnen gaan zitten. Ik laat het niet gebeuren dat mama jou ook bijna laat stikken." Al zegt hij het niet, ik weet wat hij bedoelt. Josef haat water, nog steeds door wat mama met hem heeft gedaan. Ik duik opnieuw met mijn hoofd onderwater om de shampoo uit te spoelen en zie hoe Josef zijn adem inhoud met mij. Hij zou nooit in bad gaan, nooit van z'n leven.