Ons geheim

XVII

"Ga dan met mij mee. Ik heb ook geen zin om naar huis te gaan." Haar woorden doen me omdraaien.
"Hoe wist je dat ik geen zin heb om naar huis te gaan?" Vraag ik verbaasd.
"Je bent niet de enige die thuis moet uitleggen waarom ze zo laat is." Voegt ze eraan toe. "We drinken gewoon cola goed?" Een glimlach speelt om haar lippen.
"Eerst even Josef appen." Mompel ik. "Anders gaat hij dood uit bezorgdheid." Alice glimlacht.
"Ja zulke mensen heb ik ook thuis zitten..." Verzucht ze. "Maar die broer van jou speelt dat wel even door aan je ouders dan ofzo, dat je hém altijd appt?" Ik haal mijn schouders op.
"Soort van." Mompel ik.

'Ik ga met een vriendin ff cola drinken in centrum, ben wat later. 😊'
Verzend.

"Kom, we gaan ergens wat drinken." Alice haakt haar arm in die van mij. Samen lopen we richting centrum. Langs me heen voel ik de wind waaien. Mijn hoofd klaart ervan op. Ik vertel Josef gewoon niet dat ik ons geheim bijna verklapte. En Alice? Ik kijk een seconde naar haar om. Die zegt echt niets. Ik kan van haar hele houding aflezen dat ze veel te veel geschrokken is van mijn ontploffing...
Ik voel mijn mobiel trillen in mijn zak. Het is een berichtje terug van Josef. Ik lach in mezelf.

'Yes girl, there you go! Lekker vrienden maken! Dit is er al één meer dan op je vorige school. Vermaak je wat 😘'

"Wat is er?" Vraagt Alice. Ik kijk op van mijn mobiel, in haar grote bruine ogen.
"Niets." Glimlach ik. "Een berichtje terug van Josef."
"Je lachte naar je telefoon alsof het je vriendje is." Grinnikt Alice. Ik barst in lachen uit en schud mijn hoofd.
"Nee, nee het is echt mijn broer." Al zou je af en toe denken dat hij mijn vader is. Alice sleept me een cafeetje binnen. Ze lijkt er iedereen te kennen, en dat op een willekeurige doordeweekse middag... Het stelt me gerust: Nog minder kans dat ze me verdere vragen gaat stellen. Ik roffel met mijn vingers op het tafelblad van de sta-tafel. Hoe lang nog en ze weet me mee te slepen me in haar energieke wereldje, waarin iedereen te vertrouwen is en alles een goede kant heeft? Door Alice besef ik me steeds meer dat er ook een andere kant is in deze wereld. Een andere kant die ik jammer genoeg nog helemaal niet vaak heb gezien. Een kant van de wereld waarop je wel thuis kan komen zonder dat je bang hoeft te zijn voor wat je binnen zult aantreffen, een kant van de wereld waarop je wel lol kan hebben zonder je af te vragen wat de consequentie is. Ik schrik op uit mijn gedachten als Alice me op mijn schouder tikt. Ze stelt me voor aan een jongen. Als hij wegloopt vraag ik lachend wat dit te betekenen heeft.
"Dan kan je de volgende keer echt naar je mobiel lachen omdat je een berichtje van je vriendje hebt!" Antwoordt ze grijnzend. Ik schud glimlachend mijn hoofd. Ze is een gek kind, een gestoord kind, maar wel mijn beste en enige vriendin.