Ons geheim

XV

Mokkend zitten Alice en ik tegenover de leraar.
"Krijg ik antwoord? ... Dames? Cloé Ridder, Alice Freud?" Alice haalt haar neus op en ik volg haar voorbeeld.
"Alice, van jou had ik verwacht dat je dit practicum de grond in zou boren, niet dat je hem zou verpesten. En Cloé..." De leraar kiest rustig zijn woorden. "Wat is er mis met je?"
"Niets." Merk ik droog op. "Ik ben eigenlijk best tevreden met mezelf." De leraar schudt zijn hoofd.
"Cloé... Wacht maar even op de gang. Ik praat even met Alice en dan kom ik terug bij jou." Ik rol met mijn ogen en kijk naar Alice. Waarschijnlijk krijg ik straks de uitbrander dat Alice een slechte invloed op me heeft, maar om eerlijk te zijn vraag ik me af wie hier de slechte invloed is: Op mijn vorige school was ik onhandelbaar, ik zat niet lekker in mijn vel en duldde absoluut geen autoriteit, mede omdat alles wat ik wilde weggaan was bij mijn pleegouders.
Alice loopt langs me en schenkt me een ondeugende glimlach.
"Je bent hier voor jezelf, Freud, je gaat er spijt van krijgen als je zo doorgaat bla bla bla..." Imiteert ze onze leraar lachend.
"Pas maar op, straks hoort hij je." Fluister ik terwijl ik de deur open en naar binnen stap.
"Ja dat hoorde ik." Fronst hij. Ik schud mijn hoofd en neem met mijn meest zelfverzekerde houding plaats tegenover hem.
"Dus." Begin ik. "En nu gaat u me vertellen dat Alice een slechte invloed heeft? Ga gerust uw gang, maar dan doe ik in tussentijd even iets anders, want dat boeit me eigenlijk vrij weinig."
"Genoeg!" Buldert de leraar. Hij slaat zijn hand op zijn bureau en staat op. Hij begint rondjes te lopen en begint mijn preek.
"Ik ben op de hoogte van je verleden en ook van de streken die je uithaalde op jou vorige school." Ineens ben ik één en al oor. "Ik weet ook dat jij en je broer Josef samen in een pleeggezin zaten waar jij niet bepaald kon aarden, heb ik het goed?" Ik knik, oogcontact ontwijkend. "Ik kan begrijpen dat je je graag zelfverzekerd wil voelen, maar je wordt me iets te zelfverzekerd op het moment." Hij valt even stil. Ik zie mijn kans en begin zacht te praten.
"Wat is er mis met zelfverzekerdheid?"
"Niets, je moet er alleen anderen niet mee in de weg zitten."
"Zat ik niet." Voeg ik er, nu harder, aan toe.
"Wel, ik ben een voorbeeld, maar ik had allang thuis kunnen zijn." Ik zucht en sta op om mijn woorden kracht bij te zetten.
"Als u zich niet aan mij gestoord had en u rustig door was gegaan met wat u altijd doet, wat niets is..." Ik voel woede in me opwellen. "Dan was u nu ook allang thuis!" Ik probeer het lokaal uit te lopen, maar de leraar houdt me tegen.
"Cloé, ik wil dat je naar me luistert." Hij pakt me bij mijn onderarm, maar ik ruk me los en negeer hem.

Ik dacht dat het goed ging, maar blijkbaar is mijn autoritaire tolerantie nog niet op pijl genoeg.