Ons geheim

XIII

"Cloé?" Klinkt het vanuit de keuken. "Heb jij de post vanmorgen uit de brievenbus gehaald?" Als er geen reactie komt herhaald Josef zich. "Cloé?"
Verbijsterd kijk ik naar het stuk papier in mijn handen.
"Beste Josef..." Begin ik fluisterend. "Je hebt deze maand nog niet betaald. Ik zou nog maar een keer goed nadenken voordat je besluit te stoppen. Vergeet niet dat je in de gevangenis kan belanden voor de informatie die ik heb, stel je voor dat Cloé alleen achterblijft."
"Wat loopt je nou te brabbelen?" Josef komt uit de keuken.
"Met vriendelijke groet, F.T" Verbijsterd kijk ik op van het papier. "Josef wat is dit?" Vraag ik verbaasd. Josef sprint naar de tafel en grist het ding voor mijn neus weg.
"Niets..." Sist hij.
"Ik ben geen klein kind meer! Dat was een dreigbrief Josef, eentje die jou in de gevangenis kan laten belanden!" Het is even stil. Ik stap vragend op Josef af en kijk hem indringend aan. "Was dit wat je voor me achterhield toen je zei dat het beter was als ik van niets wist?" Josef zwijgt. "Josef!" Gil ik. "Zeg iets!" Josef kijkt me aan. De blik in zijn ogen doet me rillen. Het doet me denken aan de Josef van tien jaar geleden, maar ik block de herinnering en focus me op zijn woorden.
"Het is nog steeds beter als je van niets weet." Josef draait zich om en loopt terug richting de keuken.
"Dan weet ik nu toch al te veel! Josef dit kun je niet doen!" Gil ik terwijl ik achter hem aan loop. Ik pak hem bij zijn arm. In een flits draait Josef zich om. In zijn draai haalt zijn arm uit. Zijn vlakke hand raakt mijn wang. Als in een reflex zet ik een paar passen achteruit. Ongeloof overspoelt me, ik leg mijn hand op mijn wang en open mijn mond om wat te zeggen, maar ik klap hem dicht en schud alleen maar langzaam mijn hoofd. In Josefs ogen zie ik spijt en net zoveel ongeloof als in die van mij. Ik draai me om, ren de deur uit en begin te lopen. Op weg naar een lange wandeling. Achter me hoor ik rennende voetstappen. Als ik me omdraai botst hij tegen me op.
"Sorry Cloé." Ik zie de tranen glinsteren op zijn wangen en kan die van mij ook niet meer houden. "Je bent echt beter af als je het niet weet..." Fluistert Josef.
"Daar gaat het nu allang niet meer om!" Barst ik in snikken uit. "Niemand slaat mij nog Josef! Niemand! Nooit meer! Nooit!" Ik draai me om.
"Cloé!" Hoor ik achter me.
"Nee Josef! Laat me!" Ik kijk nog een keer door mijn tranen heen, om naar Josef. Niemand slaat mij nog. NOOIT MEER.