YETENEK OKULU (1 & 2)

23. "Eva'nın Ölümü"

23. BÖLÜM

McGregor'un da uyarısıyla artık öğrenciler çok daha fazla endişeleniyorlardı. Bir an önce Arcane'lerden kurtulup bu işe müdahale etmek isteler de, hala McGregor'un anlatacağı şeyler vardı.

Herkes kısa bir süreliğine ortak salonlarına dağılsa da Yetenek-10 sınıfı McGregor'un ofisinde toplanmıştı.

"Evet, profesör. Artık bize neler olduğunu anlatın. Kim geliyor?" diye sordu Blake.

"Duyduğunuz tüm bu seslerin sorumluları geliyor. Amacı belli olmayanlar."

"Ne demek bu şimdi?" diye çıkıştı Vanessa.

"Sizi korkutmak istemiyorum çocuklar ama Uluslararası Yetenek Okulları Başkanlığının bile yönetemediği, metal zırhlı ve ne oldukları tam olarak bilinemeyen kişiler buradalar. Çok yakınımızda."

"Peki kim onlar? Bir adları yok mu?" diye sordu Eva.

"Gardiyanlar." dedi McGregor, "Henüz kendilerine ne ad verdiklerini kimse onlardan duyamadı. Bu yüzden Başkanlık tarafından Gardiyanlar olarak biliniyorlar."

"Doğrusu çıkardıkları ses hepimizi korkutuyor ama neden bu kadar endişeleniyorsunuz, profesör?"

"Neden mi bu kadar endişeleniyorum? Okulun yönetimini elimizden alabilirler. İçeride kalanların dışarı çıkmalarına, dışarıda olanların içeri girmelerine engel olabilirler. Onlara yaklaşmak mümkün bile değil. İnanılmaz güçlüler. Ne istediklerini hiçbir zaman öğrenemedik. Eğer araziye girebilmişlerse sonunun iyi bitmesini dilemekten başka bir şey gelmiyor elimden."

"Öyleyse herkesi toplayıp gidelim buradan?" diye önerdi Jason.

"Olmaz! Tüm bunlar okul dışında çıkarsa başımız belaya girebilir. Şu an bunun için hiç uygun bir zaman değil."

"Ne yani herkesi öylece burada hapis kalmaya mahkum mu edeceğiz?" diye atıldı Victoria.

"Siz, Bayan Cooper. Tüm okulu Arcane'lerden arındıran sınıfsınız. Mutlaka onları kurtarmanın bir yolunu bulursunuz. Ve sakın unutmayın, yalnız değilsiniz. Ben varım. Benimle birlikte tüm yetenek okulları. Unuttunuz mu? Biz en iyisiyiz."

"Pekala, buna daha fazla katlanamayacağım. Çocuklar, gidip şu işi bitirelim. Kalan Arcane'leri öldürelim."

"Diğerleri olmadan mı?" diye sordu Jessie.

"McGregor'un dediğini duydun."

Tüm sınıf bahçeye inmişken Eva, Daniel'ı görmek için revire gitti. O hala uyuyorken söylemek istediği şeyler vardı.

"Neden uyanmıyorsun, Daniel? Seni çok özlüyorum. Biliyorum çok fazla zaman geçmedi ama öyle geliyor. Umarım başarılı olabilirim. Senin için, arkadaşlarımız için. Seni seviyorum."

Daha sonra diğerlerinin yanına döndü Eva. Gözleri kıpkırmızıydı, ağlamıştı. Hepsi birlikte yeniden araziyi aramaya çıktılar. Biri orada değildi belki ama yeniden hep birlikte yalnız kalmışken, konuşma fırsatı da bulmuş oldular.

"Peki ya birimize zarar verirlerse?" diye sordu Eva.

"O zaman daha öfkeli olacağız." dedi Blake.

"Öfkeli olduğumuz kadar da üzgün." diye ekledi Victoria.

"Hepiniz harikasınız, çocuklar. Birlikte."

"Bundan daha iyi bir sınıfa gelemezdim." dedi Mona.

"Doğruyu söylemek gerekirse, en başta bana çok ters kişiler olduğunuzu düşünüyordum. Ama görüyorum ki, kafa dengi olmanın burada bir anlamı kalmıyor." diye açıkladı Jessie.