YETENEK OKULU (1 & 2)

11. "Başka Boyuta Düşmek"

2. KİTAP 11. BÖLÜM

Tüm sınıf korkunç bir hüzün içindeydi. Kimsenin içinden bir şey söylemek gelmiyor, kimse bir şey yapmıyordu. Ne miydi bu hüznün sebebi? Daniel'ın tablosunun tamamen gerçeğe dönüşmesiydi.

O sabah Liza, henüz tam olarak iyileşmemişken aniden McGregor'un ofisinde belirdi. Beyni alarm çalıyor gibiydi. McGregor elindeki tabloyu diğerlerine gösteriyordu.

"Sizce bunlar Victoria ve Blake olabilir mi?"

"Evet, onlar tam olarak Victoria ve Blake." dedi ölü gibi çıkan sesiyle.

"Aman tanrım, Liza! Senin revirde olman gerekmiyor mu?"

"Ayağa kalkabilecek kadar iyiyim. Bilmeniz gerekenler var."

"Ne gibi?" diye sordu Jason.

"Ölüyorlar." dedi Liza, kendinden emin bir şekilde. "Ölüyorlar ve siz onları kurtarmıyorsunuz."

"Bunun nasıl bilebiliyorsun?"

"Tabloları nasıl çizdiğimi değilde bunu mu sorguluyorsun gerçekten?"

"Pekala, sakin olun." diyerek gerginliği önledi Max. "Bize tam olarak nerede olduklarını söyleyebilir misin?"

"Hayır, söyleyemem. Sadece bu mekanı gördüm. Ve burası kesinlikle onun kulübesine benzemiyor."

"Öyleyse Mona, yanlış konum mu buldu yani?" diye sordu Vanessa.

"Yanlış olması imkansız, Vanessa." diyerek ekledi Mona. Liza bir açıklık getirdi.

"Yanlış olduğunu ya da orada olmadıklarını söylemedim. Sadece Pars'ın kulübesine benzemediğini söyledim. Hala orada bir yerde bile olsalar, bunun cevabını verebilecek biri var."

"Kimmiş o?" diye sordu McGregor.

"Kızın, Deliza."

"O deliden yardım mı isteyeceğiz?" diye atıldı Marvin. "Bunun karşılığında hepimizi öldürmek istemezse şanslıyız demektir."

"Unut bunu, Dobrev. Ölü bir kızdan yardım istemem."

"Öyleyse biz isteriz." dedi Zach. "Liza'yı feda etmeyi göze aldın ama ölü kızından yardım isteme fikrine karşı geliyorsun. O bizim hiçbir şeyimiz değil. Biz isteriz."

"Pars ile işbirliği yapıyor, size neden yardım etsin?"

"Belki onu babasını ellerine vermekle kandırırsak bize yardım edebilir." dedi Ethan. Mantıklı gelmişti hepsine. Her ne kadar McGregor'u biraz ürkütse de.

Tam olarak Deliza'yı bıraktıkları yere gittiler tekrardan. Orada değildi. Ama McGregor orada olduğunu hissediyordu. McGregor demişken, gençler oyunun daha inandırıcı olması için onun ellerini ve ayaklarını bağlamışlardı. Deliza'nın yutmasını umuyorlardı.

"Çık ortaya, Deliza!" diye haykırdı Jason. "Sana onu getirdik. Sana ettiği gibi bize de ihanet eden babanı."

"Buna nasıl inanmamı bekliyorsun, tatlı çocuk?" diye sordu fısıltılı sesiyle, Deliza. Sözleri Mona'yı gıcık etmişti. Jason'ın konuşmasına fırsat vermeden söze girdi.

"Bir süredir şüpheleniyorduk. Sonunda öğrendik ki, bizi başına geleceklerden kendi g*tünü kurtarmak için geri çağırmış."

"Bu diri diri gömülmek kadar kötü mi gerçekten?"