YETENEK OKULU (1 & 2)

35. "Ters Hisler"

35. BÖLÜM

Yetenek-10 sınıfı tüm gününü Karanlık Ordu'yu araştırmakla harcamıştı. Ancak McGregor Yetenek Okulu'nda bununla ilgili hiçbir şey yoktu. Akşam saatlerinde, kış günü olmasına rağmen hava oldukça sıcaktı. Bunu değerlendirmek istediler.

"Şu an Karanlık Ordu'yu falan düşünmek istemiyorum. Okula eskisi gibi rahatça girip çıkabiliyoruz, Gardiyanlar sorun yaratmıyor, bu çok huzur verici değil mi?" diye başladı söze Mona. Sınıfça ormanda dolaşıyorlardı.

"Hava bir kış gecesine göre gerçekten çok güzel. Doğrusu, yaz mevsimini çok özledim. Ayrıca bu okula gelmeden önceki hayatımı da." dedi Victoria.

"Neden bu geceyi farklı bir şekilde değerlendirmiyoruz?" diye sordu Blake, Victoria'ya dönerek.

"Nasıl farklı bir şekilde?"

"Ağaç eve gidelim. Baş başa. Ne dersin?"

"Ne diyebilirim ki? Hoşça kalın, çocuklar!"

Blake ve Victoria, koşarak oradan uzaklaştılar. Gençler, ilk kez bu ormanda içleri rahat bir şekilde dolaşabildikleri için mutluydular. Ancak sayıları giderek azalıyordu.

"Hey, bebeğim, gecenin geri kalanında sadece sen ve ben birlikte olmamıza ne dersin?" diye sordu Jason, Mona'ya.

"Harika olur derim, gidelim!"

Onlar da uzaklaştılar, diğerlerinin yanından. Victoria ve Blake ağaç evde, Mona ve Jason ise en sevdikleri ağacın altında diğerlerinden farklı bir şekilde değerlendiriyorlardı geceyi. Geriye kalanlar ise duygusal bir ortam yaratmışlardı.

"Eva ve Elis de olsaydı, tam olurdu." dedi Vanessa. Daniel ve Ethan duygulanmışlardı. Burada olmalarını çok isterlerdi.

"Arkadaşları için ölmekten pişmanlık duymazlardı." diye cevap verdi Daniel, gözünden akan bir damla yaşla.

O sırada Max, kendisini korkunç şekilde öldürmekle tehdit eden Pars'ı düştüğü çukurda ziyarete gitmişti. Pars, günlerdir mahzende aç ve susuz bekliyordu. Mahzenin kapısı açılır açılmaz parmaklıklara yapıştı.

"Çıkarın beni buradan! Sizi aptallar, beni burada tutamazsınız!"

"Beni dinle, Pars. Hiçbir zaman bir Arcane olarak sana çalışmak istememiştim. Takımdan kaçmak, verdiğim en doğru karardı. Her ne kadar Charlie'nin ölümüne sebep olsa bile. Şu an McGregor'a seni öldürmek istediğimi söylesem, bana engel olmayacaktır. Ama ben senin yola geldiğini görmek istiyorum. İnan bana, o gün geldiğinde seni kendi ellerimle geberteceğim."

"Öyleyse ömrünün sonuna kadar beklemen gerekecek. Burada açlıktan ölsem bile benim kalbim seninki kadar temiz olmaz, Max. Herkes sizin kadar iyi değil."

"Haklısın. Kesinlikle haklısın. Ama Arcanelikten öğrendiğim bazı şeyler var." dedi Max ve Pars'ın bulunduğu mahzenin kilidini açtı. Ancak çıkmasına izin vermeden kendi içeri girdi. Ardından belinde sakladığı şok cihazını çıkardı ve sözlerine devam etti. "Acı çektirmenin ne demek olduğunu çok iyi öğrendim."

Gözlerini bile kırpmadan cihazı Pars'ın üzerinde kullandı, Max. Çığlıkları beşinci kattan bile duyulmuştu ancak Max'in umurunda değildi. Bu arada Yetenek-10 sınıfının geceyi en sıradan şekilde geçiren üyeleri okula geri dönmüşlerdi. Gardiyanların bir şeyleri olduğunu görene kadar, keyifleri yerindeydi.

"Çocuklar, şuna bakın. Sizce uyuyorlar mı?" diye sordu Vanessa.

"İçlerinden biri gerçek bir insan gibi horluyor, gerçekten! Uyumadıklarından emin olabilirsin." dedi Sean.