YETENEK OKULU (1 & 2)

3. "İki Düşman"

2. KİTAP 3. BÖLÜM

"Victoria!" dedi arkadan gelen bir ses, Victoria'nın omzuna dokunarak. Korkuyla arkasını döndü Victoria, gözlerine inanamıyordu.

"Aman tanrım, Blake! Gitmemişsin! Bir an için o boşluklardan birine düştün sandım."

"Sakin ol, buradayım. Boşluğa falan da düşmedim. Hayal görmüş olmalısın."

Blake, sakinleşmesi için Victoria'ya sarıldı. Bunu yapmayı gerçekten çok özlemişti. Ama konusunu açmaya cesaret edemiyordu. Yine de edebilen biri vardı.

"Eskisi gibi olamayacak mıyız?" diye sordu Victoria.

"Her zaman eskisi gibiydik."

"Hayır, şu üç aydan beri değildik."

"Öyleyse, şimdi yeniden başlayabiliriz."

Ardından Victoria'nın dudaklarına yapıştı Blake. Onu öylesine özlemişti ki, tarif edemiyordu.

"Hadi gidip kalan derslere girelim." dedi Blake. Önce ağaç eve geçtiler ve daha sonra diğerleriyle birlikte dersliğe. Fizik dersiydi ve profesörü ise Bay Foster'dı. Victoria ve Blake'i uzun zaman sonra ilk kez el ele gören gençler şaşırmışlardı.

"Aman tanrım, siz..." derken devam ettiremedi Jason.

"Evet, yeniden birlikteyiz."

"Buna çok sevindim, çocuklar. Bütün yaz ayrı kalmanızı aklım almıyordu doğrusu." dedi Zach. Şaşkınlıklarını profesör bozdu.

"Evet, Bay Martin. Konuyu siz anlatmak ister misiniz?"

"Ah, doğrusu fizikten hiç anlamam."

"Pekala, ışığın kırılması?"

Zach bilmediğini söylercesine sağa sola çevirdi kafasını.

"Kütlenin korunumu?"

"Üzgünüm, profesör. Daha önce hiç fizikten geçemedim."

Uğraşmayı bıraktı, Bay Foster. Ama anlatmak istediği şeyler vardı. Yeryüzünün imkansızlıklarıyla ilgili.

"Dinleyin, çocuklar. Mesele bu dersi anlamanız ya da öğrendiğiniz şeyleri aklınızda tutmanız değil. Öğrendiklerinizden ne çıkardığınız. Geçen yıl inanılmaz bir şeyle savaştınız. Karanlık Orduyla. Bunun fizikle olan alakasını biliyorsunuz. Belki de öğrenmeyi denemelisiniz. Çünkü bu yıl gireceğiniz bütün dersler, sizi onlarla savaşmaya hazırlayacak."

"Üzgünüm, profesör." dedi Zach, morali bozulmuş bir şekilde. "Biraz çıkabilir miyim?" diye sordu ancak cevabı beklemeden çıktı dışarı. Daha çok alınmış gibiydi ama Foster'ın söylediklerine değil.

"Yanlış bir şey mi söyledim?" diye sordu profesör sınıfa, şaşkınlıkla.

Ardından Blake çıktı dışarı. Tüm binada Zach'i aramıştı ki, penceren baktığında dışarıda oturduğunu gördü. Hemen yanına koştu.

"Dostum, neyin var? Sen böyle şeyleri kafana takmazdın."

"Kafama taktığım o değil, Blake."

"Öyleyse ne?"

"Konuşma şekli... Tıpkı babam gibiydi."

"Babanı mı özledin? Sadece bir hafta oldu."