YETENEK OKULU (1 & 2)

29. "Saklı Gerçekler"

2. KİTAP 29. BÖLÜM

Bu biyografinin içinde gerçekten gençleri şaşırtacak çok şey vardı ancak içlerinde en şaşırtıcı olanı, son paragrafta yazanlardı. Bu, tam olarak aradıkları cevap değildi ama gerçekten de inanılmaz bir gerçekti.

"Tanrım, babası olduğunu sanmıştım." dedi Victoria. "Açıkçası, bu ihtimal beni korkutmuştu. Mona'ya bunu nasıl söyleyebilirdik ki?"

"Durum hala kötü, Victoria. Bunu ona söylemeliyiz." diye cevapladı Blake.

"Ama nasıl? Şaşıracak, üzülecek ve sadece Mona değil, herkes."

"Pars, Mona'ya bu kadar yakınsa öz babasının yerini de biliyor olmalı. Pars'ın buraya gelmesindeki tek amacın inanılmaz bozuk psikolojisi olduğunu sanmıyorum."

Victoria ve Blake, ana bilgisayar odasından çıktıktan sonra diğerlerinin yanına dönüyorlardı ki, bahçeden gelen sesleri duydular. Kalan McGregor Yetenek Okulu öğrencileri birer birer dönüyorlardı. Derhal bahçeye çıktılar ve onları karşıladılar.

"Haberleri aldıktan sonra buraya dönmeyeceğini sanmıştık." dedi Blake gülümseyerek, karşısındaki gençlere.

"Korktuğumuzu inkar edemeyiz. Ama burdan çıktığımızda, artık onlarla savaşabiliyor olacağız."

Yirmiden fazla öğrenci şimdiden geri dönmüştü bile. Ancak bir misafirleri daha vardı. Yetenek Okulları Başkanlığının başkanı. Blake ve Victoria binaya girmek üzereydiler ki, bu rahatsız edici sesi duydular.

"Belki de biraz konuşmalıyız, gençler. Ne dersiniz?"

"Başkan? Ne için geldiniz?" diye sordu Blake.

"Yaptığınız yanlışı düzeltmek için."

İkili, başkanı ortak salona götürdü. Herkes oradaydı ve artık konuşabilirlerdi. McGregor söze girdi.

"Yaptığımızın hiçbir yanlış yanı yok, başkan. O yüzden, kahve içer misiniz? Sizi geldiğiniz gibi göndermek istemem."

"Hayır, Carl. Bu yaptığınız tamamen yanlış! Büyük bir gizlilik ihlali söz konusu. Başkanlık kitabında yazana göre..."

"Başkanlık kitabında ne yazdığını gayet iyi biliyorum. Bu, sorun çıkaracak bir hata değil."

"Bu kadar yeter, Carl! Sizin için sorun olmayacak olabilir, ancak artık tüm dünyanın Hayalet Takımdan, Karanlık Ordudan, Gardiyanlardan haberi var. Bunlar dünyada herkesin göremeyeceği yaratıklardı ve şimdi siz onları iyi bir şey yapıyormuş gibi tüm dünyaya tanıttınız! Peki ya diğer insanlara da yayılırsa?"

McGregor, bir an için duraksadı. Başkanı yıllardır tanıyordu ve onun tüm insanlığı düşünecek kadar fedakar biri olmadığından fazlasıyla emindi.

"Ne zamandan beri yaşayan tüm insanları önemsiyorsunuz?"

"Ne demek bu şimdi?"

"Beni dinle, Laxmurth." dedi McGregor, başkana yaklaşarak. "Sadece daha fazla para kazanmak, bu insanlara iyi şeyler yapıyormuş gibi görünmek istediğini biliyorum. Sen bencil bir yaratıksın. Ve şimdi, McGregor Yetenek Okulu senin çıkarlarına alet olmayacak."

"Fazla oldun, Carl! Şimdi gidiyorum ve döndüğümde McGregor'u kapatmak için gerekli olan tüm belgelerle burda olacağım. Bu oyun devam etmeyecek."

Başkan salondan çıkmak üzereydi ki, McGregor son bir hamle yaptı.

"Peki ya bağımsızlık almak istersek?"