YETENEK OKULU (1 & 2)

18. "Eski Forma Dönüş"

2. KİTAP 18. BÖLÜM

Bu ölüm değildi. Henüz. Gözlerini açmakta bile zorlanıyordu Victoria. Kalan son gücüyle bir şeyler mırıldandı.

"Blake? İyi misin? Konuş benimle."

Ancak Blake cevap vermiyordu. Bulanıklık içinde her şeyin siyah beyaz olduğunu ayırt edebilmişti. Hemen yanındaki şoför koltuğunda ise kanlar içinde Blake vardı. Tek kelime dahi edecek gücü yoktu Victoria'nın. O sırada arabanın kapısının açıldığını fark etti. Hayalet Takımın hayaletleri hızla üstlerine doğru koşuyordu ki, Marvin'in sesiyle hepsi ortadan kayboldu.

"Victoria! Sizi burdan çıkaracağız. Aiden, Blake'i çıkar!"

Aiden aceleyle arabanın diğer tarafına geçti ve Blake'i dışarı çıkardı. Onları kucaklayıp hızlı bir şekilde birkaç metre ötedeki eski, döküntü bir eve götürdüler. Jessie, Marvin'in bu evin burada olduğunu nasıl bildiğini anlamamıştı.

"Nerden biliyordun?"

"Neyi?"

"Burda böyle bir evin olduğunu."

"Meredith sayesinde." diyerek elindeki bir kağı parçasını Jessie'ye uzattı Marvin.

Kağıtta "Bir kilometre güneye gidin. Eski bir ev bulacaksınız. Şu an yola devam etmeniz hiç güvenli değil." yazıyordu. Şimdi anlıyordu Jessie. Ellerinden geldiğince Blake ile Victoria'ya yardım etmeye çalıştılar. Akşam üzerine doğru gençler sonunda gözlerini açabildiler.

"Tanrım, şükürler olsun!" dedi Jessie, sevinçle. Blake'in ağzından ise alakasız sözler çıkmıştı.

"Telefonum..."

"Sanırım onu arabada unuttuk, üzgünüm." dedi Aiden.

"Aiden, telefonumu..."

O sırada Aiden'ın telefonu çalmaya başladı. Jason arıyordu. Aiden telefonu açtı ve sesi hoparlöre verdi.

"Sonunda!" diye haykırdı Jason. "Neredeydiniz? Blake neden telefonumu açmadı?"

"Dostum, açabilecek durumda değildi. Ama şimdi söyleyebilirsin."

"Bekle, neden açabilecek durumda değildi? Ne oldu, Aiden?"

"Victoria'yla Blake bir kaza geçirdi. Şimdi iyiler ancak araba için aynısını söyleyemeyeceğim. Geri dönebilmemiz için bir araç gerekiyor ve bu lanet olası yoldan bir tek araba bile geçmiyor!"

"Max ile konuşacağım. Geceyi geçirebileceğiniz bir yer var mı?"

"Evet, döküntü bir evde kalacağız. Acele etseniz iyi olur. Beweton'ın bir kilometre güneyindeyiz."

"Pekala, sabah orada olacağız."

Aiden telefonu kapattığı anda şiddetli yıldırımlar evi gökyüzünü aydınlatmaya başladı. Evin içinin de aydınlanmasıyla birlikte gençler, pencerenin önünden geçen gölgeyi fark etmişlerdi.

"Aman tanrım, burdalar." dedi Jessie, korkuyla. Aiden'ın koluna girmişti.

"Korkma, tatlım. Bize bir şey olmayacak."

O anda büyük bir gürültüyle giriş kapısı açıldı. Yıldırımlar etrafı aydınlattıkça kapının önündeki hayaleti görebiliyordu gençler.

"Aiden!" diye bağırdı Jessie ardından çığlık atmaya başladı. Bununla birlikte Victoria ve Blake de ayaklanmıştı. Aiden arkasını döndüğü anda Jessie'nin dehşet verici çığlıklarla duvarın önüne çökmüş olduğunu gördü.