Korean Hotties

CHAPTER #56

Chapter 56: New chapter

Hindi  alam ni Audrey kung paanong nakauwi at makapag palit sa bahay matapos ng naging pag uusap nila ni Tristan.

Tumingin ito sa repleksyon n'ya sa salamin suot suot ang ngayong simpleng dress lang.
Pinili n'yang takpan ng manipis na make up ang bawat sakit na inilalabas ng mata n'ya.

Nag paalam ito sa kasambahay nila bago sumakay sa kotse at nag pahatid sa driver nya patungong venue na kaninang sinabi ng kaibigan.

Pag karating nito ay agad na bumungad sa kanya ang malalakas na tugtugan at mga ilang estudyanteng nag iindakan. Ang iba ay mga na sa kanya kanyang lamesa kakwentuhan ang mga kasama nito.

Nag lakad pa s'ya para makita ang kaibigan na si Emjay na masayang masayang nakikipagkwentuhan sa iba kasama si Yohand.

Pinili nitong humakbang at lagpasan ang mga ito ng hindi manlang nalalaman ng mga ito para makapag isa sa isang medyo tago nang table. Agad na hinihian nya ang waiter ng mga alak na alam niyang makakapag palunod sa sakit na nararamdaman niya kahit na panandalian lang

Pag kalagay na pagkalagay sa table nya ng alak ay agad na binuksan nya ang isa at nilagok iyon ng basta nalang. Saglit na napigil s'ya ng gumuhit sa lalamunan nya ang pait nu'n pero hindi iyon naging dahilan para hindi nya iyon muling lagukin.

Naging mabilis lang para sa kanya na ubusin ang isang bote at saka buksan ang isa pa. Imbis na maging masaya s'ya para sa araw na ito ay kabaliktaran nu'n ang nararamdaman niya.

“Why don't you join your friends? It would be more fun if you're with them. ” Alam nito ang nag mamay-ari ng boses pero hindi niya ito pinag abalahan pang tignan hanggang sya tumabi na ito sa kanya. Pinanood n'ya itong kumuha ng bote at buksan iyon bago uminom narin.

“I don't want to feel happiness anymore, it never lasts... ” Sagot nito bago sumimsip muli sa bote.
“We should not let ourselves be fooled and do stupid things just because of a happiness that is temporary.”Dugtong nito.

Tinignan s'ya ng binata ng si Diocel,  Doon palang alam na nito ang nararamdaman ng dalaga.

“You can't force someone to stay. Leaving is a choice and every person has a reason why they end up leaving the ones who used to be their everything.”
Alam na ng binata ang tungkol sa pag alis ni Tristan.

“But why does leaving always be this painful? Why does every goodbye needs to leave a wound in person?” Iyon na naman ang pangingilil ng luha sa mga mata nga dalaga.

Saglit na naging tahimik ang dalawa bago iyib binasag ni Diocel.

“Kung alam ko lang na sasaktan ka lang rin n'ya. Hindi na ako pumayag na lumapit pa sayo ang gagong 'yon. ” Nagbibirong tonon nito pero hindi nu'n napatawa ang dalaga na napa buga lang ng malamig na hangin 

“After I get hurt for the second time, I don't think I can still believe in love...” Mapait na tono n'ya 
“Why does love need to exist when you always get hurt by loving someone?” Deretso tumingin ang dalaga sa binatang hindi alam kung pa'no iyon sasagutin.

“Love do exists not to give pain in people, but that doesn't mean it will always produce happiness...if you're in love there's no place you can prevent the feeling of being hurt...”Paliwanag ng binata.
“Love isn't love if you never been hurt by loving someone. ” Dugtong pa nito.