OYUNBOZAN #Wattys2021 (Tamamlandı)

~1~

Merhabalar öncelikle hoşgeldiniz!Umarım kitabı beğenirsiniz.Elimden geldikçe sizi sıkmayacak ve akıcı şekilde yazmaya çalıştım.Beğenirseniz vote ve yorum atmayı unutmayın lütfen ❤️

İyi okumalar...

Bacaklarımı iskeleden sarkıttım ve yanımda duran içkimden son yudumumu aldım.Normalde içmezdim ama ağır gelmişti en yakın arkadaşlarımdan biri tarafından iftiraya uğrayıp onlarca emek sarf edip girdiğim okuldan atılmıştım.Beni alan tek okul İstanbul'un en kötü okulu olabilirdi.Gözyaşlarım akmak üzere hazır duruyorlardı ama akmalarına izin vermedim.Alevle küçüklüğümüzden beri tanışırdık.Her zaman Alev,ben ve Bahar bir ekip olmuştuk.Çok güzel zamanlarımız geçmiş berarber büyümüştük.Alev elinde sigarayla yakalanmış ve sigarayı ben ve Bahar'dan aldığını söylemişti.Disiplin kuruluna bizim olmadığımızı söylesekte bize inanmamıştı.Üstüne Alev bizden özür dilemek için gelince Bahar Alev'in üstüne atlamış ve bütün hırsını çıkarırcasına dövmüştü.Düşüncelerimden kurtulup ayağa kalkıcakken yere üstümde bir ağırlıkla geri düştüm.Ani refleksle içki şişesine sarıldım ve kolunda kırdım.Acıyla inledi ve

"Kızım manyak mısın!" diye bağırdığında gözümü ona çevirdim dağılmış kahverengi saçları beyaz teni ve kahverengi gözleri vardı.Gayet yakışıklıydı.Hemde fazlasıyla.O da gözlerini bana çevirdiğinde sertçe yutkunda ağızı ve gözleri hafifçe açıldı.Kendi kendine bir şeyler mırıldandı.Duyduğum tek şey 'İmkansız' demiş olmasıydı.

"B-ben özür dilerim ani şeyle oldu" dedim ve üzerimde olduğunu fark edip onu ittim ve ayağa kalktım.

"Hem resmen üstüme atladın"

"Ne atlıycam üstüne görmedim acelem vardı" dedi ayağa kalarken.

"İskeledeyiz sonu deniz nereye acelen olabi-" diye söylenirken kolunun kanadığını gördüm ve yüzümü buruşturdum.

"Kolun kanıyor.İyi misin?Özür dilerim" dedim hızlı hızlı.

"İyiyim.Hem madem efkarlanıcaksın insan gider iskelenin ucuna oturur niye iskelenin başında oturursun ki" dediğinde kıkırdadım.

"Çünkü karanlık" diye açıkladım.

"Tamam" dedi ve iskelenin sonuna yürümeye başladı.Bir an arkasından gidicektim ama sonra neden saçma geldi ve ayakkabılarımı elime alıp iskeleden inip kumlara basarak eve yürümeye başladım.Yarın yeni okulumda ilk günümdü aslında heycanlıydım ama içimde kötü bir his vardı.Kumsaldan çıktıktan sonra geçen ilk taksiyi durdurmaya çalıştım.Ama bendeki bu şansla doluydu ve takmadan devam etti.Ve bir tane dahası aynı şekilde geçti.Sonunda bir tanesi durduğunda binip evi tarif ettim.Eve geldiğimde apartmanın basamaklarını zıplaya zıplaya çıktım ve kapıya bir kere tıklattığım an kapı açıldı ve kapıyı açanın Bahar olduğunu gördüm.

"Yemin ediyorum öldürücem bu kızı aklıma geldikçe tekrar tekrar sinirleniyorum.Böyle kafasını alıcam duvara sürte sürte o küçük beyinini bulup eline verip kullan biraz diyesim var" diye söylenirken ben gülerken onunda kafama vurmasıyla odama doğru ilerledik.

"Bide pişmiş pişmiş özür dilemeye geliyor.Özürünü si-sevdiğim" içerdeki annemleri hatırlayıp yaptığı Rye gülmeye başladım.

"Ee Yiğitle ne oldu?" dedi.

"Ayrıldık" dedim sakince.

"NEEE!?HEMEN ANLATIYORSUN"diye cırladı.Elimi kulağıma götürüp kanamadığına emin oldum.

"Resmen Alev'i savunuyordu.Yok telaş yaptığı için bizi söylemişmiştir yok işte pişman olmuşmuştur.Hani şüpheleniyorduk ya Aleve karşı bir şeyler hissettiğinden o an emin oldum
ve sordum cevap vermeyince ayrıldık işte" diye anlattım çok üzülmemiştim sonuçta bir gün ayrılacağımızı biliyordum aşık değildim Yiğit'e çok eski arkadaştık ve bir anlık hoşlantıyla çıkmıştık yaklaşık 1 yıl sürmüştü ilişkimiz ama Yiğit'in içinde hep Alev'e karşı bir şeyler olmuştu.Buna rağmen arkadaş kalma kararı almıştık ve böyle olması daha iyiydi.Yiğiti severdim.