OYUNBOZAN #Wattys2021 (Tamamlandı)

~87~

Titreyen dudaklarıma engel olmaya çalışıyordum ama beynim şu an hiçbir organıma söz geçiremiyordu.Ne titreyen dudaklarıma,ne titreyen ellerime,ne de zar zor bedenimi ayakta tutmaya çalışan dizlerime."Hayır hayır hayır..." diye mırıldandığımda gözleri hala gözlerimdeydi yüzünde belli belirsiz bir gülümseme vardı.Yüzünün rengine bir beyazlık gelmişti.Vurulmanın verdiği acıyla sıktığı kolumu gevşettiğinde boynundaki ellerimi beline getirdim ve düşmemesini sağlamaya çalıştım ama ne onu ne kendimi taşıyabilecek gücüm vardı.Sendelediğinde birlikte yere düştük.Kafasını vurmaması için kafasını korumaya çalıştım.Yere düşünce hemen toparlanıp yerde dizlerimin üzerinde yanına gittim ve oturup başını dizlerimin üzerine yatırdım.Gözlerinden damlayan bir yaşı parmaklarımla sildim.Yaşlar gözlerimden o kadar hızlı akıyordu ki suratını net değil buğulu görüyordum."Arda..." diye fısıldadığımda gülümsedi ve "İrem..." dedi zorlukla gözyaşlarımı silip parmağımı dudağına basıtırım ve "Şhh...Zorlama kendini düzelicek her şey" dedim ağlayışlarımın arasından.Hıçkıra hıçkıra ağlamamak için zor tutuyordum.Gözlerimi etrafa çevirdiğimde iskelenin başında bize bakan insanları gördüm.Buğulu gözlerim hiçbir şeyi tam olarak seçemiyordu."Ambulans çağırın!" diye bağırdım  olağan gücümle ve devam ettim "Lütfen ambulans çağırın" diye tekrar bağırdım.Sesim sonlara doğru kısılmıştı.Ağlayışlarım şiddetlenmişti.Yanağımda bir soğukluk hissettiğimde tekrar ona döndüm başımı yana yatırdım ve iyice eline yasladım gözyaşını sildiğim elimide elinin üzerine koydum."İrem..." diye fısıldadı zorlukla ağzımdan bir hıçkırık kaçtığında devam etti "Seni sevmiyorum" dediğinde gözlerimi ona çevirdim ve başımı iki yana sallayarak gülümsemeye çalıştım.Dediği şey göğüsümde olan ağırlığı arttırmıştı ama önemli değildi.Beni sevmesede severdim ben onu.Elimi tekrar yanağına götürdüm ve okşadım.Diğer kolumuda rahat edebilsin diye boynunun altından geçirmiştim ve parmaklarım boynuna değiyordu.Parmaklarımın değdiği yerde kalbinin atışını hissedebiliyordum."Şhh...Önemli değil,sırası değil" dediğimde gülümsedi.Gözlerinden süzülen yaşlar kalbime bir ok gibi saplanıyordu."Sana aşığım" dediğinde mümküncesine dahada hızlandı ağlamam."Veda ediyor gibi konuşma Arda" dedim zorla ağlayışlarımın arasından."Üzgünüm güzelim" dedi parmak uçlarımda hissettiğim kalp atışları yavaşlıyordu."Hayır!Hayır hayır.Gitme Arda lütfen" diye yalvardım.Tekrar etrafa döndüğümde "Bir şey yapın!" diye bağırdım."Ne olur bir şey yapın" sesim iyice kısılmıştı artık."Ağlama" dedi zorlukla bakışlarımı ona çevirdim.Gözlerimi buğusunu gitmesi için sildim.Her anını,her ayrıntısını işlemek istedim beynime.Ses tonunu,kirpiğinin uzunluğunu,saçlarının dağılışını,gözlerinin rengini."Öp beni" dediğinde titreyen dudaklarımı birbirine bastırdım.Sesi gittikçe kısılıyordu.Ona doğru eğildim ve dudaklarımızı birleştirdim.Gözyaşımın tuzlu tadını alıyordum.Oysa ki tek duymak istediğim onun dudaklarının tadı ve onun kokusuydu.Geri çekildim ve "Bırakma beni Arda,ne olur" diye yalvardım.Sesim o kadar acınası çıkıyordu ki.Sanki,sanki sevdiğini kaybetmek üzere bir kız gibi...

"Seni seviyorum.Ne olur gitme Arda" diye yalvarışlarıma devam ettim."Yaşa..." dedi zorlukla.Bu dediği kalbimin nerdeyse durmasını sağlayacak bir etki yaratmıştı.Ardasız nasıl yaşardım.Gözlerini yavaşça açıp kapattığında."Arda!Hayır hayır hayır!" diye bağırdım.Hala yalvarıyordum.Elimden yalvarmak dışında bir şey gelmiyordu ve bu beni bitiyordu.Gözleri yavaşça kapandığında ağlayışlarım durdu.Yavaşça dürttüm ve "Arda?" diye fısıldadım.Cevap vermediğinde tekrar "Arda?Sevgilim?" dedim.Parmaklarımın ucunda hissettiğim nabızını kaybetmiştim.Nabzı durmamıştı sadece yerini kaybetmiştim.Evet evet,şimdi bulacağım hemen sonra tekrar dinleyeceğim kalp atışını.Parmaklarımı boynunda gezdirirken serbest kalan eli yere düştü.Gözyaşlarım gözlerime hücüm ederken acıyla "Arda!" diye bağırdım.Bu sesimi evdeki annemin bile duyabildiğine emindim.Alnımı göğüsüne dayadım ve onu üzmemek için tutmaya çalıştığım gözyaşlarımı serbest bıraktım."Arda,gitme" diye konuşmaya çalıştım ağlayışlarımın arasından.Arkadan dolanan eller beni Arda'dan ayırmaya çalıştığında "Bırak!" diye bağırdım ve çırpınarak kendimi ellerinden kurtardım Arda'nın kafasından tutup göğüsüme bastırdım."İyi o!" diye bağırdım bize bakan kalabalığa doğru."İyi" diye fısıldadım ve devam ettim."Ambulans gelicek şimdi" dedim.Kokusu burnuma geldiğinde hıçkırıklarım ve gözyaşlarımdan ne etrafı görür ve nede duyar oldum."Seni seviyorum" diye fısıldadım ve tekrar ettim.Cevap verene kadar tekrar edicektim.Evet,evet sonra gülümseyip dudaklarıma bir öpücük kondurucaktı ve bana her şeyin bir şaka olduğunu söyleyecekti.

Duyduğum ambulans sesiyle heycanla başımı kaldırdım ve etrafa baktım."Geldiler" dedim heycanla ve gözyaşlarımın arasından güldüm.Etrafta ağlayarak,acıyarak bakan ve büyük ihtimal delirdiğimi düşünen insanları umursamadan bana doğru gelen ambulans görevlilerine baktım.Bir tanesi onu kucağımdan çektiğinde "Hayır!" diye bağırdım olağan gücümle.Gitmesini istemiyordum çünkü bir daha gelemeyecek olmasından korkuyordum.Son kez sarılıyor olmak istemiyorum.Tekrar sarılmaya çalıştığımda arkadaki güçlü kollar beni durdurmuştu.Ayağa kaldırıldığımda götürülen Arda'ya baktım.Kapalı gözleri,solmuş teni,dağınık saçları yakışmamıştı ona.İlk defa bir şeyi yakıştırmamıştım ona.Açıcaktı gözlerini ben-ben biliyordum açıcaktı.Beni tutan kollardan kurtulmak için çırpındığımda bacaklarım beni taşıyamadı ve tekrardan yere düştüm.Elbisemdeki kanı görünce ağlayışlarım dahada arttı.Arda'nın kanı...

Yazar'ın ağzından:

İrem kendisine doğru yaklaşan ambulans görevlisini gördüğünde ne kıpırdıyacak hali ne de görevlinin yapıcağı şeye karşı koyabilecek gücü vardı.Tek yaptığı hıçkırarak ağlamaktı.Aklındaki tek şey ise ambulansın neden sirenlerini çalıştırmadığıydı.Kabullenmek istemiyordu,bilmek istemiyordu Ardasının onu bıraktığını,Arda'ya son kez sarıldığını,en sevdiği rengi bir daha göremeyeceğini."Biraz yanıcak" dedi ambulans görevlis İrem'e acıyarak bakarak.Belki Arda'nın daha çok ilgisini çeker diye yaptığı göz makyajı şu an gözaltlarındaydı,dudaklarının tadını daha çok beğensin diye sürdüğü rujdan tek bir iz bile kalmamıştı.Beyaz elbisesine sevdiği adamın kanı bulaşmıştı.Sakinleştirici iğne damarlarına işlerken kendini kaybetmeye hazır olan vücudu yere devrildi.Gözleri kapanmadan önce "Gitme Arda..." diye mırıldandı kimsenin duyamayacağı bir şekilde bilincini kaybetmeden önce ve ekledi "Seni seviyorum" tek dileği bir kez daha söyleyebilmek,bir kez daha sarılabilmekti ona...