Stay | Han Jisung

053

- Now Playing: Bestfriend by Rex Orange Country

"May pasok ka?"

Natigil ako sa paglalakad nang marinig si Tita. Kakadating niya lang at nagkasalubong kami sa pinto.

Tumango ako. "Night class po eh."

"Ha? Anong oras na ah?" Napatingin ako sa wrist watch ko.

It's 6:45 pm at 7:30 pm ang class ko. Maaga pa naman yon pero ang labas ko ay 9:00 pm pa.

Every friday talaga ay night class ako. Wala lang last week kasi first week concert. And yes, isang linggo na ang nakalipas.

Wala namang nagbago sa bahay, sobrang tahimik na simula nung nag-iiwasan na kami ni Jisung. Feeling ko nga nakakahalata na si Tita.

Paano ba kasi, sa umaga palang walang imikan sa breakfast, magkaiba kami ng transportation sa pagpasok. I prefer na magbus kaysa naman kasama siya sa kotse niya. Ganon din naman siya sa akin.

The feeling is mutual.

Ngumiti nalang ako. "Okay na po ako. Uuwi po ako agad paglabas ko, promise." Nagtaas pa ako ng kanang kamay kaya natawa si Tita.

"Itong batang to." Iling niya pa. Napatingin naman siya sa likod ko saka ngumiti.

Don't tell me...

"Sung anak, pahatid naman si Riley." Dagdag pa ni Tita kaya nanlaki mata ko.

"Hala tita it's really okay. Pagod din po si Jisung kasi kakauwi niya lang rin po galing class." Mabilis na paliwanag ko.

"I insist. Wala namang kawala si Jisung. At saka mag-ayos nga kayong dalawa, hindi na kayo bata ah." At sa mga katagang iyon, umalis na si Tita.

Napabuntong hininga nalang ako at humarap kay Jisung nang marinig ang pagsarado ng pinto sa taas.

"Kaya ko na, wag mo na akong ihatid." Sabi ko agad pagkaharap ko.

"Hindi naman talaga kita ihahatid. Mag-ingat ka nalang." Tango niya and left me dumbfounded.

Alam kong hindi niya ako ihahatid pero parang ang sama sa loob ng rejection niya ha. Nawala na talaga yung mapang-asar na Jisung, sa akin nga lang.

At miski mga kaibigan namin, nakakahalata sa inaasal naming dalawa.

Nagshrug nalang ako and lumabas na ng bahay. It's still a walk papuntang bus stop but it's okay. Wala namang ula---

Punyeta, I jinx it. Medyo nakalayo na ako, biglang umambon. Nakalimutan ko na sinabi pala sa news na baka umulan ngayong gabi. Iniwan ko pa naman sa locker yung payong ko kahapon.

It's only light rain at kaya ko pa namang maglakad papuntang bus stop if only I will walk faster.

Nagulat ako nang may humawak sa wrist ko at pilit akong hinila. So instinct ko na hampasin kung sino yon.

"Jisung?" Shock na tanong ko.

Binitawan niya ako at hinimas ang hinampas ko. "Inaano ka ba?" Iritang tanong pa nito.

Napakamot naman ako sa batok ko sa sobrang hiya. "Sorry. Akala ko kasi masamang tao ka eh."

Bumuntong hininga siya sa sagot ko. "Sorry rin. Pero tara na, lumalakas na ulan. Hahatid na kita."

Nagkaroon ako ng second wave ng gulat at nagpahila nalang. Ano namang nagbago sa isip nito? Pinagalitan siguro ni Tita to.

Ngayon ko lang napansin na malapit lang rin pala yung kotse niya. Mukhang dinala niya na para hindi na kami bumalik sa bahay.

Sobrang tahimik sa loob ng kotse pagkapasok ko. Ang awkward pa na halos hindi na ako makahinga.

Tumingin nalang ako sa bintana at pinagmasdan ang mga ulan na pumapatak sa may bintana. Kahit na kating-kati na akong makipag-usap dahil sa awkwardness.

Nakalayo na kami pero dahil wala pa ring nagsasalita at hindi ko na kaya, di ko na napigilang buksan ang radyo.

"So for our final song, We'll play Bestfriend by Rex Orange Country. Good night, luvs!"

Ayan ang unang lumabas pagkabukas ko ng radyo dito sa kotse. Mukhang patapos na ang station na napuntahan ko. Ayoko naman nang gumalaw at palitan ang station dahil ramdam kong napatingin si Jisung sa akin.

~ I should've stayed at home
'Cause right now I see all these people that love me
But I still feel alone
Can't help but check my phone
I could've made you mine
But no, it wasn't meant to be and see, I wasn't made for you
And you weren't made for me
Though it seemed so easy ~

The car stops as the stop light turned into red. Nakagat ko ang labi ko dahil hindi na ako mapakali.

" ~ And that's because I wanna be your favorite boy
I wanna be the one that makes your day
The one you think about as you lie awake
I can't wait to be your number one
I'll be your biggest fan and you'll be mine
But I still wanna break your heart and make you cry ~ "

Nagulat ako nang bigla siyang sumabay sa kanta while playing with the beat bago pa ako makapagsalita. He looked at me and chuckled as he sees how amazed I am. And before I could react, the car moves again.

Hindi ko na napansin ang ibang lyrics hanggang sumabay nanaman siya.

" ~ You need to be yourself
Love someone for loving you instead of someone really cool
That makes your heart melt
Who knows what you truly felt?
You're still my favorite girl
You better trust me when I tell you
There ain't no one else more beautiful in this damn world
In this damn world ~ "

Nakakaamazed talaga siyang tignan. Nung first week concert, I heard him sing for the first time na totoong performance. Ang layo niya sa batang Jisung na sings for fun.

Ibang-iba, nakakabilis ng tibok ng puso.

~ You're gonna wanna be my best friend, ba--- ~

Kumunot ang noo ko nang patayin niya ang radyo. "Bakit mo pinatay?" Inis na sambit ko pa.

Hindi siya sumagot and just turn the wheel to the left. Ngayon ko lang napansin na nasa university na pala kami.

Parang ang bilis tuloy ng oras. Nandito agad kami?

He stopped sa mismong harap ng building ko. He looked at me with a cold face. Walang-wala sa happy smiles niya kanina.

"Umuwi kang maaga. Hindi makakatulog si Mama hanggang hindi ka nakakuwi sa bahay. Chat mo ako pag magpapasundo ka." Mabilis na sabi niya na halos hindi ko na nga maintindihan.

Tumango ako. I was getting ready to go out nang maalala na umuulan nga pala. I awkwardly faced him at inilingan niya ako sabay abot ng payong.

I smiled as in a big one at binuksan na ang pinto. Paglabas ko, tumingin ulit ako sa loob ng kotse.

"Thank you nga pala." I stopped at huminga ng malalim para sabihin ang isang bahay na kanina ko pa gustong sabihin.

"I miss you, totoo na to. It's a bad move na palayuin ka sa akin."

It's his turn to have a big smile. "Sus, inlove ka nanaman sa akin. Buti nalang sinabi ko yan kasi namiss din kita, bub."

I unknowingly smile at his statement and said something na hindi ko talaga plinano.

"Loko ka talaga ha. Ingat ka, Bub."