Stay | Han Jisung

Epilogue

Why does every story have a choice to be a happy or a sad ending?

What does happy ending even mean?

Pag masaya yung dalawang bida or nakuha ang gusto nilang wakas sa isa't-isa? What if they are happy but the other characters are not? Is that still considered as a happy ending?

And how can you tell if a story has a sad ending?

Is it based on what you feel? Or based on what you read?

"Ry, sorry hindi ako makakapunta! May hindi pa kasi ako napapasang work and kailangan ko na ibigay ngayon!"

Natawa ako sa pagtatantrums ni Avery. "Okay lang, Ave. Don't fret. Goodluck sa ginagawa mo. Sabi ni Hyunjin dinrop mo raw yung isang elective mo."

"Grabe chumika ka pa talaga bago umalis! Pero sige ha, sorry talaga. Ingat kayo okay? Chat me for kwento later!"

Sa sobrang pagmamadali niya, naibaba niya agad ang tawag. I sighed. Looks like walang sasama sa amin ngayon. Busy mga kaibigan ko because school days naman talaga tapos ay mala-hell week pa. Hindi ko sila masisisi na hindi pumunta.

"Riley anak, tara na." Natauhan ako sa tawag ni Papa sa akin para bumaba na ng taxi.

Tinignan ko ang airport, sobrang laki at sobrang daming tao but why do I feel alone?

Sinundan ko nalang sila Papa papasok. Yung dami ng tao sa labas ng airport, mas doble ang dami sa loob.

I was so lost in thoughts. Ang dami kong iniisip at hindi na alam kung ano ang uunahin.

Nakatama na nga ako ng ilang beses sa mga tao pero that's not enough to keep me on track on what's happening.

I kept on thinking if I choose the right choice. If this can lead me on a sad or happy ending.

I was still not on the right mind when I bumped unto someone. Napapikit ako nang maramdaman na pabagsak na ako when someone caught me right on time.

"Are you okay?" His voice seems familiar.

Idinilat ko ang mata ko para makita kung sino ang sumalo sa akin. Mamaya kasi ay nag hahallucinate nanaman ako.

Sumalubong sa akin ang maliwanag na ilaw ng airport. Nasilaw ako kaya napapikit muna ako ng ilang beses bago tumingin ulit.

"Are you okay?" Pag-uulit niya at inalog ako ng konti para maibalik ako sa katotohanan.

"Jisung..." I said, almost whisper nang makita na siya ng maayos. Actually, I coulde already recognized his voice pero I want to be sure.

"I thought you wouldn't come." Tanong ko habang tinatayo niya ako ng maayos.

"Pwede ba yon?" He answered habang pinapagpag ang damit niyang nalukot mula sa pagsalo sa akin. "Hindi ko ihahatid father in law ko papuntang boarding?"

As he said those, I finally realized. I'm so fortunate my story won't end on a sad note...

Because I choose to Stay.

Pinitik ko si Jisung sa noo. "Excuse me mister, you are late." I scolded. "At saka anong father in law? Father in law mo mukha mo!"

Natawa naman siya imbis na maging sorry. "Sorry na, ang hirap kayang tumakas kay Prof Kang. Kinailangan ng ninja skills ko. At saka si Jeongin nga at saka Avery hindi nakapunta nagalit ka ba sa kanila?"

For the second time, pinitik ko siya sa noo. "Syempre hindi nila kayang tumakas kagaya m---" natauhan ako sa sinasabi ko at saka pumasok bigla sa utak ko lahat ng sinabi niya. "Tumakas ka? At kay Prof Kang pa? Bub, are you out of your mind?!"