Nadałaś sensu mojemu życiu

Jak mnie nazwałeś?

*Martyna*
Wstałam o 8:35, chłopców pewnie męczy kac... Aha miałam racje.

K: daj mi coś na ból głowy.-jęknął Kuba.
M: może jakieś proszę na wstępie.
K: pierdol sie.
M: okey jesteś na kacu wiec to zrozumiem.

Przyniosłam mu tabletki i szklankę wody.

M: wypij może ci przejdzie.
K: tsaa.

Łucja sie obudziła, więc nakarmiłam ją i poszłam się ubrać.

(Włosy uczesałam tak jak na zdjęciu)
Postawiłam na taki makijaż

Łusia międzyczasie bawiła sie grzechotką na łóżku.
Gdy wszystko skończyłam, wzięłam tą łobuziarkę na ręce i zeszłam na śniadanie.

Ł: hej
Mar: hejołka.
M: siema.
K: jak ty sie ubrałaś.!?
M: o co ci chodzi?
K: wyglądasz jak...
M: powiedz co o mnie myślisz.!
K: jak jakaś lafirynda.

Łzy napłynęły mi do oczu, jak on mógł tak powiedzieć.

Ł: ty gnoju coś powiedział.?!
K: pierdol sie.
M: co ci do chuja jest?
K: Jezu co ja w tobie widziałem... Rozwiódłbym sie z tobą gdyby nie te dwa bachory.
M: sam marzyłeś o dwójce.
K: no z inną tak.
M: Marek weź Łucje błagam.
Mar: daj ją.

Położyłam mu ją na ręce a sama pobiegłam do łazienki zamykając drzwi na klucz. Usiadłam pod drzwiami i dałam upust łzom... Dlaczego on tak powiedział. Rok małżeństwa, Łucja, teraz prawdopodobnie Nikodem. Przypomniałam sobie gdzie Łukasz trzymał żyletki, wzięłam jedną i przyłożyłam do ręki robiąc ślad przypominający literę K. Polała sie krew wiec zabandarzowałam to i płakałam dalej... Po paru minutach usłyszałam kroki jednak przy wejściu do pomieszczenia w którym byłam ucichły.

K: Martynka otwórz przepraszam.-mówił Kuba szlochając.
M: po co?!
K: chce ci wyjaśnić moje zachowanie.

Otworzyłam mu te przeklęte drzwi, wpadł do środka z prędkością światła.

K: Łukasz z Markiem i Łucją poszli na spacer.
M: wiem i co?
K: skarbie przepraszam za to co mówiłem.
M: czemu... Czemu to powiedziałeś?
K: Gdy jestem na kacu coś mi odpierdala. zachowuje sie jak nie ja.
M: powiedziałeś że gdyby nie dzieci to byś sie ze mną rozwiódł.
K: w życiu bym tego nie zrobił. Ja cie kocham jak nigdy nikogo.
M: ja ciebie tez, nie wyobrażam sobie życia bez ciebie.

Gdy to wypowiedziałam złożył namiętny pocałunek na moich ustach.

K: Kotek?
M: niom?
K: poszukamy jakiś rzeczy dla małego?
M: eee ale będzie musiał mieć pokój z Łucją.
K: czemu ?
M: no przecież wszystkie pokoje są zajęte.
K: aaaa bo ty nie wiesz.
M: czego?
K: przecież obok łazienki są jeszcze dwa pokoje
M: ale fajnie.
K: to co ja sie ubiore i pojedziemy.
M: Kubuś najpierw to mnie zawieziesz do ginekologa.
K: a no tak spoko.

Po 50 minutach Bubuś był gotowy, jednak ostatnie chwile kaca gdzieś dają sie we znaki.

M: Kochanie na pewno dasz rade prowadzić?
K: spokojnie dam rade. Co ci sie stało w rękę?
M: nieważne.
K: skarbie pokaż proszę.

Odwinęłam bandarz z ręki a w oczach Kubańczyka można było dostrzec zbierające sie łzy.

M: misiek nie płacz.-powiedziałam łamiącym sie głosem.
K: to... To przeze mnie?
M: nie przez ciebie
K: kiedy to zrobiłaś?-zapytał z troską.
M: dziś rano.
K: czyli jednak przeze mnie.
M: zrobiłam to pod wpływem emocji po prostu zabolało mnie to co powiedziałeś.
K: ja sam nie wiedziałem co mówię, dopiero Łukasz mi przywalił z liścia i zacząłem rozumieć co zrobiłem.
M: pewnie cie zabolało bo mój braciszek ma niezłą siłę.
K: uderzył cie?
M: nie. Po prostu wiem jak ostatnio podniósł mnie i Marka naraz.
K: no to nieźle. Jesteśmy już.
M: super, tam po drugiej stronie jest MacDonald mógłbyś ?
K: dla dwóch słodziaków wszystko.

On skierował sie w stronę jedzonka a ja weszłam do budynku w którym znajdowała sie lekarka.

Po około pół godziny wyszłam a Kubuś czekał w aucie z żarełkiem (XD~).

K: wcinaj.-powiedział z uśmiechem Kubuś.
M: za 9 miesięcy zabierasz mnie na siłownie.
K: no jak chcesz. Co tam u lekarza.
M: narazie zajebiście. Kubuuuś?
K: sądząc po twoich oczkach chcesz na zakupy?
M: no tak
K: masz do wydania 15 tysięcy.
M: to przepraszam my jedziemy do normalnej galerii czy kurde do Gucci?
K: gdzie chcesz. Ja proponuje Gucciego.
M: no dobra...

ileś godzin później:
nasze zakupy skończyły sie tak:
Kuba kupił sobie pasek, portfel i torbę ja wybrałam dwa paski, torebke, portfel i w Adidasie bluzę dla siebie i Kubusia.

M: gwiazdy Gucci to my.-parsknęłam śmiechem.
K: no raczej.
M: Kubuusiek nagramy coś razem?
K: nie głupi pomysł... Ale nie dziś
M: spoczko.
K: Martynka, jeszcze raz cie przepraszam za to co rano odjebałem.- w jego oczach znów można było dostrzec łzy.
M: ale ja ci już wybaczyłam, bo wiedziałam że na kacu możesz robić różne rzeczy.
K: nawet nie wiesz jak się cieszę.-złączył nasze usta w namiętnym pocałunku.

Wróciliśmy do domu,  wzięłam Łucję i razem z Kubą zeszliśmy do studia gdzie dałam małej jeść i zasnęła.  A my dokończyliśmy oglądanie zdjęć. Poszliśmy spać po północy.

___,_,_,_,_,,_,_,__,,_,_,_,_,_,_,,_,_,_,,_
Siema małolaciki! Xdd
Mam nadzieje, że wam sie rozdział spodoba, co myślicie o tym naszym Kubusiu? Taki trochę mistrz dram.

Papatki❤😗