ထာဝရအသက္ရွည္လိုေသာ္ အတွဲ ( ၁ ) ( ကျုပ်က ပိုင်ရှောင်ချန်း )

အခန္း ( ၁၉ )

Zawgyi

အခန္း ( ၁၉ )
ဒ႑ာရီထဲက ႂကြက္ျဖဴ

အျပင္စည္းဂိုဏ္းသားတစ္ေယာက္၏ ဘဝမွာ ပိုင္ေရွာင္ခ်န္းအတြက္ ေက်နပ္ႏွစ္သက္ဖြယ္အတိျဖစ္သည္။ စားဖိုေဆာင္မွ စားေကာင္းေသာက္ဖြယ္မ်ားကို လြမ္းမိသည္မွ လြဲ၍ အရာအားလုံးမွာ ေနသားတက်ျဖစ္လာသည္။

က်င့္ႀကံမႈအဆင့္ျမင့္တက္လာမႈ၊ ေဆးပင္ႏွင့္အသီးအ႐ြက္မ်ားကို ႏွံစပ္စြာသိလာေသာေၾကာင့္ အက်ိဳးရွိေသာဘဝျဖစ္ေသာ္လည္း သူေနထိုင္ေသာ ေနရာမွာ လူသူႏွင့္အလွမ္းေဝးေသာေၾကာင့္ တစ္ခါတစ္ရံ ပ်င္းလာလွ်င္ေတာင္ စကားေျပာေဖာ္မရွိေပ။

" က်င့္ႀကံသူေတြရဲ႕ ဘဝက ခုလိုပဲ အၿမဲအထီးက်န္ဆန္္ရတာလား " သက္ျပင္းတစ္ခ်က္ခ်ရင္း ေကာင္းကင္သို႔ ေမာ့ၾကည့္လိုက္သည္။ ေရွာင္ခ်န္းမွာ အသက္ႀကီးလာသလို ရင့္က်က္တည္ၿငိမ္မႈလည္း ရွိလာေလသည္။

ေဆာင္းဦးေလမ်ား ၿငိမ္လာၿပီးေနာက္ ႏွင္းမ်ား တစ္ခါတေလ စတင္က်လာၿပီး အပူခ်ိန္မွာလည္း သိသိသာသာ က်ဆင္းလာသည္။ ႏွင္းမႈန္ေလးမ်ားသည္ ေလထဲတြင္ ျမဴးထူးပ်ံဝဲေနၿပီး ေရွာင္ခ်န္းစိုက္ပ်ိဳးထားေသာ ေဆာင္းဝိညာဥ္ဝါးပင္မ်ားသည္လည္း ေဆာင္းရာသီႏွင့္အၿပိဳင္ နိုးထလာသလို က်န္းမာသန္စြမ္းေနၾကသည္။ ယခုဆိုရင္ ေရွာင္ခ်န္းအရပ္ကိုပင္ ေက်ာ္လာၿပီး ျမစိမ္းေရာင္ေတာက္ေနကာ ေအးစက္လြန္းသည့္ ေဆာင္းဥတုဝယ္ ေရပူစမ္းကေလးမ်ားကို ျမင္ေတြ႕ရသည့္အလား ျဖစ္ေနသည္။

အပင္ႏွင့္ အသီးအ႐ြက္အတြဲ၏ ပထမေက်ာက္တိုင္တြင္ ပထမစြဲခဲ့သည္မွာ တစ္လပင္ၾကာၿပီျဖစ္ေသာ္လည္း ဒုတိယအတြဲမွာ သူထင္ထားသည္ထက္ ခက္ခဲေနေသာေၾကာင့္ ေလ့လာရာတြင္ ႀကံ့ၾကာေနရသည္။ သို႔ေသာ္ အေရးႀကီးသည္မွာ ပထမေက်ာက္တိုင္၏ ပထမေနရာကို က်ိဳးရွင္းခ်ီ ျပန္မယူနိုင္ေစေရး ျဖစ္သည္။ကံဆိုးစြာပင္ ေရွာင္ခ်န္းအတြက္လည္း ေဆးပင္အားလုံး၏ အခ်က္အလက္ တစ္ခုခ်င္းစီကို ဆက္စပ္၍ မွတ္သားရသည္မွာ အခုထိခက္ခဲေသာ အေျခအေနမွာပင္ ရွိေသးသည္။

" ငါလည္း အခုဆို ေနရာတစ္ခုကို ရလာၿပီ ၊ အဲ့ဒီ က်ိဳးရွင္းခ်ီဆိုတဲ့ မိန္းမငါ့ထက္သာတာမ်ိဳး အျဖစ္မခံနိုင္ဘူး"
ထိုအခ်ိန္မွစ၍ ေရွာင္ခ်န္းသည္ သူ႕ကိုယ္သူ လူပုံအလယ္တြင္ လိပ္သမားေတာ္အျဖစ္ ဂုဏ္ယူဝင့္ႂကြားစြာ ေၾကညာနိုင္သည့္ အဆင့္ထိေရာက္ေအာင္ အျပင္းအထန္ႀကိဳးစားရန္ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ခ်လိဳက္သည္။