ထာဝရအသက္ရွည္လိုေသာ္ အတွဲ ( ၁ ) ( ကျုပ်က ပိုင်ရှောင်ချန်း )

အခန်း(၁၀၅)

ထာ၀ရအသက်ရှည်လိုသော်
မူရင်းစာရေးဆရာ Ergen

စာစဉ် ၈

အခန်း ( ၁၀၅ )
အကျဥ်းချခံထားရာမှ လွတ်မြောက်သွားသော တိရစ္ဆာန်များ

ကောင်းကင်တွင် ကျောက်တုံးများဖြင့် ပြည့်နှက်နေသည်ကို မြင်လိုက်ရချိန်တွင် ပိုင်ရှောင်ချန်း၏စိတ် နှလုံး၌ ကြောက်လန့်မှုများ ဖြစ်ပေါ်လာရတော့သည်။ သူသည်အင်မော်တယ်ဂူအတွင်းသို့ ပြန်လှည့်လာကာ မန္တာန်ဝင်္ကပါအား လျင်မြန်စွာ အသက်သွင်းလိုက် သည်။ သူသည်ငိုယိုတော့မည့်ဟန် ပေါက်နေခဲ့၏။ သူ့အနေဖြင့် လူအုပ်၏ဒေါသကို နှိုးဆွခဲ့မိသည်ကို သိလိုက်သည်။ သို့သော် သူသည်တမင်သက်သက် ပြုလုပ်ခဲ့ခြင်းမဟုတ်ရာ မတရားလုပ်ခံရသည်ဟုခံစားနေရသည်။

“ဒီဟာက နောက်ဆုံးအကြိမ်ဖြစ်စေရမယ်လို့ ငါ အာမခံပါတယ်” ဟူ၍သူ့နှုတ်မှ လွှတ်ခနဲထွက်သွား ခဲ့သည်။

“ငါ တကယ်ကို ကတိပေးပါတယ်”
လူအုပ်ကြီးမှာ သူတို့၏ဒေါသအချို့ကို ဖွင့်ချ ပြီးနောက်တွင် ပိုင်ရှောင်ချန်းက ဆက်လက်၍ ဖြေရှင်းချက်များပေးခဲ့ကာ နောက်ဆုံးတွင် လူများက ထွက်ခွာသွားကြတော့သည်။

သက်ပြင်းချလိုက်ကာ ပိုင်ရှောင်ချန်းသည် အင်မော်တယ်ဂူအတွင်းမှပြိုကျထားသော ကျောက်တုံးများအား ရှင်းလင်းလိုက်ပြီးနောက် သူ၏ဆေးဖော်စပ်သည့် အလုပ်ခန်းသို့ပြန်လာလေ သည်။ သူသည်ထိုနေရာတွင်ထိုင်၍ အရာ အားလုံးကိုတွေးတောကြံဆနေလေသည်။

နောက်ဆုံးတွင် အံကြိတ်လိုက်ကာ နောက်ထပ် ဆေးပေါင်းဖိုတစ်ခုကို ညင်သာစွာထုတ်ယူလိုက် သည်။ နောက်ဆုံးအကြိမ်က ပြုလုပ်ထားသော စိစစ်ချက်များအပေါ်တွင် အခြေခံပြီး သူကဆေးကို နောက်တစ်ကြိမ် ဖော်စပ်လေသည်။

ယခုတစ်ကြိမ်တွင် သူက အပြန်အလှည်ကြီးမားလာခြင်းနှင့် ဖိနှိပ်ခြင်းတို့အပေါ်တွင်ကြီးစွာအာရုံစိုကထားသည်။ ရက်အနည်းငယ်ကြာပြီးနောက်
မွှေးပျံ့သောရနံ့သည် လေတွင်ပျံ့နှံ့လာရာ ပိုင်ရှောင်ချန်း၏ မျက်လုံးများမှာ စိတ်လှုပ်ရှားမှုကြောင့်မျက်ရည်များနှင့်ပြည့်နှက်လာရသည်။