ထာဝရအသက္ရွည္လိုေသာ္ အတွဲ ( ၁ ) ( ကျုပ်က ပိုင်ရှောင်ချန်း )

အခန္း ( ၁၂၃ )

#Zawgyi

တိုက္ပြဲ

“တကယ္ကို အရွက္မရွိတာပဲ။ ကမာၻမွာ သူ႔လို အရွက္မရွိတဲ့သူမ်ိဳး ရွိတယ္ဆိုတာ ငါမယုံႏိုင္ဘူး။”

“ဘုရားသခင္၊ ငါ့ဘဝမွာ ဒီလိုအရွက္မဲ့တဲ့ ေယာက်ၤား မ်ိဳး တစ္ခါမွမေတြ႕ဖူးဘူး။ ငါသည္းမခံႏိုင္ေတာ့ဘူး။ မေနႏိုင္ေတာ့ဘူး။ ငါေျပာမယ္။ ငါသူ႔ကို ေသေအာင္ လည္ပင္းသာ သြားၿပီး ညႇစ္ခ်င္ေတာ့တယ္။”

“ထြက္သြား။ ဒီလူယုတ္မာ ပိုင္ေရွာင္ခ်န္းရဲ႕ အရွက္ မရွိတာေတြက မယုံႏိုင္စရာပဲ”
လူတိုင္းသည္ ႐ူးသြပ္လုနီးပါးျဖစ္ကာ အဆုတ္မ်ား ေပါက္ထြက္မတတ္ ေအာ္ဟစ္ၾကေလသည္။ မ်က္လုံး မ်ား ကလည္း ရဲရဲနီေနၾကသည္။ လွ်ိဳတေျပာင္သည္ အရႈံးေပးၿပီးေနာက္တြင္ ျပန္ေပၚလာကာ သူ႔ေျခေထာက္ မ်ားမွာ ဒယီးဒယိုင္ျဖစ္ေနၿပီး မ်က္ႏွာတြင္ မ်က္ရည္ မ်ားစီးက်လ်က္ရွိေပ၏။လူတိုင္းသည္ သူ႔အား သနား သြားၾကသည္။

“ဒါအရမ္းမ်ားသြားၿပီ။ အတြင္းစည္းဂိုဏ္းသားရဲ႕ စိန္ေခၚတာကို လက္ခံမယ့္အစား အျပင္စည္းဂိုဏ္းသား ကိုတိုက္ခိုက္တာလား။ အားနည္းေနတဲ့သူကို သူ ေ႐ြးခ်င္တယ္ဆိုရင္၊ ရတယ္။ ဒါေပမယ့္ အဲ့ဒီေလာက္အားနည္းတဲ့ သူကို ေ႐ြးမွရမွာလား။”

“ ေဟး၊ငါ၊ ခ်န္းေအာ္နဲ႔လာတိုက္ပါ။ ပထမေန႔မွာ ငါမင္းကိုစိန္ေခၚတယ္။ လာစမ္းပါ။ ငါတိုက္ရဲတယ္။ယား ” အတြင္းစည္း ဂိုဏ္းသားမ်ားသည္ အ႐ူးတစ္ပိုင္း ျဖစ္ေနၾကကာ ပိုင္ေရွာင္ခ်န္းအေပၚတြင္ ေဒါသထြက္ ေနၾကသည္မွာ ေကာင္းကင္ႏွင့္ ေျမႀကီးပင္လွ်င္ လႈပ္ခတ္သြားႏိုင္ေလ၏။ ကုန္းစြန္းေမာင္ႏွမႏွင့္ ႐ႊီဆုန္တို႔သည္ ခပ္လွမ္းလွမ္းေနရာမွ တရားစီရင္ရာစင္ျမင့္ထံသို႔ အျမန္ေျပးလာေလသည္။ မည္သို႔ျဖစ္ပ်က္ခဲ့သည္ကို သိၿပီးေနာက္တြင္ သူတို႔ လႈပ္ရွားလာၾကကာ ေဒါသလည္း ထြက္လာၾကေလ သည္။

အထူးသျဖင့္ သူ႔ေခါင္းကို ေနာက္လွန္ကာ ေအာ္ဟစ္လိုက္သည့္ ေပဟန္လဲ့ျဖစ္သည္။

“ပိုင္ေရွာင္ခ်န္း၊ တိုက္ခိုက္ဖို႔အတြက္ ငါမင္းကိုစိန္ေခၚတယ္။”
သူ႔စကားလုံးမ်ားက အရာရာတိုင္းကို မိုးခ်ဳန္းသံတမွ် လႈတ္ခတ္သြားေစကာ ေျမာက္ဘက္ျခမ္း၏ ေတာင္၄ခုလုံးသို႔ ပ်ံ႕ႏွံ႔သြားေလသည္။ မေရမတြက္ႏိုင္ေသာ အျပင္စည္းႏွင့္ အတြင္းစည္းဂိုဏ္းသားမ်ားအားလုံးသည္ ေခ်ာက္ခ်ားသြားရသည္။ မ်က္လုံးမ်ားျပဴးသြားၾကကာ တရားစီရင္ရာ စင္ျမင့္ဆီသို႔ေျပးၾကေတာ့သည္။