ထာဝရအသက္ရွည္လိုေသာ္ အတွဲ ( ၁ ) ( ကျုပ်က ပိုင်ရှောင်ချန်း )

အခန္း ( ၁၃၀ )

#Zawgyi

သားရဲသေႏၶတည္ပန္းပြင့္ျခင္း

ပိုင္ေရွာင္ခ်န္းသည္ပင္ သူ႔သက္ေစာင့္ဝိညာဥ္က သည္ မည္သည့္ပုံစံ ျဖစ္သည္ကို တိက်ေသခ်ာစြာ မသိေခ်။ ယခုအခ်ိန္တြင္ သူ၏ က်င့္ႀကံျခင္းအေျခခံက မလုံေလာက္ေသးေပ။ သက္ေစာင့္ဝိညာဥ္က မီတာ ၆၀၀မွာ  အျပည့္အစုံေပၚထြက္ရန္ မျဖစ္ႏိုင္ေခ်။

သူက ဤသည္ကို စိတ္ထဲမရွိေသာ္လည္း သက္ေစာင့္ဝိညာဥ္ ေပၚလာျခင္းသည္ ႐ႊဲက်ယ္ေကာ္တုကို က်င့္ႀကံခဲ့ျခင္းက အလဟႆ မျဖစ္ေတာ့သည္ကို ၫႊန္ျပေန၏။
ထို႔ျပင္ ယခုအခ်ိန္၌ သက္ေစာင့္ဝိညာဥ္က အဆုံးသတ္တြင္ မည္သို႔ျဖစ္မည္ကို သူႀကိဳတင္ေမွ်ာ္လင့္လာႏိုင္ၿပီျဖစ္သည္။

သူ႔အနီးအနားမွ ဆူညံသံမ်ားကို ၾကားလိုက္ရသျဖင့္ ပိုင္ေရွာင္ခ်န္းက လည္ေခ်ာင္းရွင္းလိုက္သည္။ သူ႔ကိုယ္ သူ အလြန္ေက်နပ္စြာ ခံစားေနရေပ၏။

“ အီး.. ေခါင္းကိုက္လိုက္တာ။ ဘယ္ေနရာကိုပဲ
သြားသြား လူေတြကငါ့ကို ခ်ီးက်ဴးေနၾကတယ္။ အမွန္ေတာ့ ငါက သိုသိုသိပ္သိပ္ပဲေနခ်င္တာ။ အာ၊ ေကာင္းတယ္။ အရင္တုန္းက ေျမာက္ဘက္ျခမ္းဂိုဏ္း
သားေတြက ငါ့ကိုဘယ္ေလာက္ထိ အႏိုင္က်င့္လဲဆိုတာ
ငါေမ့ႏိုင္သြားၿပီထင္တယ္။” သူ မတ္တပ္ရပ္လိုက္ခ်ိန္ တြင္ မူးေဝသည့္ခံစားမႈသည္ တရိပ္ရိပ္တက္လာသည္။
ဆာေလာင္ျခင္းေၾကာင့္ သူ႔ရင္ထဲမွာ ဓါးျဖင့္ထိုးသြင္းခံရသလို နာက်င္လာသည့္ လြန္စြာႀကီးမားေသာခံစားခ်က္ ျဖစ္ လာရသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ သူသည္ မတ္တပ္မရပ္ႏိုင္ေလာက္ေအာင္ အားနည္းေနေၾကာင္း နားလည္လိုက္
သည္။
သူကခ်က္ခ်င္း ေဆးလုံးတစ္လုံးကို ထုတ္ယူလိုက္ သည္။ ေဆးအား ဝါးၿမိဳလိုက္ၿပီးေနာက္တြင္ ပို၍ေကာင္းလာသည္ဟု ခံစားမိလာကာ မတ္တပ္ရပ္ရန္ ဟန္ျပင္လိုက္သည္။

ေျမာက္ဘက္ျခမ္းမွ ဂိုဏ္းသားမ်ားက စိတ္ခံစားမႈ အမ်ိဳးမ်ိဳးျဖင့္ ၾကည့္ေနၾကသည္။လြန္စြာအားနည္းေနေသာ္လည္း ပိုင္ေရွာင္ခ်န္းက သူ႔ကိုယ္သူ စိတ္ဓါတ္က်ေနေသာ သူရဲေကာင္းတစ္ေယာက္ႏွင့္ တူေအာင္ လုပ္ယူရန္မေမ့ေခ်။ ျဖည္းျဖည္းခ်င္းထြက္သြားေနစဥ္တြင္ သူ၏ ျဖဴဖပ္ျဖဴေရာ္ အသားအေရကလည္း ထိုသို႔ေသာပုံေပါက္ေအာင္ ပံ့ပိုးေနေလသည္။