ထာဝရအသက္ရွည္လိုေသာ္ အတွဲ ( ၁ ) ( ကျုပ်က ပိုင်ရှောင်ချန်း )

အခန်း(၆၉)

ထာ၀ရအသက်ရှည်လိုသော်
မူရင်းစာရေးဆရာ Ergen

အခန်း (၆၉)

ပိုင်ရှောင်ချန်း၊ သခင်လေးကို လာပြီး ဂါရဝပြုနှုတ်ဆက်ပါ

တစ်လခန့် အကြာတွင် ခရမ်းဒယ်အိုးတောင်ပေါ်မှ အပြင်စည်းဂိုဏ်းသားများမှာ ရူးချင်စိတ် ပေါက်လာကြသည်။ ပိုင်ရှောင်ချန်းက ဂိုဏ်းတူဦးလေးပိုင်အနေဖြင့် နာမည်ကြီးနေသည်မှာ အားလုံးလည်း အသိပင်ဖြစ်သည်။

မည်သည့်နေရာသို့ သွားသည် ဖြစ်ပါစေ၊ ကြိုးစားဖုံးဖိသော်လည်း သိသာစွာ ပေါ်လွင်နေသည့် ဂုဏ်ယူသော မျက်နှာပေးနှင့် ရိုးသားဟန်ရှိသော ဖြူဖြူသွယ်သွယ် ကောင်လေးနှင့် တွေ့ရမည်ကို သူတို့ အလျင်အမြန်ပင် သဘောပေါက်လာကြသည်။ သူသည် မြောက်ကြွမြောက်ကြွ လျှောက်လာရင်း အခြားသော ဂိုဏ်းသားများကို တွေ့လျင် ကျယ်လောင်စွာ ချောင်းဟန့်ပြသည်။ သူတို့က မမှတ်မိချင်ယောင်ဆောင်ကာ ရူးသလို၊ နှမ်းသလို လုပ်လျှင် ချက်ချင်းပင် သူ့ကိုယ်သူ မိတ်ဆက်တော့သည်။

သူတို့သည် “ဂိုဏ်းတူဦးလေးပိုင်” ဟူသော စကားကို ပြောရဖန်များသဖြင့် လည်ချောင်းများပင် နာစပြုလာပြီ ဖြစ်သော်လည်း မည်သို့မျှ မတတ်နိုင်ဘဲ ဆက်ပြောနေရဆဲ ဖြစ်သည်။ မည်သို့ပင် ဆိုစေကာမူ ပိုင်ရှောင်ချန်းသည် ဂိုဏ်းခေါင်းဆောင်၏ ဂိုဏ်းတူညီလေးဖြစ်ကာ အားလုံးထက် ဝါကြီးသူတစ်ယောက်ဖြစ်သည်။ သူ့အား စိတ်အနှောင့်အယှက် ဖြစ်စေသည့် မည်သည့် ဂိုဏ်းသား မဆို ဂိုဏ်း၏ စည်းမျဉ်း ဥပဒေများကို ချိုးဖောက်နေခြင်း ဖြစ်သည်။

နောက်ဆုံးတွင် ဖက်တီးကျန်းဆီသို့ သွားကာ အကူအညီတောင်းရတော့သည်။ ထိုသို့ဖြင့် သူသည် ပိုင်ရှောင်ချန်းကို မြစိမ်းတောင်သို့ လိုက်ပို့ရန် လူအုပ်ကြီးကို စုဝေးလိုက်လေသည်။

နောက်ထပ်တစ်လ ကုန်လွန်သွားခဲ့လေပြီးနောက် မြစိမ်းတောင်မှ ဂိုဏ်းသားများလည်း ရူးတော့မတတ် ဖြစ်လာကြသည်။

အထူးသဖြင့် ချန်ဖေးနှင့် သူငယ်ချင်းနှစ်ယောက်မှာ ကြောက်လွန်းသဖြင့် မကြာမီ အသိစိတ်များပင် လွတ်သွားတော့မတတ် ဖြစ်နေသည်။ ပိုင်ရှောင်ချန်းသည် မြစိမ်းတောင်ကို လှည့်လည်ပြီ ဆိုသည်နှင့် သူတို့နှစ်ယောက်ကို မကြာခဏ ရှာတော့သည်။ သူတို့သည် “ဂိုဏ်းတူဦးလေးပိုင်” ဟု ချက်ချင်းပင် နှုတ်ဆက်စကားဆိုသော်လည်း ထိုမျှနှင့် အဆုံးသတ်မသွားချေ။