ထာဝရအသက္ရွည္လိုေသာ္ အတွဲ ( ၁ ) ( ကျုပ်က ပိုင်ရှောင်ချန်း )

အခန္း ( ၁၈၃ )

Zawgyi

မၾကာခင္ က်ဳပ္ ျပန္လာမွာပါ....

မ်က္စိတစ္မွိတ္အတြင္းတြင္ က်ိန္းယြမ္သုန္ကလက္ကိုေဝွ႔ယမ္းလိုက္ေသာအခါ ဝတ္႐ုံအသစ္တစ္စုံ ထပ္ထြက္လာသည္။ သို႔ေသာ္လည္း ထိုဝတ္႐ုံကို ဝတ္လိုက္ခ်င္းမွာပင္ အပိုင္းပိုင္းျပတ္သြားျပန္ေတာ့သည္။

ပိုင္ေရွာင္ခ်န္းကမူ သနားစဖြယ္ေအာ္ဟစ္ကာ ေလေပၚသို႔ပ်ံတက္၍ ထြက္ေျပးေနေတာ့သည္။ သူျပဳလုပ္ခဲ့သည့္ ကပ္ေဘးႀကီးအေၾကာင္းကိုေတြးရင္း ေအးစက္ေနေသာ ေခြၽးမ်ားျဖင့္ စို႐ႊဲေနေတာ့သည္။ သူ၏ဂိုဏ္းတူအစ္ကို ဂိုဏ္းေခါင္ေဆာင္၏ အဝတ္တစ္စုံထဲကိုသာ ဖ်က္စီးခဲ့မိမည္ဆိုလွ်င္ ျပႆနာမွာ ထိုမွ်ေလာက္ႀကီးမည္မဟုတ္ေပ။ သူက ဂိုဏ္းတူညီေလးမဟုတ္ပါေလာ။ သို႔ေသာ္လည္း ဂိုဏ္းေစာင့္အႀကီးအကဲမ်ားကပါ သူ႔ဒဏ္ကို ခံလိုက္ရၿပီျဖစ္သည္။

ဂိုဏ္းေစာင့္အႀကီးအကဲမ်ား၏ အသက္မဲ့ေနေသာအၾကည့္မ်ားေၾကာင့္ ပိုင္ေရွာင္ခ်န္း၏ဦးေခါင္းမွာ ေပါက္ကြဲေတာ့မည့္အလား ထုံက်ဥ္လာေတာ့သည္။

" ပိုင္ေရွာင္ခ်န္းးးးး"

က်ိန္းယြမ္သုန္ကမူ ေနာက္ထပ္ အက်ႌတစ္စုံကိုထပ္ဝတ္လိုက္ၿပီး ေအာ္ဟစ္လိုက္ေတာ့သည္။ သူ၏အသံမွာ မိုးၿခိမ္းသံအလား က်ယ္ေလာင္လွၿပီး ဂိုဏ္းေစာင့္အႀကီးအကဲမ်ားမွာ ေဒါသတဟုန္းဟုန္းေတာက္ေနသည့္ မ်က္လုံးမ်ားျဖင့္ သူတို႔၏က်င့္ႀကံျခင္းအေျခခံမ်ားမွာ မီးေတာင္ႀကီးမ်ားအလား ထြက္ေပၚေနသည္။
သူတို႔အားလုံးမွာ ပိုင္ေရွာင္ခ်န္းဆီသို႔ ပ်ံသန္းသြားၾကေတာ့သည္။

ပိုင္ေရွာင္ခ်န္းကမူ ငယ္သံပါေအာင္ ေအာ္ဟစ္ရင္း အျမန္ဆုံးထြက္ေျပးရန္ျပင္လိုက္ေတာ့သည္။

" ကြၽန္ေတာ္ တမင္လုပ္တာမဟုတ္ရပါဘူးဗ်ာ....."

" ပါးစပ္ပိတ္စမ္း။" ဂိုဏ္းေစာင့္အႀကီးအကဲမ်ားမွာ ေဒါသတႀကီး က်ယ္ေလာင္စြာေအာ္ေျပာလိုက္ေလသည္။

" ငါ့ကို သတ္ေတာ့မွာေဟ့။ ငါ့ကို သတ္ေတာ့မွာဟ။" ဤအႀကိမ္တြင္မူ ပိုင္ေရွာင္ခ်န္းမွာ တကယ္ေၾကာက္႐ြံ႕ေနၿပီျဖစ္သည္။ သူ၏ သံလိုက္အေတာင္ပံမ်ားႏွင့္ ေ႐ႊက်ီးကန္းဓားကိုထုတ္လိုက္ၿပီး ေကာင္းကင္တာအို အေျခခိုင္မာျခင္းအဆင့္၏ စြမ္းအင္အကုန္လုံးကို ထုတ္ကာ ထြက္ေျပးေတာ့သည္။