ထာဝရအသက္ရွည္လိုေသာ္ အတွဲ ( ၁ ) ( ကျုပ်က ပိုင်ရှောင်ချန်း )

အခန္း ( ၁၂၅ )

#Zawgyi
အရင္တုန္းက ညမင္းသားႀကီး

လူသားထိန္းခ်ဳပ္နည္းမဟာေမွာ္ပညာဟု ပိုင္ေရွာင္ခ်န္းနာမည္ေပးထားေသာ အံ့ဖြယ္ပညာရပ္သည္ သားရဲမ်ားအတြက္ ကစားနည္းတမ်ိဳးျဖစ္လာေလ၏။ သူတို႔သည္တစ္ခါတရံေလေပၚသို႔ေျမာက္ေနၾကၿပီး ခဏအၾကာမွျပန္က်ေလ၏။

တစ္ခါတရံတြင္ သူတို႔သည္ေျခေထာက္ႏွစ္ေခ်ာင္းတည္းႏွင့္ မတ္တပ္ရပ္ေနၾကသည္။ သားရဲမ်ားသည္ ေၾကာက္႐ြံ႕ထိတ္လန႔္ေနျခင္းမရွိၾကပဲ အလြန္ႏွစ္သက္သေဘာက်ေနၾကသည္။ မည္မွ်ထိအႀကိဳက္ေတြ႕ေနၾကသလဲဆိုလွ်င္ ေသးငယ္ေသာသားရဲေကာင္ေလးမ်ားသည္ ပိုင္ေရွာင္ခ်န္းကိုျမင္သည္ႏွင့္ ကစားနည္းအသစ္တမ်ိဳးထပ္ကစားရန္ ခုန္တက္ေလ့ရွိၾကသည္။

က်ားပ်ံကဲ့သို႔ေသာ အခ်ိဳ႕သားရဲအႀကီးစားမ်ားသည္ တစ္ခါတရံတြင္ ပိုင္ေရွာင္ခ်န္းတေယာက္ သူတို႔ဘက္သို႔လက္ညႇိဳးထိုးကာ ႏႈတ္မွတတြတ္တြတ္ေရ႐ြတ္ေနသည္ကိုျမင္ေတြ႕ေနရသည္။ ခဏအၾကာတြင္ သူသည္သက္ျပင္းခ်ကာ ေခါင္းငိုက္စိုက္ခ်လ်က္လမ္းေလ်ာက္ထြက္သြားေလ့ရွိ၏။ ထိုသားရဲႀကီးမ်ားသည္ ပိုင္ေရွာင္ခ်န္းဘာေတြလုပ္ေနသည္လဲ စဥ္းစား၍မရေပ။

တစ္လခန႔္အၾကာတြင္ သူ၏လူသားထိန္းခ်ဳပ္နည္းေမွာ္ပညာကို ေခတၱရပ္နားထားရန္ ဆုံးျဖတ္လိုက္ေလ၏။

"ငါ ဒီေမွာ္ပညာကို အလုပ္ျဖစ္ေအာင္ ေသခ်ာေပါက္လုပ္ႏိုင္တယ္..." သူကေတြးလိုက္သည္။ "ဒီေမွာ္ပညာသာတကယ္အလုပ္ျဖစ္လာရင္ ေကာင္းကင္ေရာေျမႀကီးပါတုန္လႈပ္သြားလိမ့္မယ္...။ ဒါေပမယ့္ အခ်ိန္အနည္းငယ္ေတာ့ယူရလိမ့္မယ္...။ ငါ ဒီထက္ပိုၿပီးအစြမ္းထက္လာရင္ ဒီေမွာ္ပညာကိုၿပီးျပည့္စုံတဲ့အထိ က်င့္ႀကံႏိုင္ၿပီ...။" သူသည္ လုံးဝလက္မလႊတ္ခ်င္ေပ။ သို႔ေသာ္ တစ္လခန႔္ၾကာၿပီးေနာက္ ဘာမွတိုးတက္မႈမရွိေသာအခါ ဆက္မက်င့္ႀကံေတာ့ရန္ဆုံးျဖတ္လိုက္ရေလ၏။ ႐ုတ္တရက္ သူ႔တြင္ရွိေနေသာ စိတ္စြမ္းအင္အေတာင္ပံမ်ားအေၾကာင္းေတြးမိေသာအခါ ႐ႊယ္က်ဲေကာ္တုကို ျပန္လည္က်င့္ႀကံရန္ဆုံးျဖတ္လိုက္ေလ၏။

"အဘြားႀကီးက သံလိုက္ပုလဲ နဲ႔ ဒီအေတာင္ပံေတြကိုေပးခဲ့တုန္းက ေျမဆြဲအားအေၾကာင္းတခုခုေျပာခဲ့ေသးတယ္...။" မ်က္လုံးမ်ားအေရာင္လက္လာကာ အေတာင္ပံမ်ားကို ထုတ္ၾကည့္လိုက္ေလ၏။ ရက္အနည္းငယ္မွ်ေလ့လာၿပီးေနာက္ ဤအရာသည္လည္း ေအာင္ျမင္ရန္အခ်ိန္တခုေပးရမည္ျဖစ္ေၾကာင္း သိလိုက္ရေလ၏။